Γιαννάκης Ομήρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιαννάκης Ομήρου
11ος Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
Περίοδος
2 Ιουνίου 2011 – 2 Ιουνίου 2016
ΠροκάτοχοςΜάριος Καρογιάν
ΔιάδοχοςΔημήτρης Συλλούρης
2ος Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
Περίοδος
22 Ιουλίου 2001 – 28 Φεβρουαρίου 2015
ΠροκάτοχοςΒάσος Λυσσαρίδης
ΔιάδοχοςΜαρίνος Σιζόπουλος
Υπουργός Άμυνας
Περίοδος
28 Φεβρουαρίου 1998 – 4 Ιανουαρίου 1999
ΠρόεδροςΓλαύκος Κληρίδης
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Χαραλαμπίδης
ΔιάδοχοςΓιαννάκης Χρυσοστομής
Βουλευτής
Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική Περιφέρεια Πάφου)
Περίοδος
4 Ιουνίου 1981 – 28 Φεβρουαρίου 1998
Βουλευτής
Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική Περιφέρεια Πάφου)
Περίοδος
7 Ιουνίου 2001 – 31 Μαΐου 2006
Βουλευτής
Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας)
Περίοδος
1 Ιουνίου 2006 – 1 Ιουνίου 2016
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση18 Σεπτεμβρίου 1951 (1951-09-18) (72 ετών), Κάτω Πάφος, Κύπρος
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΚυπριακή
Πολιτικό κόμμαΚίνημα Σοσιαλδημοκρατών-Ε.Δ.Ε.Κ.
ΣπουδέςΝομική
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιαννάκης Ομήρου είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Υπουργός Άμυνας, Πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ και βουλευτής.[1]

Βιογραφικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιαννάκης Ομήρου γεννήθηκε στην Κάτω Πάφο στις 18 Σεπτεμβρίου 1951.[1] Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική γλώσσα.[1] Σπούδασε νομική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.[1] Εργάζεται ως δικηγόρος.[1]

Πολιτική διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα συμμετείχε στην κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.[1] Ήταν συντάκτης και εκφωνητής του Ελεύθερου Ραδιοσταθμού Πάφου κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.[1] Συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους πραξικοπηματίες.[1]

Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 1981 στην Εκλογική Περιφέρεια Πάφου με την ΕΔΕΚ για την Δ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[2] Επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 1985 για την Ε΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο[3], στις βουλευτικές εκλογές του 1991 για την ΣΤ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο[4] και στις βουλευτικές εκλογές του 1996 για την Ζ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[5]

Στις 28 Φεβρουαρίου 1998 διορίστηκε Υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 4 Ιανουαρίου 1999 που υπέβαλε παραίτηση.[6][7] Ο λόγος παραίτησης του ήταν η απόφαση για ματαίωση της εγκατάστασης του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S300, θεωρώντας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δέχθηκε σοβαρό πλήγμα ως προς την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στον τομέα της άμυνας.[7][8][9]

Επανεκλέχθηκε βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2001 στην Εκλογική Περιφέρεια Πάφου με το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών (μετονομασία της ΕΔΕΚ).[10]

Στις 22 Ιουλίου 2001 εκλέχθηκε πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών, το οποίο στις 29 Ιουνίου 2003 μετονομάστηκε σε Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ.[10][11][12][9]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2006 εκλέχθηκε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας,[13] όπως και στις βουλευτικές εκλογές του 2011.[14] Στις 2 Ιουνίου 2011 εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων με τις ψήφους των βουλευτών του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ, του ΔΗΣΥ, του ΕΥΡΩΚΟ και του βουλευτή του ΔΗΚΟ Ζαχαρία Κουλία.[15][16][17][18]

Στις 13 Ιανουαρίου 2015 παραιτήθηκε από πρόεδρος της ΕΔΕΚ.[19] Δεν διεκδίκησε επανεκλογή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.[20][21][22]

Ως βουλευτής, διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ, μέλος της επιτροπής επιλογής, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας και αναπληρωτής πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών.[1] Στην τελευταία θητεία του διετέλεσε ex officio πρόεδρος της Επιτροπής Επιλογής και πρόεδρος της Ad Hoc Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Κανονισμό της Βουλής και της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το Πόθεν Έσχες.[1]

Πορεία ως πρόεδρος της ΕΔΕΚ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιαννάκης Ομήρου ήταν επικεφαλής του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ σε αρκετές εκλογικές διαδικασίες.

