Γιοάχιμ Πάιπερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιοάχιμ Πάιπερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Joachim Peiper (Γερμανικά)
Γέννηση30  Ιανουαρίου 1915[1][2]
Βερολίνο
Θάνατος14 Ιουλίου 1976 (61 ετών)
Τραβ
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςSchondorf am Ammersee
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Περίοδος ακμής1933
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτάνταρτενφυρερ/Waffen-SS
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΓερμανικός Σταυρός σε χρυσό
Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός και Ξίφη
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιοάχιμ Πάιπερ (30 Ιανουαρίου 1915 – 14 Ιουλίου 1976) ήταν Γερμανός αξιωματικός των SS και εγκληματίας πολέμου που καταδικάστηκε για τη σφαγή στο Μαλμεντύ στην οποία δολοφονήθηκαν αιχμάλωτοι πολέμου του αμερικανικού στρατού. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, ο Πάιπερ υπηρέτησε ως προσωπικός βοηθός του Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγού των SS, και ως διοικητής τανκς στα Waffen-SS. Ο Γερμανός ιστορικός Γενς Βέστερμαιερ γράφει ότι ο Πάιπερ ήταν πιστός στη ναζιστική ιδεολογία που ενθάρρυνε και ανεχόταν τα εγκλήματα πολέμου από τους στρατιώτες των Waffen-SS.[4]

Ως βοηθός του Χίμλερ, ο Πάιπερ είδε τα SS να εφαρμόζουν την εθνοκάθαρση και γενοκτονία των Εβραίων στην Ανατολική Ευρώπη, γεγονότα που αρνιόταν στη μεταπολεμική περίοδο. Ως διοικητής αρμάτων μάχης, υπηρέτησε στην 1η Μεραρχία Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ»(LSSAH) στο Ανατολικό Μέτωπο και στο Δυτικό Μέτωπο, αρχικά ως διοικητής τάγματος και στη συνέχεια ως διοικητής συντάγματος. Ο Πάιπερ πολέμησε στην Τρίτη Μάχη του Χαρκόβου και στη Μάχη των Αρδεννών, στις οποίες η ομώνυμη μονάδα μάχης του - Kampfgruppe Peiper - έγινε διαβόητη για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου κατά αμάχων και αιχμαλώτων.

Στη δίκη για τη σφαγή στο Μαλμεντύ, το στρατιωτικό δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ένοχο τον Πάιπερ για τη σφαγή και τον καταδίκασε σε θάνατο, ποινή η οποία αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη και στη συνέχεια σε 35 χρόνια. Στην Ιταλία, κατηγορήθηκε για τη σφαγή Boves (1943) ,αλλά η έρευνα που έγινε τελικά έληξε λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων για εγκλήματα πολέμου.

Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε για τις αυτοκινητοβιομηχανίες Porsche και Volkswagen και αργότερα μετακόμισε στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως ανεξάρτητος μεταφραστής. Καθ 'όλη τη μεταπολεμική ζωή του ήταν πολύ δραστήριος στο κοινωνικό δίκτυο των βετεράνων των Ες Ες μέσω της οργάνωσης HIAG (Σύλλογος Αμοιβαίας Βοήθειας των Πρώην Μελών των Waffen-SS). Το 1976, ο Πάιπερ δολοφονήθηκε στη Γαλλία όταν αντιναζί πυρπόλησαν το σπίτι του μετά τη δημοσίευση της ταυτότητάς του ως εγκληματίας πολέμου των Waffen-SS.[5]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιοάχιμ Πάιπερ γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 30 Ιανουαρίου 1915 και ήταν ο τρίτος γιος μιας μεσοαστικής οικογένειας από τη γερμανική Σιλεσία. Ο πατέρας του, Woldemar Peiper, είχε υπηρετήσει ως αξιωματικός στον Αυτοκρατορικό Γερμανικό Στρατό και πολέμησε στην εκστρατεία του 1904 στη γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική.[6]Δύο από τους γιους του, ο Χορστ και ο Γιόαχιμ, ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο ζωής της εθνικιστικής ιδεολογίας και της στρατιωτικής θητείας στη Γερμανία.[7][8]

