Βαρβάρα Γκοντζάγκα, δούκισσα της Βυρτεμβέργης
| Βαρβάρα Γκοντζάγκα, δούκισσα της Βυρτεμβέργης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1455 |
| Θάνατος | 30 Μαΐου 1503 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Η Βαρβάρα, ιταλ.: Barbara Gonzaga (11 Δεκεμβρίου 1455 - 30 Μαΐου 1503), με το παρωνύμιο Μπαρμπαρίνα, [1] [2] από τον Οίκο των Γκονζάγκα ήταν κόρη του μαρκήσιου της Μάντοβα και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Βυρτεμβέργης (1495–1496).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένη στη Μάντοβα, ήταν η έβδομη κόρη του Λουδοβίκου Γ΄ μαρκήσιου της Μάντοβα και της Βαρβάρας των Χόεντσολερν, κόρης του Ιωάννη μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Κούλμμπαχ. Ο Ιωάννης ήταν γιος της Βαρβάρας των Ασκάνια, κόρης του Ροδόλφου Γ΄ δούκα της Σαξονίας-Βίτενμπεργκ. Έτσι η Βαρβάρα έλαβε το όνομα της μητέρας της και της γιαγιάς της. [3] [4]
Η Βαρβάρα έλαβε καλή εκπαίδευση στην Αυλή του πατέρα της: εκτός από τη μητρική της γλώσσα τα ιταλικά, έμαθε γερμανικά, λατινικά και ελληνικά. [5] Επίσης γνώριζε την ιστορία και τη λογοτεχνία· ενδιαφερόταν για την τέχνη και τον πολιτισμό. Το 1467 οι γονείς τής Βαρβάρας άρχισαν να αναζητούν έναν κατάλληλο σύζυγο γι' αυτήν και ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για έναν γάμο με τον Χριστόφορο Α΄ διάδοχο του Μπάντεν-Μπάντεν, αλλά δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ως προς το ποσό της προίκα της νύφης. Το 1468 εξετάστηκαν ο Γκαλεάτσο-Μαρίαδούκας του Μιλάνου και το 1472 ο Καζίμιρ Δ΄ της Πολωνίας ως πιθανοί σύζυγοι, ωστόσο καμία από αυτές τις υποψηφιότητες δεν τελεσφόρησε. [3]
Τέλος, μετά από πρόταση του Aλβέρτου Γ΄ Αχιλλέα εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου (μεγάλου θείου της Βαρβάρας), διοργανώθηκε ο γάμος της με τον Έμπερχαρντ Ε΄ κόμη της Βυρτεμβέργης. Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στη Μάντοβα στις 12 Απριλίου 1474. Σύμφωνα με το συμβόλαιο γάμου, η Bαρβάρα έλαβε ως προίκα 20.000 φιορίνια (15.000 πληρώθηκαν αμέσως και τα 5.000 κατά την άφιξη στον άνδρα της), πλούσια ενδύματα και έπιπλα, κοσμήματα, ασημικά αξίας 9.000 φιορινίων, μία βιβλιοθήκη και πίνακες ζωγραφικής. [3]
Λίγο μετά τον γάμο, ο Έμπερχαρντ Ε΄ επέστρεψε στους τομείς του. Η Βαρβάρα ακολούθησε τον σύζυγό της λίγους μήνες αργότερα, συνοδευόμενη από ιππείς φρουρούς με επικεφαλής τον αδελφό της Ροδόλφο Γκοντζάγκα. Η ακολουθία αποτελείται από δύο άμαξες, τέσσερα κάρρα αποσκευών, 217 άλογα και 30 υποζύγια. Πέρασαν από τη Βερόνα, το Τρέντο, το Ίνσμπρουκ, το Πέρασμα Φερν και έφτασαν στο Κέμπτεν στις 28 Ιουνίου, όπου τη Βαρβάρα περίμεναν απεσταλμένοι τού συζύγου της. Από εκεί το ταξίδι συνεχίστηκε για Mέμλινγκεν, Ουλμ και Μπλάουμποϊρεν προς το Ούραχ. Στο τελευταίο τμήμα του ταξιδιού ο Έμπερχαρντ Ε΄ ενώθηκε με την ακολουθία, αυξάνοντας έτσι σημαντικά το μέγεθός της. Κατά τις 4-7 Ιουλίου 1474 στο κάστρο Ούραχ (που ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε γι' αυτή την περίσταση) και παρουσία πολλών υψηλού επιπέδου προσκεκλημένων -μεταξύ αυτών ήταν οι επίσκοποι Kωνσταντίας, Σπάυερ και Άουγκσμπουργκ, ο εκλέκτορας Αλβέρτος Γ΄ Αχιλλέας, ο Φίλιππος παλατινός κόμης του Ρήνου, ο Όθων Β΄ παλατινός κόμης του Μόσμπαχ-Νόιμαρκτ και ο Κάρολος Α΄ μάγραβος του Μπάντεν-Μπάντεν-, πραγματοποιήθηκαν εορτασμοί με την ευκαιρία της άφιξης της νέας κόμισσας. Συνολικά 13.000 άτομα επισκέφτηκαν την πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. [3]
