Γκάρτναιτ Β΄ των Πίκτων
| Γκάρτναιτ Β΄ των Πίκτων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ος αιώνας[1] |
| Θάνατος | 599 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Áedán mac Gabráin |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατάλογος Βασιλέων των Πικτών (584–599) |
Ο Γκάρτναιτ Β΄ των Πίκτων (πέθανε το 595) βασιλιάς των Πίκτων (584 - 595) ήταν γιος του Ντομέλχ. Οι Βασιλικοί κατάλογοι του Χρονικού των Πίκτων περιέχουν το έγγραφο του Πόπλετον το οποίο αναφέρει ότι ο Γκάρτναιτ Β΄ διαδέχτηκε τον Μπρίντει Α΄ των Πίκτων που πέθανε το 584 όπως καταγράφουν τα Ιρλανδικά Χρονικά. Ο θάνατος του Γκάρτναιτ αναφέρεται στα Χρονικά του Τίγκερναχ, τον διαδέχθηκε ο Νέχταν νέπος Ουερμπ.[2] Μερικοί βασιλικοί κατάλογοι συνδέουν τον Γκάρτναιτ με την ίδρυση του μοναστηρίου του Αμπερνέθυ, άλλοι κατάλογοι συνδέουν την ίδρυση με τον Νέχταν νέπος Ουερμπ ή τον θρυλικό βασιλιά Νέχταν γιο του Έρπ.[3]
Ο ιστορικός Τζον Μπαννερμαν (1932 - 2008) προτείνει ότι ο Γκάρτναιτ Β΄ ήταν σύμφωνα με τα Χρονικά των βασιλέων της Νταλ Ριάτα γιος του Αένταν μακ Γκαμπραίν, η οικογένεια του Γκάρτναιτ ήταν παρόντες τον 7ο και τον 8ο αιώνα στην Σκάι.[4] Ο λόγιος Οραχάλι (1883 - 1953) είχε απορρίψει νωρίτερα την ταυτοποίηση του "Γκάρτναιτ γιου του Άενταν" με το επώνυμο του Σκάι που ονομάζεται σύμφωνα με τα Ιρλανδικά Χρονικά "Γκάρτναιτ, γιος του Άξινταν".[5] Οι πρόσφατες μελέτες του Τζέιμς Φρέιζερ απορρίπτουν την ύπαρξη του Γκάρτναιτ γιου του Άενταν με τον ισχυρισμό ότι ήταν φανταστικό πρόσωπο που προστέθηκε τον 8ο αιώνα για να ισχυροποιήσει τις φιλοδοξίες του Κένελ εν Γκάρτναιτ, απογόνου του Γκάρτναιτ γιου του Άξινταν στο Κιντίρ.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Anderson, Early Sources, [loc. wanting]; Anderson, Kings and Kingship, pp. 231–233, table D & p. 248; Evans, Royal succession, p. 15, table 1; Charles-Edwards, Chronicle of Ireland, volume 1, pp. 114 (584:3) & 120 (599:3).
- ↑ Anderson, Early Sources, [loc wanting]; Anderson, Kings and Kingship, pp. 64–65, 92–96 & 266; Fraser, Caledonia to Pictland, p. 134; Smyth, Warlords & Holy Men, pp. 82–83.
- ↑ Bannerman, Studies, p.92–94; Smyth, Warlords and Holy Men, p. 70.
- ↑ Anderson, Kings and Kingship, pp. 154–155; Smyth, Warlords and Holy Men, pp. 79–80; Charles-Edwards, Chronicle of Ireland, volume I, p. 146 (649:4).
- ↑ Fraser, Caledonia to Pictland, pp. 204–205 & 250.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Anderson, Alan Orr (1990), Early Sources of Scottish History A.D 500–1286, I (2nd ed.), Stamford: Paul Watkins.
- Anderson, M. O. (1980), Kings and Kingship in Early Scotland (2nd ed.), Edinburgh: Scottish Academic Press.
- Bannerman, John (1974), Studies in the History of Dalriada, Edinburgh: Scottish Academic Press.
- Charles-Edwards, T. M. (2006). The Chronicle of Ireland. Translated Texts for Historians. 44. Liverpool: Liverpool University Press. ISBN 0-85323-959-2.
- Evans, Nicholas (2008), "Royal succession and kingship among the Picts", The Innes Review, Edinburgh: Edinburgh University Press, 59 (1): 1–48.
- Fraser, James E. (2009). From Caledonia to Pictland: Scotland to 795. New Edinburgh History of Scotland. I. Edinburgh University Press.
- Smyth, Alfred P. (1989). Warlords and Holy Men: Scotland AD 80-1000. Edinburgh University Press.
