Δίλοφο Ιωαννίνων
Συντεταγμένες: 39°51′6.8″N 20°45′51.8″E / 39.851889°N 20.764389°E
| Δίλοφο | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Ηπείρου |
| Δήμος | Ζαγορίου, Τοπική Κοινότητα Διλόφου |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Ιωαννίνων |
| Υψόμετρο | 1.000 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 13 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Σωπετσέλι |
| Ταχ. κώδικας | 455 00 |
Το Δίλοφο είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων και ανήκει στο συγκρότημα των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις πλαγιές της Τύμφης. Το Δίλοφο υπάγεται στον Δήμο Ζαγορίου ενώ έως το 2010 ανήκε στον δήμο Κεντρικού Ζαγορίου. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ήταν 29 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Απέχει 32 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο οικισμός χρονολογείται από το 540, όταν εισέβαλαν οι Σλάβοι στην Ήπειρο κι οι κάτοικοι του Πιτουρνίου μετοίκησαν στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό. Αργότερα, και οι κάτοικοι ενός άλλου κοντινού χωριού με το τότε όνομα Ζλάροβο μετακινήθηκαν στο Σοποτσέλι, ίσως το 1583.
Το 1870, το χωριό είχε 550 κατοίκους και ένα ελληνικό σχολείο, ενώ αργότερα δυο, ένα θηλέων κι ένα αρρένων. Ωστόσο, μαστιζόταν από επιδρομές και ληστείες και έτσι μειώθηκε ο πληθυσμός του. Το 1940 είχε 140 κατοίκους.
Οικισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Δίλοφο είναι από τα καλύτερα διατηρημένα χωριά του Ζαγορίου. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής, καθώς όλα τα κτίσματα είναι φτιαγμένα από τον τοπικό σχιστόλιθο, γι' αυτό τον λόγο το χωριό έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός[1], όπου μόνο ανακατασκευάζονται ή αναστηλώνονται παλαιά κτίρια.
Η απαγόρευση διέλευσης αυτοκινήτων μέσα από τον οικισμό έχει βοηθήσει σημαντικά στην διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα του Κεντρικού Ζαγορίου. Ο χαρακτηρισμός μάλιστα του οικισμού ως παραδοσιακού και διατηρητέου έχει ενισχύσει τον αναλλοίωτο χαρακτήρα του μίας και σε αυτό επιτρέπονται μόνο αναστηλώσεις και ανακατασκευές παλαιών κτισμάτων.
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα αξιοθέατά του περιλαμβάνονται πέτρινες βρύσες, λιθόστρωτα καλντερίμια, μικρά εκκλησάκια και αρχοντικά, ανάμεσα στα οποία και η ψηλότερη κατοικία στα Ζαγοροχώρια, ύψους 13,5 μέτρων, το αρχοντικό Μακρόπουλου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο γιος ενός πλούσιου Ζαγορίτη παντρεύτηκε μία κοπέλα από το γειτονικό χωριό Κουκούλι. Όταν εγκαταστάθηκαν στο σπίτι του γαμπρού στο Δίλοφο, η κοπέλα εξέφρασε έντονη νοσταλγία για το χωριό της. Τότε λοιπόν, ο σύζυγος έκτισε το πανύψηλο αρχοντικό για να μπορεί η γυναίκα του να αγναντεύει το χωριό της από τα ψηλότερα πατώματα του.
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το παλαιότερο όνομα του χωριού μέχρι το 1920 ήταν Σωπετσέλι[2] ή Σο(μ)ποτσέλι[3], ονομασία η οποία στα σλάβικα και βλάχικα σημαίνει "τόπος με πολλά νερά".
Προσωπικότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Παληός (1897-1985), γιατρός και πολιτικός.
- Γεώργιος Νουτσόπουλος[4] (1932-2008), πρύτανης ΕΜΠ και υπηρεσιακός υπουργός.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Διαλέξεις 2006 - "Ο οικισμός Δίλοφο στο Ζαγόρι: Άνθρωπος-Φύση-Δομημένο περιβάλλον"
- ↑ Επίτομο γεωγραφικό Λεξικό, Σταματελάτου, Εκδ. Ερμής ISBN 960-320-133-2
- ↑ «Zagorochoria, the stone villages». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2008.
- ↑ «Γεώργιος Νουτσόπουλος (1932-2008 - καθηγητής στο ΕΜΠ 1970-1999)». civil.ntua.gr. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο - Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||