Αντράνον

Αντράνον
	Αντράνον 37°39′45″N 14°50′10″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Αντράνο
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 37°39′45.000″N 14°50′10.000″E / 37.66250000°N 14.83611111°E / 37.66250000; 14.83611111

Το Αντράνον (σημερινό Αντράνο) είναι μία σημαντική αρχαιολογική θέση στους πρόποδες του ηφαιστείου Αίτνα στη Σικελία, νοτιοανατολικά από την Κατάνια.^[1]^[2] Την αρχαία πόλη ίδρυσε ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος (400 π.Χ.) πάνω σε πανάρχαιο νεολιθικό οικισμό σχετιζόμενο με τον θεό Αδράνο.^[3] Ο Αδράνος θεός Φοινικικής καταγωγής συσχετιζόταν στην Ιταλία με τη φωτιά και τα ηφαίστεια, αντίστοιχος του ήταν ο Ελληνικός Ήφαιστος.^[4] Η πόλη κατακτήθηκε από τον Κορίνθιο στρατηγό Τιμολέων (343 - 342 π.Χ.) και υποτάχθηκε στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία (263 π.Χ.).^[5]^[6] Οι Ρωμαίοι κήρυξαν την πόλη υποτελή τους και υποχρέωσαν τους κατοίκους να πληρώνουν φόρο υποτέλειας.^[7]

Ο οικισμός Πίακος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αρχαιολογικός χώρος εξερευνήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα αλλά οι πρώτες ανασκαφές ξεκίνησαν το 1959. Στη νότια πλευρά της πόλης κατά μήκος του ποταμού υπήρχε ένα βαθύ χαντάκι για την υπεράσπιση της πόλης, η βόρεια πλευρά βρίσκεται κάτω από σύγχρονα κτίρια και κατασκευές. Οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι με λαξευτούς λίθους από Βασάλτη και βρίσκονται σήμερα σε καλή κατάσταση στην ανατολική πλευρά, στα βορειοανατολικά ο ορθογώνιος πύργος έχει ενσωματωθεί στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου.^[8] Το Άντρανον κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χώρους, ίχνη από γηγενείς πληθυσμούς βρέθηκαν σε ολόκληρη την αρχαιότητα. Δεν έχει ανασκαφεί ακόμα τίποτα εκτός από μια μικρή περιοχή το "Μενολίτο" που σχετίζεται με την αρχαία πόλη, στα Ελληνικά είναι γνωστό σαν "Πίακος".^[9]^[10]

Ο ιστορικός Κέννεθ Τζένκινς (1918 - 2005) δημοσιοποίησε ένα νόμισμα το οποίο στη μία πλευρά έφερε την επιγραφή "ΠΙΑΚΙΝΟΣ" και στην αντίθετη πλευρά την επιγραφή "ΑΔΡΑΝ", αυτό δείχνει νομισματική σύνδεση ανάμεσα στο Αντράνον και τον Πίακο.^[11]^[12]

