Ασίλ Ντεβεριά
| Ασίλ Ντεβεριά | |
|---|---|
 Αυτοπροσωπογραφία, 1835 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Achille Devéria (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 6 Φεβρουαρίου 1800[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Θάνατος | 23 Δεκεμβρίου 1857[1][2][3] Παρίσι[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[7][8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[9] λιθογράφος[9] καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[9] σκιτσογράφος[10] |
| Εργοδότης | Le Charivari |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Céleste Motte |
| Τέκνα | Τεοντύλ Ντεβεριά[11] Gabriel Devéria Sara Devéria |
| Γονείς | François-Marie Devéria |
| Αδέλφια | Εζέν Ντεβεριά[12] |
| Συγγενείς | Charles Étienne Pierre Motte (πεθερός) και Paul-Alfred Colin (γαμπρός) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1855) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ασίλ Ντεβεριά (γαλλ. Achille Jacques-Jean-Marie Devéria, 1800-1857, ήταν Γάλλος ζωγράφος και λιθογράφος, γνωστός για τα πορτρέτα διάσημων συγγραφέων και καλλιτεχνών. Ήταν αδελφός του ρομαντικού ζωγράφου Εζέν Ντεβεριά και πατέρας του αιγυπτιολόγου Τεοντύλ Ντεβεριά και του διπλωμάτη και σινολόγου Γκαμπριέλ Ντεβεριά.[13]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ασίλ Ντεβεριά γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1800 στο Παρίσι και ήταν γιος ανώτερου υπαλλήλου του Υπουργείου Ναυτικών. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και σχεδίου στο εργαστήριο του Αν-Λουί Ζιροντέ-Τριοζόν και στη συνέχεια του Λουί Λαφίτ. Το 1822 άρχισε να εκθέτει στο Σαλόν του Παρισιού. Το 1822, μαζί με τον αδελφό του Εζέν Ντεβεριά, που ήταν επίσης ζωγράφος, άνοιξαν μια σχολή τέχνης.[14]
Το 1829 παντρεύτηκε τη Σελέστ Μοτ, κόρη λιθογράφου, με την οποία απέκτησαν έξι παιδιά.
Μέχρι το 1830 ο Ντεβεριά είχε γίνει επιτυχημένος εικονογράφος και είχε δημοσιεύσει πολλές λιθογραφίες για πολλούς εκδότες. Εικονογράφησε, μεταξύ πολλών άλλων έργων, τον Δον Κιχώτη, τον Ροβινσώνα Κρούσο, τον Φάουστ του Γκαίτε και τα παραμύθια του Σαρλ Περώ. Δημιούργησε επίσης ρωπογραφίες με σκηνές καθημερινής ζωής της αστικής τάξης [15]και πολλά χαρακτικά ελευθεριακού περιεχομένου.[16]
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του αποτελούνταν από «ψευδοϊστορικές, ευσεβείς, συναισθηματικές ή ερωτικές σκηνές». Δεδομένου ότι σπάνια απεικόνιζε τραγικά ή σοβαρά θέματα, εμφανίζεται λιγότερο ρομαντικός από πολλούς άλλους καλλιτέχνες της εποχής.
Οι πίνακές του έγιναν κυρίως με ακουαρέλες. Ο Γάλλος ποιητής και κριτικός Σαρλ Μπωντλαίρ αναφερόμενος στον Ντεβεριά έγραψε ότι παρουσιάζει «όλα τα ήθη και την αισθητική της εποχής».
Ο Ντεβεριά ήταν επίσης γνωστός για τα πορτρέτα καλλιτεχνών και συγγραφέων, πολλοί από τους οποίους σύχναζαν στο εργαστήριό του στο Παρίσι. Ανάμεσα στις προσωπογραφίες του συγκαταλέγονται οι διασημότερες προσωπικότητες της γαλλικής τέχνης και λογοτεχνίας του 19ου αιώνα αλλά και αλλοδαποί επισκέπτες: Αλέξανδρος Δουμάς, Προσπέρ Μεριμέ, Γουότερ Σκοτ, Ζακ-Λουί Νταβίντ, Αλφρέ ντε Μυσσέ, Σαιντ-Μπεβ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Τεοντόρ Ζερικώ, Βικτώρ Ουγκώ, η ηθοποιός Μαρί Ντορβάλ, Αλφόνς ντε Λαμαρτίν, Αλφρέ ντε Βινύ, η Τζέιν Στέρλινγκ και Φραντς Λιστ.[17]
Το 1849 ο Ντεβεριά διορίστηκε διευθυντής του τμήματος χαρακτικής της Εθνικής Βιβλιοθήκης και βοηθός επιμελητής του Αιγυπτιακού τμήματος του Λούβρου. Τα επόμενα χρόνια, δίδαξε σχέδιο και λιθογραφία στον γιο του Τεοντύλ Ντεβεριά, μαζί εργάστηκαν σε ένα οικογενειακό άλμπουμ με πορτρέτα από το 1853 μέχρι τον θάνατό του.[18]
Ο Ασίλ Ντεβεριά πέρασε τα τελευταία χρόνια του ταξιδεύοντας στην Αίγυπτο, κάνοντας σχέδια και μεταγράφοντας κείμενα. Πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 1857 στο Παρίσι.[19]
Έργα του βρίσκονται σε πολλά μουσεία, μεταξύ των οποίων στο μουσείο του Λούβρου, στο μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο, στο Μουσείο Γκέτι στο Λος Άντζελες, στο μουσείο Νόρτον Σάιμον στην Καλιφόρνια και στις συλλογές του πανεπιστημίου της Λιέγης.
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ονορέ ντε Μπαλζάκ, περ. 1820 -
Βίκτωρ Ουγκώ, 1829 -
Αλέξανδρος Δουμάς, 1832 -
Φραντς Λιστ, 1832 -
Η ανησυχία, 1829 -
Ονειροπόληση -
Σκηνή από τα ερωτικά χαρακτικά -
Οριενταλιστικής έμπνευσης αιδοιολειχία
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118999753. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 116088451. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Achille Devéria». (Ολλανδικά) RKDartists. 22380.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /174e76c7-9ffd-4b9e-94b4-7133a582b3fa. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118999753. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 150114403.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /5803. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Collectie Boijmans Online. www
.boijmans .nl /en /collection /artworks /57218 /portrait-of-mlle-de-noailles. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2024. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 20 Οκτωβρίου 2017. 500008053. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 20 Οκτωβρίου 2017. 500008053. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ . «artsandculture.google.com/Achille Devéria».
- ↑ . «frwiki.org/wiki/Achille_Deveria».
- ↑ . «meisterdrucke.uk/artist/Achille Devéria».
- ↑ . «arterotismo.com/Deveria/».
- ↑ . «fr-academic.com/dic.nsf/achille devéria».
- ↑ . «getty.edu/art/collection/objects/40290/achille-deveria-or-theodule-deveria-portrait-or-self-portrait-of-achille-deveria-french-1855/».
- ↑ . «ricochet-jeunes.org/auteurs/achille-deveria».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Achille Devéria στο Wikimedia Commons
|
