Ασώτιος Γ΄ της Αρμενίας

Ασώτιος Γ΄ της Αρμενίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Աշոտ Գ Ողորմած (Αρμενικά)
Θάνατος	977;
Θρησκεία	Αρμενική Αποστολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κυβερνητικός υπάλληλος; μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Khosrovanuysh
Τέκνα	Γκαγκίκ Α΄ της Αρμενίας; Σεμπάδ Β΄ της Αρμενίας; Γεώργιος Α΄ του Λορί; Hripsime
Γονείς	Αμπάς της Αρμενίας και αγνώστων στοιχείων Μπαγκρατουνί
Αδέλφια	Γεώργιος Α΄ του Λορί
Οικογένεια	Δυναστεία των Μπαγκρατουνί
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας (από 953)
Θυρεός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ασότ/Ασώτ(ιος) Γ΄, αρμενικά: Աշոտ Գ‎‎ Ashot I, (άκμασε 952/53-77) από τον Οίκο των Βαγρατιδών ήταν βασιλιάς της Αρμενίας, που κυβέρνησε το μεσαιωνικό βασίλειο της Αρμενίας από το 952/53–77. Ήταν γνωστός ως Ασότ Γ΄ ο Ελεήμων (Աշոտ Գ. Ողորմած) και αναγνωρίστηκε από ξένους ηγεμόνες ως βασιλιάς των βασιλέων (shahanshah) της Μεγάλης Αρμενίας (Mets Hayk). Μετακόμισε τη βασιλική έδρα του στο Ανί και επέβλεψε την ανάπτυξη της πόλης και τού βασιλείου ως σύνολο. Η Αρμενία έφτασε στο απόγειο της χρυσής της εποχής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και των γιων και διαδόχων του Σμπατ Β΄ (977–89) και Γκαγκίκ Α΄ (990–1020). ^[2]

Βασιλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της βασιλείας του, ο Aσότ Γ΄ ξεκίνησε μία στρατιωτική επίθεση για να απελευθερώσει την πόλη Ντβιν από τη Μουσουλμανική κυριαρχία, μία επιχείρηση που τελικά κατέληξε σε αποτυχία. Παρά την οπισθοδρόμηση αυτή, έλαβε μέτρα για να συγκεντρώσει την εξουσία στο βασίλειο, προστατεύοντας την Αρμενική Εκκλησία με αντάλλαγμα την υποστήριξή της. ^[3] Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο Καθολικός Πατριάρχης Ανανία Α΄ Μοκατσί μετέφερε την πατριαρχική του έδρα στην Αργκίνα, κοντά στην πόλη Ανί.

Το 961 το Ανί ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα του βασιλείου και ο Ασότ Γ΄ έβαλε σκοπό τον εμπλουτισμό και την επέκταση της πόλης. Ο Ασότ Γ΄ έκτισε ένα τείχος, που περιέκλειε το Ανί και που αργότερα πήρε το όνομά του από αυτόν και χρηματοδότησε την οικοδόμηση μοναστηριών, νοσοκομείων, σχολείων και πτωχοκομείων. Η σύζυγός του βασίλισσα Χοσροβανούς, εν τω μεταξύ χρηματοδότησε την κατασκευή των εκκλησιών στο Σαναχίν και στο Χαγκπάτ.

Στον πόλεμο μεταξύ του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ιωάννη Α΄ Τσιμισκή και των Αράβων, η Αρμενία έκανε ό,τι μπορούσε για να παραμείνει ουδέτερη και ανάγκασε τις δύο μάχιμες πλευρές να σεβαστούν τα σύνορα της χώρας της. Ο Ρωμαϊκός/Βυζαντινός στρατός άρχισε να βαδίζει στην πεδιάδα του Μους, σκεπτόμενος να κάνει το αποφασιστικό χτύπημα κατά των Αράβων από την Αρμενία, αλλά όταν συναντήθηκε με τον στρατό των 30.000 ανδρών του Ασότ Γ΄, άλλαξε το σχέδιό του και εγκατέλειψε την Αρμενία. Ωστόσο ο Ασότ Γ΄ παρείχε στον Τσιμισκή 10.000 άνδρες, οι οποίοι συνόδευσαν τους στρατιώτες του Αυτοκράτορα στην εκστρατεία του στη Μεσοποταμία. ^[4]