Ο Χορστ εντάχθηκε στα SS και υπηρέτησε στα SS-Totenkopfverbände ως φρουρός σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Πολέμησε στη Μάχη της Γαλλίας (1940) ως μέρος της 3ης SS Μεραρχίας Πάντσερ Totenkopf, και πέθανε στην Πολωνία τον Ιούνιο του 1941 σε ένα ατύχημα που δεν έχει εξηγηθεί ποτέ πλήρως. Φήμες έλεγαν ότι ο Χορστ αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει λόγω της ομοφυλοφιλίας του.[9]

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Πάιπερ, Χανς (γενν. 1910) ήταν ψυχικά άρρωστος και η απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε είχε ως αποτέλεσμα να υποστεί εγκεφαλική βλάβη. Κλεισμένος σε νοσοκομείο το 1931, ο Χανς πέθανε από φυματίωση το 1942.[10]

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 24 Απριλίου 1935, εντάχθηκε στην πρόσφατα δημιουργηθείσα Σχολή Αξιωματικών των SS στο Brunswick, υπό τη διοίκηση του Paul Hausser. Έδωσε τον όρκο των SS τον Νοέμβριο του 1935 και συνέχισε στο εν λόγω σχολείο μέχρι τον Ιανουάριο του 1936.[11]Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του ίδιου έτους συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Νταχάου. Στις 20 Απριλίου, προήχθη σε SS-Untersturmführer και μετατέθηκε στην 1η Μεραρχία SS Leibstandarte Αδόλφος Χίτλερ υπό τη διοίκηση του Ζεπ Ντίτριχ, μονάδα στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1938.

Στις 4 Ιουλίου 1938, ο Πάιπερ διορίστηκε σε διοικητική θέση ως αναπληρωτής του Χίμλερ, υπό τη διοίκηση του Καρλ Βολφ.[12] Ο Πάιπερ εργαζόταν στο προσωπικό γραφείο του Χίμλερ στο SS-Hauptamt, στην οδό Prinz-Albrecht-Straße. Ως μέλος του προσωπικού του Reichsführer των SS, ο Πάιπερ διατηρούσε σχέσεις με πολλούς ανώτερους αξιωματούχους των SS.

Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πάιπερ προήχθη σε Obersturmführer στα εικοστά τέταρτα γενέθλιά του, και περίπου εκείνη την περίοδο γνώρισε την Sigurd "Sigi" Hinrichsen, γραμματέα στο προσωπικό γραφείο του Χίμλερ. Απέκτησαν τρία παιδιά.[13]

Εισβολή στην Πολωνία 1939[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από αριστερά προς τα δεξιά, Ντίτριχ, Χίμλερ, Πάιπερ στο Μετς , Σεπτέμβριος 1940

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία ξεκίνησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. Ως βοηθός ο Πάιπερ ταξίδεψε με το προσωπικό τρένο του Reichsführer-SS Χίμλερ. Ο Πάιπερ περιστασιακά συνόδεψε τον Χίτλερ, όταν ο Φύρερ ταξίδευε με το τρένο με τον Έρβιν Ρόμελ, και όταν ο Φύρερ συναντήθηκε με τους στρατηγούς της Βέρμαχτ και των Βάφεν-SS κοντά στις πρώτες γραμμές του Ανατολικού Μετώπου. [14]

