Θρησκεία στην Ινδία
Θρησκείες στην Ινδία
(Απογραφή του 2011)[1]
_in_Amritsar,_India.jpg)
Η θρησκεία στην Ινδία χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία πίστεων και πρακτικών. Στο προοίμιο του Συντάγματος της Ινδίας αναφέρεται ότι η Ινδία είναι κοσμικό κράτος.[2] Στην Ινδική υποήπειρο γεννήθηκε μία τετράδα από τις μείζονες παγκόσμιες θρησκείες: ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός, ο Τζαϊνισμός και ο Σιχισμός. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το 79,8% του πληθυσμού της Ινδίας είναι Ινδουιστές, το 14,2% είναι Μουσουλμάνοι, το 2,3% Χριστιανοί, το 1,7% Σιχ, το 0,7% Βουδιστές και το 0,4% πιστοί του Τζαϊνισμού. Επιπλέον, ο Ζωροαστρισμός, ο Σαναμαϊσμός και ο Ιουδαϊσμός έχουν αρχαία παράδοση στην Ινδία και διαθέτουν και σήμερα πολλές χιλιάδες πιστούς στη χώρα. Ειδικότερα, η Ινδία έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό πιστών του Ζωροαστρισμού (Πάρσοι και Ιράνι) στον κόσμο[3], παρά το ότι αυτή η αρχαία θρησκεία αναπτύχθηκε στην Περσία. Σε όλη την ινδική ιστορία, η θρησκεία υπήρξε αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος του πολιτισμού της χώρας. Η ποικιλομορφία των θρησκευτικών παραδόσεων και η ανεκτικότητα προς διαφορετικές θρησκείες είναι εδραιωμένες στην Ινδία από την παράδοση και τώρα πλέον και από τον νόμο. Το Σύνταγμα της Ινδίας αναγνωρίζει και εγγυάται την ελευθερία της θρησκείας ως θεμελιώδες δικαίωμα.[4]
Σήμερα στην Ινδία κατοικεί το 94% περίπου[5] του παγκόσμιου πληθυσμού των Ινδουιστών. Οι περισσότεροι ινδουιστικοί ναοί και ιερά βρίσκονται στην Ινδία, όπως και οι τόποι όπου γεννήθηκαν όλοι σχεδόν οι άγιοι του Ινδουισμού. Το Πραγιαγκράτζ (πρώην Αλλαχαμπάντ) φιλοξενεί το μεγαλύτερο προσκύνημα στον κόσμο, το Πραγιάγκ Κουμπ Μέλα, όπου Ινδουιστές από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται για να λουστούν στη συμβολή των τριών ιερών ποταμών της Ινδίας: του Γάγγη, του Γιαμούνα και του Σαρασβάτι. Η Ινδία μπορεί να θεωρηθεί ως εξαγωγέας θρησκευτικών ιδεών, καθώς η ινδική διασπορά στη Δύση έχει διαδώσει ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, πολλές πλευρές της ινδουιστικής και βουδιστικής φιλοσοφίας και πρακτικής, όπως η γιόγκα, ο διαλογισμός, η αγιουρβεδική ιατρική, το κάρμα και η μετενσάρκωση.[6] Η επίδραση των ινδικών θρησκειών εξαπλώθηκε έτσι παγκοσμίως. Αρκετές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Εταιρεία για τη Συνείδηση Κρίσνα, το Κίνημα Ραμακρίσνα, οι Μπράχμα Κουμάρι, η Ανάντα Μάργκα και άλλες, διαδίδουν και σήμερα την ινδουιστική πνευματικότητα διεθνώς.
