Γιούλια Ζαμπουότσκα
| Γιούλια Ζαμπουότσκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Julia Zabłocka (Πολωνικά) |
| Γέννηση | 14 Φεβρουαρίου 1931[1] Ζάμπζε |
| Θάνατος | 26 Μαρτίου 1993[1] Πόζναν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[3][4] |
| Εκπαίδευση | πτυχίο επιστημονικού καθηγητή |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Καζάν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Πόζναν «Άνταμ Μιτσκιέβιτς» |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ενιαίο Εργατικό Κόμμα Πολωνίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ροσαλία Γιουλιάνα «Γιούλια» Ζαμπουότσκα (πολωνικά: Rosalia Julianna "Julia" Zabłocka) (1931–1993) ήταν Πολωνή κλασική μελετήτρια, ιστορικός και αρχαιολόγος, η οποία πρωτοστάτησε στην έρευνα για την αρχαία ιστορία της Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο του Πόζναν «Άνταμ Μιτσκιέβιτς». Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συμμετείχε στις αρχαιολογικές εξελίξεις στο Ιράκ και ήταν ιδιαίτερα ενεργή στις ανασκαφές του Φρουρίου Νόβαε στη σημερινή Βουλγαρία.[5][6] Το 1982 δημοσίευσε μια έγκυρη ιστορία της Εγγύς Ανατολής στην Αρχαιότητα.[7] Το 1984 διορίστηκε καθηγήτρια αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο «Άνταμ Μιτσκιέβιτς».[5]
Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ζαμπουότσκα γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1931 στο Ζάμπζε της Άνω Σιλεσίας. Οι γονείς της ήταν ο Πάβεου Ζαμπουότσκι και η Γερτρούδη, το γένος Αντρέρσκι.[6] Αφού έχασε σε νεαρή ηλικία τον πατέρα της και τα αδέρφια της, τη μεγάλωσε η μητέρα της, με την οποία καλλιέργησε μια πολύ στενή σχέση.[5] Ζώντας στη γερμανο-πολωνική συνοριακή περιοχή, παρακολούθησε ένα γερμανόφωνο δημοτικό σχολείο (1937-1941) και στη συνέχεια ένα σχολείο στο Μικουλτσίτσε, κοντά στο Ζάμπζε (1941-1944), και εντάχθηκε ένα πολωνόφωνο λύκειο, όπου εγγράφηκε το 1950. Χάρη σε μια υποτροφία, στη συνέχεια σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο Λένιν στο Καζάν της ΕΣΣΔ. Απέκτησε το μεταπτυχιακό της το 1955, με μια διατριβή στην αρχαία ιστορία.[6]
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1956, η Ζαμπουότσκα επέστρεψε στην Πολωνία για να γίνει λέκτορας στο Τμήμα Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο «Άνταμ Μιτσκιέβιτς» υπό τον Ταντέους Ζαβάτσκι (1919–2008). Το 1962 διορίστηκε επίκουρη καθηγήτρια στο πρόσφατα ονομαζόμενο Τμήμα Παγκόσμιας Αρχαίας Ιστορίας. Την ίδια χρονιά απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα με θέμα τα Οικονομικά Θεμέλια της Αριστοκρατίας της Ανατολίας. Αυτό οδήγησε σε υποτροφία δύο ετών με το Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών της Ακαδημίας Επιστημών στο Λένινγκραντ, όπου ειδικεύτηκε στην ασσυριολογία και τις αρχαίες γλώσσες της Εγγύς Ανατολής υπό τον Ίγκορ Μ. Ντιάκονοφ. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο «Άνταμ Μιτσκιέβιτς», όπου διορίστηκε επικεφαλής του Τμήματος Αρχαίας Ιστορίας το 1983, θέση που κράτησε μέχρι το 1991.[6]
Μετά από μια επίσκεψη στο Ιράκ το 1977, η Ζαμπουότσκα αφιέρωσε έντονο ενδιαφέρον στις αρχαιολογικές έρευνες, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη των πόλεων στην Εγγύς Ανατολή. Στη σημερινή Βουλγαρία συμμετείχε στις ανασκαφές της ρωμαϊκής πόλης Νόβαε. Ένα από τα κύρια μέλημά της ήταν η ασσυριακή περιουσία, όχι μόνο σε σχέση με τα ανάκτορα και τους ναούς αλλά και με θέματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αυτές οι σκέψεις οδήγησαν στο έργο της με τη μεγαλύτερη εκτίμηση, Historia Bliskiego Wschodu w starożytności (Ιστορία της Εγγύς Ανατολής στην Αρχαιότητα), που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1982 και αναθεωρήθηκε το 1987.[5]
Η Ζαμπουότσκα συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνάς της. Στο Μόναχο, στο 18ο Ασυριολογικό Συνέδριο (1970), απευθύνθηκε σε Ασσύριους εξαρτημένους αγρότες ενώ ήταν στο συνέδριο Σούλμου για την αρχαία Εγγύς Ανατολή στη Βουδαπέστη (1974), όπου παρουσίασε μια εργασία για την ανάπτυξη της κοινότητας στη νεοασσυριακή περίοδο. Το 1978, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν, εξέτασε τις σχέσεις μεταξύ ναού και παλατιού στο κράτος της Μέσης Ασσυρίας και στη Λειψία τον επόμενο χρόνο, μίλησε για τη δημογραφία της Νινευής τον 8ο-7ο αιώνα π.Χ. Το 1989, μαζί με τον Στέφαν Ζαβάτσκι, διοργάνωσε το δικό της συνέδριο Σούλμου στο Πόζναν το Σεπτέμβριο του 1989,[6] όπου και οι δύο παρουσίασαν μια εργασία με θέμα «Καθημερινή ζωή στην αρχαία Εγγύς Ανατολή».[8]
Η Γιούλια Ζαμπουότσκα πέθανε απροσδόκητα στο Πόζναν στις 29 Μαρτίου 1993, σε ηλικία 62 ετών.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12816875k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12816875k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2011625688. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Prostko-Prostynski, Jan. «Julia Zablocka». Brown. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 «Julia Zabłocka (1931-1993)» (στα Πολωνικά). Stowarzyszenie Historyków Starożytności. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Zabłocka, Julia (1982). Historia Bliskiego Wschodu w starożytności: (od początków osadnictwa do podboju perskiego). Zakład Narodowy im. Ossolińskich. ISBN 978-83-04-02183-9.
- ↑ Zabłocka, Julia· Zawadzki, Stefan (1993). Šulmu IV: everyday life in ancient Near East : papers presented at the International Conference, Poznań, 19-22 September, 1989. Wydawnictwo Naukowe UAM.
|