Στις 20 Σεπτεμβρίου, στη βόρεια πολωνική πόλη Μπίντγκοστς, ο Χίμλερ και ο Πάιπερ έγιναν μάρτυρες των δημοσίων εκτελέσεων είκοσι Πολωνών διανοούμενων. Αυτή η επίδειξη των μηχανισμών του Ολοκαυτώματος –της εθνοκάθαρσης– πραγματοποιήθηκε από τον παραστρατιωτικό Volksdeutscher Selbstschutz, μια εθνο-γερμανική πολιτοφυλακή αυτοάμυνας με διοικητή τον Ludolf von Alvensleben. [15] Μεταπολεμικά ο Πάιπερ επέμεινε πως ακολουθούσαν τις διαταγές που ο Χίτλερ είχε μεταβιβάσει στον Χίμλερ. [16]

Στις 13 Δεκεμβρίου 1939, στη δυτική κεντρική Πολωνία, στο χωριό Owińska, κοντά στο Πόζναν, ο Χίμλερ και ο Πάιπερ έγιναν μάρτυρες της μαζικής δολοφονίας με δηλητηριώδες αέριο ως μέρος του προγράμματος Aktion T4 ψυχικά ασθενών σε ένα ψυχιατρείο. Στις μεταπολεμικές ανακρίσεις από τον αμερικανικό στρατό ο Πάιπερ ήταν συναισθηματικά αποστασιοποιημένος από τα γεγονότα στα οποία έγινε μάρτυρας.

Καθ' όλη τη διάρκεια του 1940, ο Χίμλερ και ο Πάιπερ πραγματοποίησαν μια περιοδεία επιθεώρησης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένου του στρατοπέδου συγκέντρωσης Neuengamme στο βορρά και του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν στα βορειοανατολικά της χώρας.[17]

Τον Απρίλιο του 1940, ο Χίμλερ και ο Πάιπερ επιθεώρησαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ και το στρατόπεδο συγκέντρωσης Φλόσενμπουργκ.

Γαλλική εκστρατεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Φριτς Βιττ, Χίμλερ και Πάιπερ με αξιωματικούς της μεραρχίας Waffen-SS Leibstandarte Adolf Hitler , Ελλάδα , 1941.

Στις 17 Μαΐου 1940, ο Πάιπερ συνόδευσε τον Χίμλερ καθώς ακολουθούσε τις δυνάμεις των Waffen-SS κατά τη διάρκεια της μάχης της Γαλλίας. Στις 18 Μαΐου, έγινε αρχηγός διμοιρίας σε μια μονάδα του μηχανοκίνητου συντάγματος LSSAH. Στους λόφους Wattenberg κατέλαβε μια πυροβολαρχία του Βρετανικού Στρατού, για την οποία έλαβε τον Σιδηρούν Σταυρό και μια προαγωγή σε Hauptsturmführer.[18]Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, διορίστηκε και πάλι ως προσωπικός αναπληρωτής του Χίμλερ, συνοδεύοντάς τον στις 10 Ιουλίου σε μια συνάντηση με τον Χίτλερ στο Μπέργκχοφ.[19]

Μετά την επανένταξή του στο επιτελείο του Χίμλερ, ο Πάιπερ τον συνόδευσε στην επίσκεψη του στη Μαδρίτη τον Οκτώβριο του 1940, στην οποία η γερμανική αντιπροσωπεία έγινε δεκτή από τον Φράνκο. Στις 14 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Πάιπερ διορίστηκε πρώτος βοηθός του Χίμλερ και τον Ιανουάριο του 1941, τον συνόδευσε στις επισκέψεις επιθεώρησής του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Ravensbrück και Νταχάου. Τον Μάρτιο του 1941, επισκέφτηκε το Άουσβιτς μαζί με τον Καρλ Βολφ και τον Φριτς Μπραχτ.

Τον Φεβρουάριο του 1941 ο Χίμλερ ενημέρωσε τον Πάιπερ για τα σχέδια εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης. Με τον Χίμλερ ταξίδεψε στη Νορβηγία, στην Αυστρία, στην Πολωνία, στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα.