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως επικεφαλής του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ οδήγησε το κόμμα σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 2003 το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ υποστήριξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος εξελέγη.[23] Το κόμμα συμμετείχε στη διακυβέρνηση με δικούς του υπουργούς. Συμμετείχε στην κυβέρνηση μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της.[24]

Στις προεδρικές εκλογές του 2008 υποστήριξε και πάλι τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος δεν πέρασε στον β΄ γύρο. Στον β΄ γύρο το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ στήριξε τον Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος εξελέγη.[23][24][25] Το κόμμα συμμετείχε στη διακυβέρνηση με δικούς του υπουργούς.[26] Ωστόσο, αποχώρησε από την συγκυβέρνηση το 2010 λόγω διαφωνιών σχετικά με τις προτάσεις που υπέβαλε ο Δημήτρης Χριστόφιας στις διαπραγματεύσεις για επίλυση του κυπριακού προβλήματος.[26][27]

Στις προεδρικές εκλογές του 2013 υποστήριξε τον Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος δεν πέρασε στον β΄ γύρο.[24] Στον β΄ γύρο το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ δεν υποστήριξε κανένα από τους δύο εναπομείναντες υποψήφιους.[28]

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2006 το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ με επικεφαλής τον Γιαννάκη Ομήρου αύξησε τα ποσοστά του και κέρδισε μια έδρα περισσότερη από τις προηγούμενες εκλογές.[10][13] Στις βουλευτικές εκλογές του 2011 κατέλαβε περίπου το ίδιο ποσοστό και τον ίδιο αριθμό εδρών.[14]

Εκλογές Ποσοστό Θέση Έδρες Πηγή
Βουλευτικές 2006 8,91% 4η 5/56 [29]
Βουλευτικές 2011 8,93% 4η 5/56 [30]

Ευρωεκλογές 2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 2004 η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λίγο αργότερα διεξήχθησαν οι πρώτες ευρωεκλογές στην Κύπρο. Το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ, με επικεφαλής τον Γιαννάκη Ομήρου, κατέλαβε την πέμπτη θέση και για ελάχιστους ψήφους δεν κατάφερε να κερδίσει καμία από τις 6 θέσεις που εδικαιούτο η Κύπρος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.[31][32][33]

Στις ευρωεκλογές του 2009 και στις ευρωεκλογές του 2014 το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ κατέλαβε την τέταρτη θέση και εξέλεξε 1 από τους 6 ευρωβουλευτές της Κύπρου.[33]

Εκλογές Ποσοστό Θέση Έδρες Πηγή
Ευρωεκλογές 2004 10,79% 5η 0/6 [33]
Ευρωεκλογές 2009 9,85% 4η 1/6 [33]
Ευρωεκλογές 2014 7,68% 4η 1/6 [33]