Οι μελετητές προτείνουν ότι τάφηκε είτε στο Ανί, είτε στο κοντινό μοναστηριακό συγκρότημα τού Χορομός.

Υποτελή βασίλεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα νέο φαινόμενο που ξεκίνησε επί Ασότ Γ΄ και συνεχίστηκε από τους διαδόχους του, ήταν η ίδρυση υποτελών βασιλείων σε ολόκληρη την Αρμενία των Βαγρατιδών. Ο Aσότ Γ΄ είχε στείλει τον αδελφό του Mουσγκέγκ Α΄ να κυβερνήσει στο Kαρς (Βανάντ) και του είχε επιτρέψει να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του βασιλιά. Η διοικητική περιφέρεια Ντζοραγκέτ κοντά στη λίμνη Σεβάν δόθηκε στον γιο τού Ασότ Γ΄, τον Γκουργκέν, τον πρόγονο της γραμμής των Kυουρικιδών, το 966, ο οποίος αργότερα θα αναλάμβανε τον τίτλο του βασιλιά. Η ύπαρξη τόσων πολλών υποτελών βασιλείων λειτουργούσε προς όφελος της Αρμενίας, όσο ο βασιλιάς στο Ανί παρέμενε ισχυρός και διατηρούσε την ηγεμονία του έναντι άλλων βασιλέων. Διαφορετικά οι υποτελείς βασιλείς -καθώς και οι αντίστοιχοι επίσκοποί τους που θα διεκδικούσαν τη θέση του Καθολικού Πατριάρχη και θα διατύπωναν τα δικά τους δόγματα- θα άρχιζαν να δοκιμάζουν τα όρια της αυτονομίας τους. ^[5]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Armenian Encyclopedia Publishing House. 1974.
↑ Garsoïan, Nina G. (1997), "The Independent Kingdoms of Medieval Armenia" in The Armenian People from Ancient to Modern Times, Volume I, The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, ed. Richard G. Hovannisian. New York: St. Martin's Press, pp. 164ff.
↑ Aram Ter-Ghevondyan (1976), The Arab Emirates in Bagratid Armenia, trans. Nina G. Garsoïan. Lisbon: Calouste Gulbenkian Foundation, pp. 95-96.
↑ Treadgold, Warren (1997). A History of Byzantine State and Society. Stanford: Stanford University Press. σελίδες 511.
↑ Garsoïan, "The Independent Kingdoms of Medieval Armenia," p. 166.

Προκάτοχος Αμπάς Α΄ της Αρμενίας	βασιλιάς της Αρμενίας 953-977	Διάδοχος Σεμπάδ Β΄ της Αρμενίας

[65bfd5b27812e3c4a6e6b4d0f276ef2ac24a7030-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Armenian Encyclopedia Publishing House. 1974.

[2] Garsoïan, Nina G. (1997), "The Independent Kingdoms of Medieval Armenia" in The Armenian People from Ancient to Modern Times, Volume I, The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, ed. Richard G. Hovannisian. New York: St. Martin's Press, pp. 164ff.

[3] Aram Ter-Ghevondyan (1976), The Arab Emirates in Bagratid Armenia, trans. Nina G. Garsoïan. Lisbon: Calouste Gulbenkian Foundation, pp. 95-96.

[4] Treadgold, Warren (1997). A History of Byzantine State and Society. Stanford: Stanford University Press. σελίδες 511.

[5] Garsoïan, "The Independent Kingdoms of Medieval Armenia," p. 166.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]