Η επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου 1941. Τα Einsatzgruppen υπό τη διοίκηση του Reichssicherheitshauptamt πραγματοποίησαν μια επιχείρηση για την εξόντωση των λεγόμενων υπάνθρωπων πίσω από τις γραμμές του μετώπου, εκκαθαρίζοντας κομμουνιστές, Εβραίους, τσιγγάνους και αντάρτες.

Τα καθήκοντα του Πάιπερ ως πρώτου βοηθού περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, τη διαχείριση και την παρουσίαση στατιστικών στον Χίμλερ σχετικά με τις μαζικές δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν από τα Einsatzgruppen στο Ανατολικό Μέτωπο, που τότε περιγράφονταν ως «μάχη ενάντια σε παρτιζάνους και κομμουνιστές επιτρόπους».

Στα τέλη του καλοκαιριού του 1941, ο Πάιπερ μεταφέρθηκε ξανά σε μονάδα μάχης .Ο Χίμλερ προφανώς υποκίνησε τη μεταφορά του Πάιπερ σύμφωνα με εικασίες του Γενς Βεστμάιερ, τουλάχιστον εν μέρει για να τον προστατεύσει από τις φήμες για τον θάνατο του αδελφού του Χορστ.

Μάχη του Χάρκοβο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Ανατολικό μέτωπο η 12η Μαρτίου 1943 θα είναι μια από τις κομβικές μέρες για τον Πάιπερ. Στο αποκορύφωμα της τρίτης μάχης του Χάρκοβο, και παρακούοντας τις εντολές της ανώτερης διοίκησης, ο Πάιπερ, πραγματοποιώντας μια από τις χαρακτηριστικές επιθέσεις του, ξεπέρασε πολλές πόλεις και, μετά από μια παράπλευρη πορεία στα ανατολικά του Χαρκόβου, κατέλαβε τα περάσματα βόρεια στον ποταμό Lopan εμποδίζοντας την άφιξη σοβιετικών ενισχύσεων στο Κίεβο. Για την πράξη αυτή του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού.[20]

Κουρσκ και Ιταλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια, ο Πάιπερ συμμετείχε στην επίθεση στο Κουρσκ στο τέλος της οποίας οι μονάδες της Leibstandarte αποσύρθηκαν στην Ιταλία όπου πολλά εγκλήματα πολέμου διαπράχθηκαν από τους άνδρες του.

Στις 20 Νοεμβρίου 1943, αφού η μεραρχία εγκαταστάθηκε για άλλη μια φορά στο ρωσικό μέτωπο η οποία μετά τον τρομερό ρωσικό χειμώνα είχε μεγάλο αριθμό απωλειών. Παρόλα αυτά, στάλθηκε για να συνεργαστεί στην άμυνα της Νορμανδίας μετά την απόβαση των Συμμάχων στις 6 Ιουνίου 1944. Ο Πάιπερ τραυματίστηκε στη μέση της μάχης και έπρεπε να εγκαταλείψει το θέατρο των επιχειρήσεων.

Μάχη των Αρδεννών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διατηρημένο Tiger II στο La Gleize, Βέλγιο

Ο Πάιπερ συμμετείχε μαζί με τους καταδρομείς των Kampfgruppe Peiper στη Μάχη του Θύλακα, όπου προχώρησαν στο χωριό La Gleize στο Βέλγιο, από όπου αργότερα απωθήθηκαν από τις αμερικανικές δυνάμεις.[21] Από τις 17 έως τις 21 Δεκεμβρίου 1944, οι KG έκανε επικίνδυνες και τολμηρές διεισδύσεις στο πεδίο της μάχης και η μονάδα του κρίθηκε ένοχη για πολλές σφαγές Αμερικανών αιχμαλώτων, καθηλωμένοι στην κοιλάδα του ποταμού Ambleve.[22]

