Άγιος Συμεών Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°24′4.90″N 21°29′57.01″E / 38.4013611°N 21.4991694°E
| Άγιος Συμεών | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, Δημοτική Κοινότητα Μεσολογγίου Αιτωλοακαρνανίας |
| Δημοτική Ενότητα | Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου |
| Δημοτική Κοινότητα | Μεσολογγίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 190 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 302 00 |
| Τηλ. κωδικός | 26410 |
Ο Άγιος Συμεών είναι πεδινό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας σε υψόμετρο 190 μέτρων[2].
Γεωγραφία - Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άγιος Συμεών βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αράκυνθος (Ζυγός), βορειοδυτικά του Μεσολογγίου σε απόσταση 8,5 χλμ από το κέντρο της πόλης.[3] Το όνομα του οικισμού προέρχεται από το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Συμεών ή Άη Συμιού, το οποίο κτίστηκε το 1740 και είναι αφιερωμένο στον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο. Έγινε γνωστό τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου γιατί υπήρξε το σημείο συνάντησης των πολιορκημένων μετά την έξοδό τους στις 10 Απριλίου του 1826. Εξ' αιτίας όμως της προδοσίας του σχεδίου τους στον Ιμπραήμ μόνο λίγοι από αυτούς κατάφεραν να φθάσουν εκεί και να σωθούν. Το μοναστήρι πανηγυρίζει στις 3 Φεβρουαρίου κάθε έτους.[4] αλλά για τέσσερις ημέρες του Αγίου Πνεύματος και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πιο ξεχωριστά δρώμενα της ευρύτερης περιοχής του Μεσολογγίου. Από το 2000, μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του, έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.[5]
Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1908 στο ΦΕΚ 28Α-08/02/1908 να προσαρτάται με το όνομα Μονή Αγίου Συμεώνος στον τότε δήμο Μεσολογγίου του νομού Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Το 1928 καταργείται, αναγνωρίζεται ξανά το 1951 με το όνομα Άγιος Συμεών και προσαρτάται στο δήμος Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου.[6] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης ανήκει στη δημοτική κοινότητα του Μεσολογγίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου του δήμου Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 αριθμεί 4 κατοίκους.[7]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 5 |
| 2001 | 3 |
| 2011 | 4 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 205 |
| 1971 | 203 |
| 1981 | 5 |
| 1991 | 3 |
| 2001 | 3 |
| 2011 | 3 |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το Πανηγύρι του Άη-Συμιού στο Μεσολόγγι από την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ελλάδας Αρχειοθετήθηκε 2021-06-16 στο Wayback Machine.
- Ιερά μονή Αγίου Συμεών Μεσολογγίου[νεκρός σύνδεσμος] από τον ιστότοπο http://www.monastiria.gr
- Το εκστατικό πανηγύρι του Άη-Συμιού στο Μεσολόγγι από τον ιστότοπο https://www.lifo.gr
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 153, τομ.1.
- ↑ «Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις μεταξύ πόλεων, χωριών - apostaseis.gr». www.apostaseis.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ ix8ys. «Ορθόδοξος Συναξαριστής :: Δίκαιος Συμεών ο Θεοδόχος και Άννα η Προφήτιδα». www.saint.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Nikos, Kapetanakos E. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10719 (σελ. 245 του pdf)
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 1:194
- ↑ ΠΛΜ 1:466
- ↑ https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
| ||||||||||||||