Αρχαιολογικά ευρήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημαντικά ευρήματα του 8ου και του 7ου αιώνα π.Χ. και ένας χάλκινος θησαυρός του 6ου αιώνα π.Χ. με μια επιγραφή που δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί έχει βρεθεί σήμερα σε μία πύλη της πόλης. Τα ευρήματα βρίσκονται σήμερα στο "Αρχαιολογικό Μουσείο του Άντρανο".^[13] Η ακριβής τοποθεσία του ναού του Αδράνου η λατρεία του οποίου σχετίζεται με την Αίτνα δεν έχει εξακριβωθεί. Στην πλατεία Ουμβέρτου Α΄ κοντά στο Νορμανδικό κάστρο βρέθηκε τμήμα κατασκευής με 16 κολόνες από βασάλτη. Η κατασκευή είναι σήμερα τμήμα της εκκλησίας της Τσίεζα Μάντρε, ο ναός βρισκόταν πιθανότατα σε εκείνη την περιοχή.^[14] Ένα άλλο εξαιρετικό δείγμα της Σικελικής τέχνης του 5ου αιώνα π.Χ. είναι ένας γυμνός αθλητής από χαλκό, βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο των Συρακουσών. Οι εκσκαφές ανακάλυψαν τέλος κατοικίες του 4ου αιώνα του π.Χ. με Ιταλική κόκκινη πέτρα και θησαυρούς από νομίσματα.^[15] Η πόλη έκοψε νομίσματα την εποχή του Τιμολέων με την παράσταση του θεού Άδρανου, δυο συνεχόμενες ανασκαφές έχουν ανακαλύψει ένα αρχαίο νεκροταφείο στα νοτιοανατολικά της πόλης. Οι τάφοι είχαν έναν ασυνήθιστο τύπο στη Σικελία, ήταν κυκλικές κατασκευές από ηφαιστειακή λάβα στη μορφή των Μυκηναϊκών Θόλων.^[16]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Τόμος 3
Antonius Westerman, ed. (1839). Paradoxographi scriptores rerum mirabilium Graeci. Londini: Apud Black et Armstrong.
Babel Translations (Firm) (1985). Italy, a Phaidon Cultural Guide. New Jersey: Prentice-Hall.
Berger, Shlomo. Revolution and Society in Greek Sicily and Southern Italy. Stuttgart: Franz Steiner Verlag.
Birch, Samuel (1858). History of ancient pottery. II. London: John Murray.
Facaros, Dana; Pauls, Michael (2008). Sicily. London: New Holland Publishers.
Franco, A. (1999). "La città del Mendolito: Τρινακίη?". Sicilia Archeologica (32)
Jenkins, G. K. (1962). "Piakos". Schweizer Münzblätter (46)
Leighton, Robert (1999). Sicily Before History. Ithaca: Cornell University Press.
Manganaro, Giacomo (Sant' Agata li Battiata). "Adranum (Hadranum)." Brill’s New Pauly. Antiquity volumes edited by: Hubert Cancik and Helmuth Schneider. Brill Online, 2016.
Pope, Spencer (2009). "New Coin Types in Late Fifth-Century Sicily". In Derek B. Counts and Anthony S. Tuck (ed.). KOINE Mediterranean Studies in Honor of R. Ross Holloway. Oxford and Oakville: Oxbow Books.
Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Antonius Westerman, ed. (1839). Paradoxographi scriptores rerum mirabilium Graeci. Londini: Apud Black et Armstrong. σ. 178.
↑ https://www.mindat.org/loc-246810.html
↑ Manganaro, Giacomo (Sant' Agata li Battiata). "Adranum (Hadranum)." Brill’s New Pauly. Antiquity volumes edited by: Hubert Cancik and Helmuth Schneider. Brill Online, 2016.
↑ Leighton, Robert (1999). Sicily Before History. Ithaca: Cornell University Press. σ. 268
↑ Berger, Shlomo. Revolution and Society in Greek Sicily and Southern Italy. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. σ. 78
↑ Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"
↑ Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Τόμος 3, σ. 91
↑ Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"
↑ Franco, A. (1999). "La città del Mendolito: Τρινακίη?". Sicilia Archeologica (32): σσ. 199–210.
↑ https://books.google.gr/books?id=sZs-AAAAcAAJ&pg=PA522&dq=Piakos&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjKq9itiOzLAhVJlxoKHTK7DoEQ6AEIOzAE#v=onepage&q=Piakos&f=false
↑ Jenkins, G. K. (1962). "Piakos". Schweizer Münzblätter (46): σσ. 17–20
↑ Pope, Spencer (2009). "New Coin Types in Late Fifth-Century Sicily". In Derek B. Counts and Anthony S. Tuck (ed.). KOINE Mediterranean Studies in Honor of R. Ross Holloway. Oxford and Oakville: Oxbow Books. σσ. 135–136.
↑ Facaros, Dana; Pauls, Michael (2008). Sicily. London: New Holland Publishers. σ. 319
↑ Babel Translations (Firm) (1985). Italy, a Phaidon Cultural Guide. New Jersey: Prentice-Hall. σ. 13
↑ Birch, Samuel (1858). History of ancient pottery. II. London: John Murray. σ. 173
↑ Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"

[1] Antonius Westerman, ed. (1839). Paradoxographi scriptores rerum mirabilium Graeci. Londini: Apud Black et Armstrong. σ. 178.

[2] ttps://www.mindat.org/loc-246810.html

[3] Manganaro, Giacomo (Sant' Agata li Battiata). "Adranum (Hadranum)." Brill’s New Pauly. Antiquity volumes edited by: Hubert Cancik and Helmuth Schneider. Brill Online, 2016.

[4] Leighton, Robert (1999). Sicily Before History. Ithaca: Cornell University Press. σ. 268

[5] Berger, Shlomo. Revolution and Society in Greek Sicily and Southern Italy. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. σ. 78

[6] Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"

[7] Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Τόμος 3, σ. 91

[8] Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"

[9] Franco, A. (1999). "La città del Mendolito: Τρινακίη?". Sicilia Archeologica (32): σσ. 199–210.

[10] ttps://books.google.gr/books?id=sZs-AAAAcAAJ&pg=PA522&dq=Piakos&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjKq9itiOzLAhVJlxoKHTK7DoEQ6AEIOzAE#v=onepage&q=Piakos&f=false

[11] Jenkins, G. K. (1962). "Piakos". Schweizer Münzblätter (46): σσ. 17–20

[12] Pope, Spencer (2009). "New Coin Types in Late Fifth-Century Sicily". In Derek B. Counts and Anthony S. Tuck (ed.). KOINE Mediterranean Studies in Honor of R. Ross Holloway. Oxford and Oakville: Oxbow Books. σσ. 135–136.

[13] Facaros, Dana; Pauls, Michael (2008). Sicily. London: New Holland Publishers. σ. 319

[14] Babel Translations (Firm) (1985). Italy, a Phaidon Cultural Guide. New Jersey: Prentice-Hall. σ. 13

[15] Birch, Samuel (1858). History of ancient pottery. II. London: John Murray. σ. 173

[16] Stillwell, Richard; et al., eds. (1976). "Adranon"

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]