Από την άλλη, η Ινδική υποήπειρος έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στον κόσμο, με το ένα τρίτο περίπου όλων των Μουσουλμάνων να βρίσκονται στη νότια Ασία.[7][8][9] Με βάση τις σημερινές δημογραφικές τάσεις, το 2050 ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ινδίας θα έχει αυξηθεί σε 311 εκατομμύρια και θα είναι ο μεγαλύτερος από κάθε άλλη χώρα της Γης, ξεπερνώντας την Ινδονησία, αν και η πλειονότητα του πληθυσμού της Ινδίας θα εξακολουθεί να είναι Ινδουιστές (περίπου το 77%).[10] Ως πατρίδα του Μιρζά Γκουλάμ Αχμάντ, η Ινδία έχει τουλάχιστον 2 εκατομμύρια Αχμαντίγια Μουσουλμάνους, ενώ τα ιερά κάποιων από τους γνωστότερους Σούφι, όπως του Μουινουντίν Τσιστί και του Νιζαμουντίν Αουλίγια, βρίσκονται στην Ινδία και προσελκύουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο.[11]
Η βαθμιαία άνοδος του Ισλάμ στην Ινδία τους τελευταίους αιώνες χρησιμοποιείται ως φόβητρο από τους ινδουιστές εθνικιστές της Ινδίας, που αντιπροσωπεύονται σήμερα στον πολιτικό χώρο από το συντηρητικό Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα, και γενικότερα ως αφορμή ισλαμοφοβίας και μεροληπτικής παραπληροφόρησης.[12] Κατά την εποχή της Αυτοκρατορίας των Μουγκάλ, οι ηγέτες της Ινδίας ήταν Μουσουλμάνοι, ωστόσο επεδίωξαν τη θρησκευτική ειρήνη και πολλοί επεχείρησαν να εναρμονίσουν την προσωπική τους θρησκεία με τον Ινδουισμό των υπηκόων τους.[13] Αργότερα, από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα, τα τείχη μεταξύ των δύο θρησκειών υψώθηκαν και πάλι, με πολιτική ενθάρρυνση.[14][15]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «India has 79.8% Hindus, 14.2% Muslims, says 2011 census data on religion». Firstpost. 26 August 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-04-26. https://web.archive.org/web/20200426050938/https://www.firstpost.com/india/india-has-79-8-percent-hindus-14-2-percent-muslims-2011-census-data-on-religion-2407708.html. Ανακτήθηκε στις 14 August 2016.
- ↑ http://www.legalserviceindia.com/legal/article-750-preamble-to-the-indian-constitution.html#:~:text=Preamble%20declares%20India%20to%20be,and%20integrity%20of%20the%20nation
- ↑ Rivetna, Roshan (2012). «The Zoroastrian World A 2012 Demographic Picture». FEZANA Journal φθινόπωρο 2013. http://fezana.org/downloads/ZoroastrianWorldPopTable_FEZANA_Journal_Fall_2013.pdf.
- ↑ Basu, Durga Das (2013). Introduction to the Constitution of India (21 έκδοση). LexisNexis. σελ. 124. ISBN 978-81-803-8918-4.
- ↑ Samirah Majumdar: "5 Facts About Religion in India", Pew Research Center, June 29, 2018
- ↑ Steven Rosen: Essential Hinduism, σελ. 225
- ↑ Pechilis, Karen· Raj, SelvJanuary 2013 (2013). South Asian Religions: Tradition and Today (στα Αγγλικά). Routledge. ISBN 9780415448512.
- ↑ «10 Countries With the Largest Muslim Populations, 2010 and 2050». Pew Research Center's Religion & Public Life Project. 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ Diplomat, Akhilesh Pillalamarri, The. «How South Asia Will Save Global Islam». The Diplomat. http://thediplomat.com/2016/01/how-south-asia-will-save-global-islam/. Ανακτήθηκε στις 7 February 2017.
- ↑ «5 facts about religion in India». Pew Research Center. 29 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ Griselda Pollock, Victoria Turvey Sauron: The sacred and the feminine: imagination and sexual difference, σσ. 80, 81
- ↑ «The Rise of a Hindu Vigilante in the Age of WhatsApp and Modi». Wired. ISSN 1059-1028. https://www.wired.com/story/indias-frightening-descent-social-media-terror/. Ανακτήθηκε στις 2020-09-08.
- ↑ «Hinduism - Hinduism under Islam (11th–19th century)». Encyclopedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020.
