Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ
Ανδριάντας του Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-François Regnard (Γαλλικά)
Γέννηση7  Φεβρουαρίου 1655[1][2][3]
Παρίσι[4]
Θάνατος4  Σεπτεμβρίου 1709[1][2][5]
Ντουρντάν
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1][6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συγγραφέας[7]
θεατρικός συγγραφέας
ταξιδιωτικός συγγραφέας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ (γαλλικά: Jean-François Regnard) (1655-1709), «ο πιο διακεκριμένος, μετά τον Μολιέρο, κωμικός ποιητής του 17ου αιώνα»[8], ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, εξίσου διάσημος και για τα ταξιδιωτικά ημερολόγια που έγραψε σε ένα ταξίδι το 1681.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρενιάρ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 7 Φεβρουαρίου 1655. Από τον πατέρα του, έναν επιτυχημένο έμπορο που του είχε δώσει μια εξαιρετική κλασική εκπαίδευση, κληρονόμησε μεγάλη περιουσία, την οποία ο ίδιος στη συνέχεια αύξησε, όπως αναφέρει, με την χαρτοπαιξία.[9]

Τα ταξίδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ

Άρχισε να ταξιδεύει και σε ένα ταξίδι επιστρέφοντας από την Ιταλία το 1678, σε ηλικία 22 ετών αιχμαλωτίστηκε από έναν Αλγερινό πειρατή, πουλήθηκε ως σκλάβος στο Αλγέρι και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Γάλλος πρόξενος πλήρωσε λύτρα για την απελευθέρωσή του. Συνέχισε να ταξιδεύει, απτόητος. Το Ταξίδι στη Φλάνδρα και την Ολλανδία που άρχισε στις 26 Αυγούστου 1681 [10] όπου περιγράφει το ταξίδι του στις Κάτω Χώρες, τη Δανία και τη Σουηδία, όπου διέμεινε στις βασιλικές αυλές του Χριστιανού Ε΄ της Δανίας και του Καρόλου ΙΑ΄ της Σουηδίας, στη συνέχεια την πορεία του βόρεια στη Λαπωνία και την επιστροφή του μέσω Πολωνίας, Ουγγαρίας και Γερμανίας στη Γαλλία, θεωρείται σημαντικό έργο για την κοινωνική ιστοριογραφία. Το τμήμα που δημοσιεύεται συχνά μόνο του, το Ταξίδι στη Λαπωνία [11]περιγράφει τον τρόπο ζωής των Σαάμι της Λαπωνίας. Δημοσιεύτηκε το 1731, γραμμένο σε επιστολική μορφή (διαδεδομένο είδος στην εποχή), αυτό το κείμενο είναι ένα οδοιπορικό διανθισμένο με φιλοσοφικούς προβληματισμούς, νόστιμα ανέκδοτα, εκπλήξεις μπροστά στις παραξενιές των τρόπων κ. ά. Η περιγραφή του τρόπου ζωής και της απλότητας του λαού των Σαάμι, τα περίεργα ειδωλολατρικά έθιμά τους, ο εθισμός τους στο αλκοόλ και ο ακατάστατος τρόπος ζωής, έκανε αυτόν τον λαό γνωστό στην καλλιεργημένη Ευρώπη της εποχής του. [12]

Παρίσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιστροφή του στο Παρίσι αγόρασε μια θέση Θησαυροφύλακα που δεν απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή, την οποία κατείχε για είκοσι χρόνια. Αφού κληρονόμησε τη σημαντική περιουσία της μητέρας του το 1693, αφιέρωνε το χρόνο του ανάμεσα στο μέγαρό του στο Παρίσι και στο εξοχικό του, το κάστρο του Γκριγιόν, κοντά στο Παρίσι, γράφοντας τις κωμωδίες του.[9]

Στο μέγαρό του, που βρισκόταν κοντά στη Μονμάρτρη, προσκαλούσε τους πιο διακεκριμένους ανθρώπους της Γαλλίας και τους γοήτευε με το σπινθηροβόλο πνεύμα του και τις ιστορίες των ταξιδιών του. Εκεί σύχναζαν και μεγάλοι άρχοντες, μεταξύ άλλων ο Κοντέ, και ο πρίγκιπας του Κοντί.

Ο Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ πέθανε στο κάστρο του Γκριγιόν στις 4 Σεπτεμβρίου 1709.

Κωμωδίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράσταση του Γάμου της τρέλας το 1911.

Ο Ζαν-Φρανσουά Ρενιάρ έγραψε φάρσες και σκετς για την Κομεντί Ιταλιέν (Ιταλικό θέατρο), 1688–96. Έγραψε επίσης κωμωδίες σε στίχους για την Κομεντί Φρανσαίζ, είκοσι τρεις συνολικά, ακολουθώντας στενά τα βήματα του Μολιέρου. Οι πιο γνωστές είναι:

  • Le Joueur (Ο Παίκτης, 1696) [13]
  • Le Distrait (Ο Αφηρημένος,1697)
  • Le Carnaval de Venise (Το Καρναβάλι της Βενετίας, 1699)
  • Démocrite amoureux (Ερωτευμένος Δημόκριτος,1700)
  • Le Mariage de la Folie ή Les Folies amoureuses(Ο Γάμος της τρέλας, 1701)[14]
  • Les Ménechmes (Οι Μέναιχμοι, 1705)[15]
  • Le Légataire universel (Ο γενικός κληρονόμος, 1706), που θεωρείται το αριστούργημά του.[16]

Τα έργα του ήταν πολύ δημοφιλή και ανάμεσα στους πολλούς θαυμαστές του συγκαταλέγονταν και ο Μπουαλώ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11921388k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6j976j6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 International Music Score Library Project. Category:Regnard,_Jean-François. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jean-Francois-Regnard. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. CONOR.SI. 148699747.
  7. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  8. Richard Adolf Ploetz, Carl Julius Ploetz, A manual of French literature 1878
  9. 9,0 9,1 . «peoplepill.com/people/jean-francois-regnard/». 
  10. . «books.google.gr/Voyage de Flandre et de Hollande, commencé le 26 avril 1681». 
  11. . «babelio.com/livres/Regnard-Voyage-en-Laponie». 
  12. . «jstor.org/stable/Le voyage de J.-F. Regnard en Laponie». 
  13. . «babelio.com/livres/Regnard-Le-Joueur/». 
  14. . «cairn.info/Entre comédie italienne et droit français : Les Folies amoureuses de Jean-François Regnard». 
  15. . «cairn.info/Les Ménechmes de Regnard (1705) : héritage et émancipation du sujet». 
  16. . «theatre-classique.fr//REGNARD_LEGATAIRE». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]