Σφαγή του Μαλμεντύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Δεκεμβρίου 1944, άνδρες της Kampfgruppe Peiper σκότωσαν 84 Αμερικανούς αιχμαλώτους πολέμου στο πέρασμα Baugnez κοντά στην πόλη Μαλμεντύ, στο Βέλγιο. Η σφαγή του Μαλμεντύ δεν ήταν μια μεμονωμένη πράξη. Πριν από αυτήν, στο Χόνσφελντ, άνδρες του Πάιπερ σκότωσαν άλλους Αμερικανούς κρατούμενους. Μια άλλη σφαγή Αμερικανών κρατουμένων αναφέρθηκε στην πόλη Bullange.[23]Συνολικά, η ομάδα μάχης του Πάιπερ πιστεύεται ότι ήταν υπεύθυνη για τον θάνατο 362 αιχμαλώτων πολέμου και 111 αμάχων, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών.[23]

Μεταπολεμική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέρες πριν από τη γερμανική παράδοση στην Άνω Αυστρία, ο Πάιπερ διέταξε να καταστραφούν όλα τα όπλα της μεραρχίας και να διασχίσουν τον ποταμό Έλβα για να μην πέσουν οι άνδρες του στα χέρια των Σοβιετικών. Συνελήφθη από τους Αμερικανούς στο σπίτι του ένα μήνα αργότερα.

Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πάιπερ μαζί με άλλα μέλη των Waffen-SS δικάστηκαν στο Νταχάου από ένα αμερικανικό στρατιωτικό δικαστήριο για τη σφαγή στο Μαλμεντύ. Ο Πάιπερ προσφέρθηκε να αναλάβει την ευθύνη αν το δικαστήριο άφηνε ελεύθερους τους άνδρες του, κάτι που απορρίφθηκε.[24]

Ο Πάιπερ, όπως και οι άντρες του, κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε θάνατο με απαγχονισμό. Ο ίδιος έκανε έκκληση να πυροβοληθούν οι άνδρες του, καθώς ο θάνατος με απαγχονισμό είναι ταπεινωτικός για έναν στρατιώτη, αλλά το αίτημά του επίσης απορρίφθηκε. Ωστόσο, οι ποινές μετατράπηκαν σε όλους τους κατηγορούμενους, συμπεριλαμβανομένου του Πάιπερ, ο οποίος μετά από 11 χρόνια στη φυλακή απελευθερώθηκε από το φρούριο Landsberg στις 22 Δεκεμβρίου 1956.[25]