Το 1483 μετά την ενοποίηση όλων των εδαφών του Οίκου της Βυρτεμβέργης υπό την ηγεσία του Έμπερχαρντ Ε΄ και της ανακήρυξής του ως πρώτου δούκα της Βυρτεμβέργης με το όνομα Έμπερχαρντ Α΄, η Αυλή μετακόμισε από το Ούραχ στη Στουτγκάρδη. Σύμφωνα με τους συγχρόνους της, η Βαρβάρα είχε μεγάλη επιρροή στον σύζυγό της. Ο νέος δούκας δεν είχε επίσημη εκπαίδευση, αλλά είχε περιέργεια μάθησης. Πριν από το γάμο είχε ταξιδέψει πολύ, μάλιστα έκανε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Η εκπαιδευμένη σύζυγός του τον εισήγαγε στην ιταλική τέχνη, τη μουσική και την ανθρωπιστική φιλοσοφία. Η Βαρβάρα είχε καθοριστική συμβολή στην ίδρυση του Πανεπιστημίου του Tύμπινγκεν, στηρίζοντας τον σύζυγό της στην υλοποίηση αυτού του έργου. Είχε επίσης πολιτικό ταλέντο, που σίγουρα κληρονόμησε από τη μητέρα της. Επιπλέον ενδιαφερόταν για την κηπουρική, τη γεωργία και την εκτροφή κατοικίδιων ζώων. Το 1491 απέκτησε ένα αγρόκτημα στο Βάλντενμπουχ και έναν κήπο κάτω από τα τείχη του κάστρου της Στουτγκάρδης. [3]
Στις 2 Αυγούστου 1475 η Βαρβάρα γέννησε μία κόρη, η οποία πήρε το όνομά της. Δυστυχώς το παιδί έζησε μόνο δύο μήνες: απεβίωσε στις 15 Οκτωβρίου και τάφηκε στον ξενώνα του Γκύτερσταϊν. Αυτή ήταν η μόνη εγκυμοσύνη της. Η αδυναμία γέννησης κληρονόμου για τον συζυγό της ήταν πιθανώς ο λόγος, που ενίσχυσε την έμφυτη τάση της για κατάθλιψη. Ήδη περίπου το 1480 κάποια μέτρα που έλαβε ο Έμπερχαρντ Α΄, έδειχναν ότι δεν περίμενε πλέον να αποκτήσει νόμιμους απογόνους. [3]
Μετά το τέλος του Έμπερχαρντ Α΄ το 1496, η χήρα δούκισσα μετακόμισε στο κάστρο Μπέμπλινγκεν, όπου το 1501 απέκτησε έναν άλλο κήπο. Η Βαρβάρα διατήρησε αλληλογραφία με την Αυλή τής Μάντοβα. Σε ένα από τα τελευταία της γράμματα εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψει στην πατρίδα της, ωστόσο η επιθυμία της παρέμεινε ανεκπλήρωτη: απεβίωσε στις 31 Μαΐου 1503 στο Μπέμπλινγκεν σε ηλικία 47 ετών. [6] Τάφηκε σε ένα Δομινικανό γυναικείο μοναστήρι στο Κίρχαϊμ ούντερ Τεκ. Μέρος της κληρονομιάς που άφησε, πήγε στους συγγενείς της στη Μάντοβα. [3] [7]
Η Βαρβάρα απαθανατίστηκε στη διάσημη τοιχογραφία Η Αυλή της Μάντοβα το 1474 από τον Αντρέα Μαντένια και εμφανίζεται στον βόρειο τοίχο του Δωματίου των συζύγων, στον βορειοανατολικό πύργο του Καστέλ Σαν Τζιόρτζιο στη Μάντοβα. Το υαλογράφημα που απεικονίζει τη δούκισσα της Βυρτεμβέργης στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, κατασκευάστηκε στη σύγχρονη εποχή μας και είναι από τη φαντασία του καλλιτέχνη. [3] [7] Στο Μπαντ Ούραχ, ένα λύκειο φέρει το όνομά της. [5]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε το 1474 τον Έμπερχαρτ Α΄ δούκα της Βυρτεμβέργης και είχαν τέκνο:
- Βαρβάρα 1475, απεβ. νήπιο.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Sarzi R. «Le nozze di Barbarina» (PDF) (στα Ιταλικά). σελ. 6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
- ↑ Sarzi R. «Le nozze di Barbarina» (PDF) (στα Ιταλικά). σελ. 7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Becker R. «Gonzaga, Barbara, duchessa del Württemberg». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Dizionario Biografico degli Italiani — Volume LVII (2001). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
- ↑ Damberger J. F. (1831). Pustet, επιμ. «Fürstenbuch zur Fürstentafel der europäischen Staatengeschichte: Sechzig genealogische, auch chronologische und statistische Tabellen zu Fürstentafel und Fürstenbuch der europäischen Staatengeschichte» (στα Γερμανικά). σελ. 12.
- ↑ 5,0 5,1 «Barbara Gonzaga». www.bgg-badurach.de (στα Γερμανικά). Barbara-Gonzaga-Gemeinschaftsschule. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
- ↑ Семёнов И. С. (2002). Христианские династии Европы (στα Ρωσικά). ОЛМА Медиа Групп. σελ. 181. ISBN 978-5-22-402516-9.
- ↑ 7,0 7,1 «Von Mantua nach Württemberg: Barbara Gonzaga und ihr Hof». www.landesarchiv-bw.de (στα Γερμανικά). Ausstellung des Hauptstaatsarchivs Stuttgart. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020."Von Mantua nach Württemberg: Barbara Gonzaga und ihr Hof". www.landesarchiv-bw.de (in German). Ausstellung des Hauptstaatsarchivs Stuttgart. Retrieved 2020-07-22.