Much has been said about the synthesis of Hinduism and Islam in the period of Muslim dominance. Numerous Muslim social customs were adopted, and Persian and Arabic words entered the vocabularies of Indian languages. The teachings of such men as Basava and Kabir may have been influenced by Muslim observances and social customs. A still greater synthesis took place among the Muslims, most of whom were Indian by blood.
- ↑ «The Delhi Sultanate's Treatment of Hindus». E-International Relations. 11 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Hinduism - Hinduism under Islam (11th–19th century)». Encyclopedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020.
Orthodox Muslim theologians complained about the growth of heresy, however, and the emperor Aurangzeb (reigned 1658–1707) did all in his power to discourage it. Popular Muslim preachers throughout the 18th and 19th centuries worked to restore orthodoxy. Thus, syncretic tendencies were somewhat reduced before the imposition of British power in the mid-18th century. Furthermore, British rule emphasized the distinctions between Hindu and Muslim and did not encourage efforts to harmonize the two religions.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Chatterjee, S.; Datta, D. (1984). An Introduction to Indian Philosophy (8η έκδοση). Πανεπιστήμιο της Καλκούτας. ASIN: B0007BFXK4.
- Heehs, P. (2002). Indian Religions: A Historical Reader of Spiritual Expression and Experience. Νέα Υόρκη: New York University Press. ISBN 0-8147-3650-5.
- Human Rights Watch· Press, Seven Stories (2006). Human Rights Watch World Report 2006. Seven Stories Press. ISBN 1-58322-715-6.
- Ludden, David E. (1996). Contesting the Nation: Religion, Community, and the Politics of Democracy in India. University of Pennsylvania Press. ISBN 0-8122-1585-0.
- Makkar, SPS (1993). Law, Social Change and Communal Harmony. ABS Publications. ISBN 81-7072-047-8.
- Olson, James Stuart· Shadle, Robert (1996). Historical Dictionary of the British Empire. Greenwood Press. ISBN 0-313-29367-8.
- Radhakrishnan, S.· Moore, C.A. (1967). A Sourcebook in Indian Philosophy. Princeton University Press. ISBN 0-691-01958-4.
- Vadakkekara, Benedict (2007). Origin of Christianity in India: A Historiographical Critique. Delhi: Media House. ISBN 9788174952585.
- Zimmer, Heinrich (1953), Campbell, Joseph, επιμ., Philosophies Of India, Λονδίνο: Routledge & Kegan Paul Ltd, ISBN 978-81-208-0739-6, https://archive.org/details/Philosophy.of.India.by.Heinrich.Zimmer
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Elst, K. (2002): Who is a Hindu?: Hindu revivalist views of Animism, Buddhism, Sikhism, and other offshoots of Hinduism
- Goel, S.G. (2016): History of Hindu-Christian encounters, AD 304 to 1996
- Goel, S.R. (1988): Catholic ashrams: Adopting and adapting Hindu Dharma
- Panikkar, K.M. (1959): Asia and Western dominance, Allen & Unwin, Λονδίνο, ISBN 9781597406017
- Rajiv Malhotra (2011): Being Different: An Indian Challenge to Western Universalism, HarperCollins India, ISBN 978-9-350-29190-0
- Rajiv Malhotra (2014): Indra's Net: Defending Hinduism's Philosophical Unity, HarperCollins India, ISBN 978-9-351-36244-9
- Swarup, Ram (1984): Buddhism vis-a-vis Hinduism
- Swarup, R. (1995): Hindu view of Christianity and Islam
- Shourie, Arun. (2006): Missionaries in India: Continuities, Changes, dilemmas, Rupa, Νέο Δελχί, ISBN 9788172232702
Στην ελληνική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δακουράς, Διονύσιος Γ.: Συμβολική των ινδικών θρησκευμάτων, εκδ. «Συμμετρία», Αθήνα 1995, 978-960-266-004-1
- Coomaraswamy: Οι μεγάλοι θεοί της Ινδίας, εκδ. Ιάμβλιχος, 1998, ISBN 978-960-268-123-7
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «History of Religions in India». www.indohistory.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2008.
- «Census of India 2001: Data on religion» (PDF). Government of India (Office of the Registrar General). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2007.
- «International Religious Freedom Report 2006: India». United States Department of State. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2007.