Μετά από 16 χρόνια στη Γαλλία, το 1976 η εφημερίδα L'Humanité και άλλα μέσα ζήτησαν να φύγει από τη χώρα όπου είχε διαπράξει ορισμένες από τις σφαγές του. Αλλά ο Πάιπερ παρέμεινε στο Traves (αν και έστειλε την οικογένειά του στη Γερμανία). Τη νύχτα της 13ης προς 14 Ιουλίου (εθνική εορτή στη Γαλλία ) το σπίτι του δέχθηκε επίθεση. Ανάμεσα στα ερείπια βρέθηκε ένα απανθρακωμένο σώμα (υποτίθεται δικό του, αν και η ταυτότητά του δεν αποδείχθηκε) μαζί με ένα τουφέκι διαμετρήματος 0,22 και ένα πιστόλι.[26]Οι δράστες δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ.[27]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w64f4cjs. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 11945. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12395008s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Schiffer military history. Atglen, Pa: Schiffer. σελ. 13. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  5. ↑ «Lt. Col. Joachim Peiper's Grisly Death After the Battle of the Bulge». Warfare History Network (στα Αγγλικά). 23 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  6. ↑ Westemeier, Jens (11 Δεκεμβρίου 2013). Himmlers Krieger: Joachim Peiper und die Waffen-SS in Krieg und Nachkriegszeit. Verlag Ferd.Sch├╢ningh GmbH & Co KG. ISBN 978-3-506-77241-1.  C1 control character in |publisher= at position 17 (βοήθεια)
  7. ↑ Parker, Danny S. (2014). Hitler's warrior: the life and wars of SS Colonel Jochen Peiper. Boston, MA: Da Capo Press, a member of the Perseus Books Group. σελ. 35. ISBN 978-0-306-82154-7. 870200147. 
  8. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Schiffer military history. Atglen, Pa: Schiffer. σελ. 16. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  9. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Schiffer military history. Atglen, Pa: Schiffer. σελ. 40. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  10. ↑ Parker, Danny S. (2014). Hitler's warrior: the life and wars of SS Colonel Jochen Peiper. Boston, MA: Da Capo Press, a member of the Perseus Books Group. σελ. 8. ISBN 978-0-306-82154-7. 870200147. 
  11. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Atglen, PA: Schiffer Military History. σελ. 25. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  12. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Schiffer military history. Atglen, Pa: Schiffer. σελ. 33. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  13. ↑ Wynn, Stephen (10 Φεβρουαρίου 2022). Joachim Peiper and the Nazi Atrocities of 1944. Pen and Sword Military. ISBN 978-1-5267-3712-0. 
  14. ↑ Parker, Danny S. (2014). Hitler's warrior: the life and wars of SS Colonel Jochen Peiper. Boston, MA: Da Capo Press, a member of the Perseus Books Group. σελίδες 40–41. ISBN 978-0-306-82154-7. 870200147. 
  15. ↑ Parker, Danny S. (2014). Hitler's warrior: the life and wars of SS Colonel Jochen Peiper. Boston, Mass: Da Capo Press. σελ. 47. ISBN 978-0-306-82154-7. 
  16. ↑ Breitman, Richard, επιμ. (2005). U. S. Intelligence and the Nazis (1. publ έκδοση). Cambridge, Mass.: Cambridge Univ. Press. σελ. 119. ISBN 978-0-521-61794-9. 
  17. ↑ Parker, Danny S. (2014). Hitler's warrior: the life and wars of SS Colonel Jochen Peiper. Boston, MA: Da Capo Press, a member of the Perseus Books Group. σελ. 46. ISBN 978-0-306-82154-7. 870200147. 
  18. ↑ Parker, Danny S. (2014). Hitler's warrior: the life and wars of SS Colonel Jochen Peiper. Boston, MA: Da Capo Press, a member of the Perseus Books Group. σελ. 61. ISBN 978-0-306-82154-7. 870200147. 
  19. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Atglen, PA: Schiffer Military History. σελ. 46. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  20. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Atglen, PA: Schiffer Military History. σελ. 74. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
  21. ↑ Schrijvers, Peter (8 Απριλίου 2005). The Unknown Dead: Civilians in the Battle of the Bulge. University Press of Kentucky. ISBN 978-0-8131-2352-3. 
  22. ↑ «Joachim Peiper's Bloody Blitz Through Belgium». Warfare History Network (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  23. ↑ 23,0 23,1 MacDonald, Charles Brown (1985). A time for trumpets: the untold story of the battle of the Bulge (1. ed έκδοση). New York, N.Y: Morrow. ISBN 978-0-688-03923-3. CS1 maint: Extra text (link)
  24. ↑ «The Malmedy Massacre». encyclopedia.ushmm.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  25. ↑ Fawcett, Kirstin (20 Μαρτίου 2020). «How a Convicted Nazi War Criminal and 72 of His Men Walked Free». HistoryNet (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  26. ↑ «Pech für ihn» (στα γερμανικά). Der Spiegel. 1976-07-18. ISSN 2195-1349. https://www.spiegel.de/politik/pech-fuer-ihn-a-59b78051-0002-0001-0000-000041210872. Ανακτήθηκε στις 2024-03-25. 
  27. ↑ Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: a biography of Himmler's SS commander. Schiffer military history. Atglen, Pa: Schiffer. σελ. 95. ISBN 978-0-7643-2659-2. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιοάχιμ_Πάιπερ&oldid=10504988"