Αγιοβασιλίτσα
| Αγιοβασιλίτσα | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Αγιοβασιλίτσα
| ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Ουργινία η θαλάσσια (Urginea maritima) L. |
Αγιοβασιλίτσα ή αγριοκρεμμύδα, σκυλοκρέμμυδα, σκυλοκρομμύδα, σκυλοκρόμμυδο, μποτσίκι, μπότσικα, ασκέλετο, ασκελετούρα, αθανατοκρομμύδα, ασκυλλητούρα, ασκέλλα, ασκύλα, κουβαρόσκιλλα, αρχιδόσκιλλα, κρεμμυδόσκιλλα, ασκικονάρα, ασκιλλοκάρα, κουτσούνα, βασιλοκουτσούνα, γυφτοκρέμμυδο, σχίνος ονομάζεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας το φυτό με το επίσημο όνομα Ουργινία η θαλάσσια (Urginea maritima), είδος που μετά από νεότερες έρευνες έχει αντικατασταθεί από τα είδη Δριμία η νουμιδική (Drimia numidica) και Δριμία η άφυλλος (Drimia aphylla).[1]
Το όνομά του το οφείλει από το έθιμο να κρεμιέται ανήμερα την Πρωτοχρονιά πάνω από τις θύρες, τα παράθυρα ή στα μπαλκόνια των οικιών. Συμβολίζει το «ξανάνιωμα» επειδή δεν χρειάζεται νερό για να βλαστήσει ούτε και να φυτευτεί. Η αγιοβασιλίτσα φυτρώνει σε παραθαλάσσιες περιοχές μέχρι 1200 περίπου μέτρα συνήθως σε ηλιαζόμενα ,βραχώδη εδάφη με λιγοστή υγρασία και σε περιοχές που έχουν υποβαθμιστεί και που έχουν υποστεί ερημοποίηση. Η αγιοβασιλίτσα πολλαπλασιάζεται με σπόρο και με βολβούς που παράγει το μητρικό φυτό.Όμως αρκετοί πληθυσμοί κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω του μαζέματος τόσο από νοικοκυρές όσο και από μικροπωλητές για να πουλήσουν την περίοδο της πρωτοχρονιάς. Οι αρχάιοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν τη σκίλλα ως σύμβολο της αναγέννησης.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Drimia numidica (Jord. & Fourr.) J.C. Manning & Goldblatt | Flora of Greece – An annotated checklist». portal.cybertaxonomy.org. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Τσ., Τ.. «Αγιοβασιλιτσα ή αγροκρομμύδα». Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια. 1, σελ. 129.