Δημοψήφισμα 2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Απρίλιο του 2004 πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για επίλυση του κυπριακού προβλήματος με βάση το σχέδιο Ανάν. Το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ, του οποίου επικεφαλής ήταν ο Γιαννάκης Ομήρου, τάχθηκε εναντίον του σχεδίου αυτού.[34][35] Ο κυπριακός λαός απέρριψε τελικά το σχέδιο με ποσοστό 76%.[36][37]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 «Ομήρου Λ. Γιαννάκης». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  2. ↑ «Εκλογές 24ης Μαΐου 1981». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  3. ↑ «Εκλογές 8ης Δεκεμβρίου 1985». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  4. ↑ «Εκλογές 19ης Μαΐου 1991». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  5. ↑ «Εκλογές 26ης Μαΐου 1996». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  6. ↑ «Ιστορικό». www.mod.gov.cy. Υπουργείο Άμυνας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Γιαννάκης Ομήρου: S-300, 20 χρόνια μετά - Ιδού η αλήθεια». Ο Φιλελεύθερος. 23 Δεκεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  8. ↑ «Ιδού γιατί δεν ήρθαν οι πύραυλοι στην Κύπρο». Ιδού γιατί δεν ήρθαν οι πύραυλοι στην Κύπρο. 23 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Βιογραφικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2014. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Εκλογές 27ης Μαΐου 2001». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  11. ↑ «Κόμματα: Εκλογές άνευ ανθυποψηφίου». Πολίτης. 29 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  12. ↑ «Παραίτηση - βόμβα Γιαννάκη Ομήρου από ΕΔΕΚ». www.sigmalive.com. 13 Ιανουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Εκλογές 22ας Μαΐου 2011». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  15. ↑ «Οι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1960 έως σήμερα». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  16. ↑ «Δεν δεσμεύεται η Βουλή για την εκλογή προέδρου από την απόφαση 1985». Πολίτης. 30 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  17. ↑ «Νέος Πρόεδρος της Βουλής ο Γιαννάκης Ομήρου». www.sigmalive.com. 3 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019. 
  18. ↑ «Όταν ο Κουλίας με… αστυνομική προστασία «έριχνε» τον Κάρογιαν». 26 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019. 
  19. ↑ «Παραίτηση - βόμβα Γιαννάκη Ομήρου από ΕΔΕΚ». www.sigmalive.com. 13 Ιανουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  20. ↑ «Τέλος εποχής για τον Γιαννάκη Ομήρου». www.sigmalive.com. 15 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  21. ↑ «Αυτοί είναι οι Βουλευτές που αποχωρούν σήμερα από τη Βουλή». 14 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  22. ↑ «Κοινοβουλευτική... αυλαία για Ομήρου και άλλους 13». www.riknews.com.cy. ΡΙΚ. 22 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Στυλιανού, Μαρία (12 Νοεμβρίου 2012). «Ιστορία των Προεδρικών Εκλογών». www.sigmalive.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 «Οι μάχες του β' γύρου των Προεδρικών». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 4 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  25. ↑ «Υπέρ του Δ.Χριστόφια τάσσεται η ΕΔΕΚ στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου». 21 Φεβρουαρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Κύπρος: Αποχωρεί η ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση». ΤΑ ΝΕΑ. 8 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  27. ↑ «Πολιτικό ντόμινο από την έξοδο της ΕΔΕΚ». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 2 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  28. ↑ «Κύπρος: Ουδέτερη στάση από ΕΔΕΚ και Λιλλήκα στο β' γύρο». 20 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  29. ↑ «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  30. ↑ «Εκλογές 22ας Μαΐου 2011». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  31. ↑ «Η ιστορία των Ευρωεκλογών στην Κύπρο από το 2004». www.sigmalive.com. 26 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  32. ↑ «Το δημοψήφισμα, η πύρρειος νίκη του ΔΗΣΥ και το πισωγύρισμα του ΑΚΕΛ». 26 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 «Η Κύπρος στη μάχη των ευρωεκλογών». Ο Φιλελεύθερος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  34. ↑ «Οριστικά «όχι» από το ΑΚΕΛ - Οι θέσεις των κυπριακών κομμάτων για το σχέδιο Ανάν». 22 Απριλίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  35. ↑ ««Όχι» στο σχέδιο Ανάν λέει η ΕΔΕΚ». 9 Απριλίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  36. ↑ «15 χρόνια από το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν». 24 Απριλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  37. ↑ «Ομήρου: «Δεκατρία χρόνια από το δημοψήφισμα 2004 ο λαός εξακολουθεί να επιδιώκει λύση»». 24 Απριλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Μάριος Καρογιάν 		Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
2 Ιουνίου 2011 - 1 Ιουνίου 2016 		Διάδοχος
Δημήτρης Συλλούρης
Κομματικά πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Βάσος Λυσσαρίδης 		Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
22 Ιουλίου 2001 – 28 Φεβρουαρίου 2015 		Διάδοχος
Μαρίνος Σιζόπουλος
π • σ • ε Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας
π • σ • ε Πρόεδροι Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ
π • σ • ε Υπουργείο Άμυνας
Διατελέσαντες
υπουργοί
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιαννάκης_Ομήρου&oldid=10188002"