Γιαροσλάβ Σβιατοπολκόβιτς
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γιαροσλάβ Σβιατοπολκόβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1072 (περίπου) |
| Θάνατος | Μαΐου 1123 Βολοντίμιρ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | unknown daughter of Władysław I Herman |
| Τέκνα | Yury Yaroslavich Vyacheslav Yaroslavich Pribyslava Yaroslavna |
| Γονείς | Σβιατοπόλκ Β΄ του Κιέβου και NN[1] |
| Οικογένεια | Ρουρικίδες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιαροσλάβ Σβιατοπολκόβιτς, ρωσ. Ярослав Святополчич (δεκαετία τού 1070 - 1124) από τον Οίκο των Ρουρικιδών ήταν πρίγκιπας τού Βλαντίμιρ-στη-Βολινία (1100-18).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν δευτερότοκος γιος τού Σβιατοπόλκ Β΄ βασιλιά της Ρουθηνίας (γιου τού Ιζιασλάβ Α΄) και μίας πριγκίπισσας της Βοημίας των Πρεμυσλιδών, πιθανόν κόρης τού Σπύτινιεβ Β΄ δούκα της Βοημίας.
Ο πάππος του Ιζιασλάβ Α΄, όταν οι αδελφοί του Σβιατοσλάβ Β΄ του Κιέβου και Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου τον εκθόνισαν, διέφυγε στην Πολωνία. Ο Σβιατοπόλκ Β΄ τον συνόδευσε στην εξορία. Η ιστορικός Μάρτα Φοντ προτείνει ότι ο Σβιατοπόλκ Β΄ είχε ήδη αποκτήσει τα παιδιά του, όταν άφησε τους Ρως τού Κιέβου.
Ένας Γερασκλάβους, γιος τού βασιλιά της Ρουθηνίας, αναφέρεται μεταξύ των μαρτύρων στο συμβόλαιο ίδρυσης τού αββαείου Σομογκιβάρ το 1091. Το έγγραφο αναφέρει ότι ήταν γαμπρός τού Λαδίσλαου Α΄ της Ουγγαρίας. Η Φοντ ταυτίζει τον Γερασλάβο με τον Γιαροσλάβ, μια και η καλή σχέση του με τους βασιλείς της Ουγγαρίας είναι στέρεα τεκμηριωμένη. Η ιστορικός θεωρεί πως ο Γιαροσλάβ νυμφεύτηκε μία κόρη τού Λαδισλάου Α΄. Το 1097 ο πατέρας του έστειλε τον Γιαροσλάβ στην Ουγγαρία για να πείσει τον Κολομάν της Ουγγαρίας (ανιψιό τού Λαδισλάου Α΄) να τον υποστηρίξει.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dimnik, Martin (2016). Power Politics in Kievan Rus': Vladimir Monomakh and His Dynasty, 1054–1246. Pontifical Institute of Mediaeval Studies. ISBN 978-0-88844-202-4.
- Font, Márta (2005). Árpád-házi királyok és Rurikida fejedelmek [Árpádian Kings and Rurikid Princes] (in Hungarian). Szegedi Középkorász Műhely. ISBN 963-482726-8.
- Franklin, Simon; Shepard, Jonathan (1996). The Emergence of Rus 750–1200. Longman. ISBN 0-582-49091-X.
- Makk, Ferenc (1989). The Árpáds and the Comneni: Political Relations between Hungary and Byzantium in the 12th century. Akadémiai Kiadó. ISBN 963-05-5268-X.
- Martin, Janet (1993). Medieval Russia, 980–1584. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-67636-6.