Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βσέβολοντ Α'
Μέγας πρίγκιπας του Κιέβου
Περίοδος1076 - 1077
Περίοδος1078 - 1093
ΠροκάτοχοςΙζιασλάβ Α'
ΔιάδοχοςΣβιατοπόλκ Β'
Πρίγκιπας του Τσέρνιγκοφ
Περίοδος1073 - 1078
ΔιάδοχοςΒλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος
Γέννηση1030
Θάνατος13 Απριλίου 1093 (ετών 63)
Βίσχοροντ, Ουκρανία
ΣύζυγοςΑναστασία Μονομαχίνα
Άννα Πολοβέτσκαγια
ΕπίγονοιΒλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος
Άννα
Ροστισλάβ Βσεβολόντοβιτς
Ευπραξία
Αικατερίνη
Μαρία
ΟίκοςΡουρικίδες
ΠατέραςΓιαροσλάβ Α΄ ο Σοφός
ΜητέραΊνγκεγκερντ
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Βσέβολοντ Α' Γιαροσλάβιτς (Всеволод Ярославич, 1030 - 13 Απριλίου 1093) ήταν μεγάλος ηγεμόνας του Κιέβου (1078-1093) από τον οίκο των Ρουρικιδών.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο 5ος γιος του Γιαροσλάβ Α' του Σοφού και της Ίνγκεγκερντ, κόρης του Όλαφ, ηγεμόνα της Σουηδίας. Βαπτίσθηκε με το ελληνικό όνομα Ανδρέας, όπως δείχνουν οι σφραγίδες του που φέρουν το όνομα "Αντρέι-Βσέβολοντ". Ο πατέρας του, μαζί με μια συμφωνία με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που υπέγραψε το 1046, τον νύμφευσε με την Αναστασία Μονομαχίνα, κόρη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου από τον προηγούμενό του γάμο με κάποια από τον οίκο των Σκληρών. Όταν απεβίωσε το 1054 ο πατέρας του, τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος επιζών γιος του, Ιζιασλάβ Α', ως μέγας πρίγκιψ του Κιέβου. Ο επόμενος γιος, Σβιατοσλάβ Β', έλαβε ως επιχορήγηση την πόλη Τσερνίγκοφ, ενώ ο Βσέβολοντ Α' την πόλη Περεγιάσλαβ και άλλες που έμειναν στους απογόνους του. Ο Βσεβολόντ Α' και οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του διεξήγαγαν από κοινού πόλεμο με τους τούρκους νομάδες τις στέπας (Κουμάνους, Κιπτσάκους) και συνέταξαν το πρώτο Σλαβικό Νομικό Δίκαιο.

Το 1055 έκανε ειρήνη με τους νεοεμφανιζόμενους Κουμάνους και αντιμετώπισε τους Κιπτσάκους. Το 1060 τους επιτέθηκε μαζί με τον αδελφό του Ιζιασλάβ. Το 1061 οι Κουμάνοι εισέβαλαν και τους αντιμετώπισε. Όταν το 1067 απεβίωσε η σύζυγός του, νυμφεύτηκε την Άννα, πριγκίπισσα των Κιπτσάκων. Το 1068 οι Κουμάνοι εισέβαλαν στη Ρωσία του Κιέβου και οι τρεις αδελφοί ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον τους, αλλά ηττήθηκαν στον ποταμό Άλτα. Όταν το 1076 απεβίωσε ο Σβιετοσλάβ, ο Ιζιασλάβ έδωσε το Τσερνίγκοφ στον Βσέβολοντ. Ο γιος όμως του Σβιετοσλάβ, ο Ολέγκ, που ήθελε να κληρονομήσει το Τσερνίγκοφ, πήρε Κουμάνους και ήρθε να το καταλάβει. Ο Ιζιασλάβ έσπευσε να βοηθήσει και έδιωξε τους εισβολείς, αλλά σκοτώθηκε στη μάχη το 1078. Ο Βσέβολοντ, ως ο μεγαλύτερος επιζών, ανέλαβε μέγας πρίγκιψ του Κιέβου ενώνοντας τα τρία πριγκιπάτα των Ρώσων του Κιέβου. Ο γιος του Βλαντιμίρ ορίστηκε διοικητής του Τσερνίγκοφ.

Στα τελευταία έτη της ηγεμονίας του επηρεάστηκε από νεαρότερους συμβούλους και όχι από τους σοφότερους, με αποτέλεσμα η δικαιοσύνη να διαφθαρεί (κατά το Πρώτο Χρονικό). Η Αυτοβιογραφία του γιου του αναφέρει ότι μιλούσε πέντε ξένες γλώσσες, πιθανώς Ελληνικά, Κουμανικά, Λατινικά, Νορβηγικά και τη γλώσσα της Οσσετίας. Αν και ο ίδιος έχασε στις πιο πολλές του μάχες, ο γιος του Βλαντίμιρ ήταν γενναίος πολεμιστής. Στα τελευταία έτη της ζωής του που ασθένησε βαριά, ο Βλαντίμιρ προήδρευε της κυβέρνησης.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την 1η σύζυγό του Αναστασία, κόρη του Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου και της 2ης συζύγου του Σκλήραινας, είχε τέκνα:

  • Βλαντίμιρ Β΄ Μονομάχος, 1053 - 1125, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1113-1125), πρίγκιπας του Τσέρνιγοβ, Περεγιασλάβ, Σμολένσκ & μεγάλος πρίγκιπας τού Κιέβου.
  • Άννα (Άνκα), ; - 1112, αρραβωνιάστηκε με τον Κωνσταντίνο Δούκα, αλλά ο γάμος δεν έγινε τελικά.

Με τη 2η σύζυγό του Άννα Πολοβέτσκαγια, κόρη τού χαν των Πολόβτσι (Κουμάνων), είχε τέκνα:

  • Ροστισλάβ, 1070 - 1093, πρίγκιπας τού Περεγιασλάβ.
  • Ευπραξία (μετονομάστηκε σε Αδελαΐδα), 1071 - 1109, παντρεύτηκε πρώτα τον Ερρίκο τον μακρύ μάργραβο τού Νόρνταρμ και έπειτα τον Ερρίκο Δ΄ των Σαλίων βασιλιά της Γερμανίας.
  • Αικατερίνη απεβ. 1108, μοναχή.
  • Μαρία απεβ. 1089.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Dimnik, Martin (1994). The Dynasty of Chernigov, 1054–1146. Pontifical Institute of Mediaeval Studies. ISBN 0-88844-116-9.
  • Franklin, Simon; Shepard, Jonathan (1996). The Emergence of Rus 750–1200. Longman. ISBN 0-582-49091X.
  • Kazhdan, Alexander (1989). "Rus'-Byzantine Princely Marriages in the Eleventh and Twelfth Centuries". Harvard Ukrainian Studies (Harvard Ukrainian Research Institute).
  • Martin, Janet (1993). Medieval Russia, 980–1584. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-67636-6.
  • Raffensperger, Christian (2012). Reimagining Europe: Kievan Rus' in the Medieval World. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-06384-6.
  • The Russian Primary Chronicle: Laurentian Text (Translated and edited by Samuel Hazzard Cross and Olgerd P. Sherbowitz-Wetzor) (1953). Medieval Academy of America. ISBN 978-0-915651-32-0.

Vernadsky, George (1948). A History of Russia, Volume II: Kievan Russia. Yale University Press. ISBN 0-300-01647-6.