Το τέλος της βίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το τέλος της βίας
A History of Violence
ΣκηνοθεσίαΝτέιβιντ Κρόνενμπεργκ[1][2][3]
ΠαραγωγήΝτέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Κρις Μπέντερ, Τόμπι Έμεριχ, Κεντ Άλτερμαν και Τζος Μπράουν
ΣενάριοΤζος Όλσον
Βασισμένο σεA History of Violence
ΠρωταγωνιστέςΒίγκο Μόρτενσεν[4][2][3], Μαρία Μπέλο[4][2][3], Εντ Χάρις[4][2][3], Γουίλιαμ Χερτ[2][5][6], Άστον Χολμς[5][6], Στίβεν ΜακΧάτι[5][6], Γκρεγκ Μπρικ[5][6], Κάιλ Σμιντ[5][6], Ίαν Μάθιους[6], Έινταν Ντεβάιν[6], Πίτερ ΜακΝίλ[5][6] και R. D. Reid[6]
ΜουσικήΧάουαρντ Σορ
ΦωτογραφίαΠίτερ Σουσίτσκι
ΜοντάζΡόναλντ Σάντερς
Εταιρεία παραγωγήςNew Line Cinema[3]
ΔιανομήInterCom και Netflix
Πρώτη προβολή16  Μαΐου 2005[7]
Διάρκεια96 λεπτά
ΠροέλευσηΓερμανία και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το τέλος της βίας (Πρωτότυπος τίτλος: A History of Violence) είναι ταινία θρίλερ του 2005 σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και σενάριο Τζος Όλσον. Είναι μια προσαρμογή της ομότιτλης νουβέλας του 1997 των Τζον Βάγκνερ και Βινς Λοκ. Πρωταγωνιστούν οι Βίγκο Μόρτενσεν, Μαρία Μπέλο, Γουίλιαμ Χερτ και Εντ Χάρις. Στην ταινία, ο Τομ Σταλ, ένας ιδιοκτήτης τραπεζαρίας, γίνεται τοπικός ήρωας αφού αποτρέψει μια απόπειρα ληστείας, αλλά απειλείται από τον γκάνγκστερ Καρλ Φόγκαρτι, όπου ο Τομ πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν του και επίσης να προστατεύσει την οικογένειά του.

Το τέλος της βίας πήρε μέρος στον κύριο διαγωνισμό για τον Χρυσό Φοίνικα του 2005 και κυκλοφόρησε σε περιορισμένη κυκλοφορία στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 23 Σεπτεμβρίου 2005, ενώ ακολούθησε μια ευρεία κυκλοφορία στις 30 Σεπτεμβρίου 2005. Μερικές φορές θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 2000.

Η ταινία επαινέθηκε ειδικά για τις ερμηνείες των ηθοποιών, το σενάριο, την ατμόσφαιρα και την ιστορία της. ΟΓουίλιαμ Χερτ ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, ενώ ο Ολσον ήταν υποψήφιος για το καλύτερο διασκευασμένο σενάριο. Ο ίδιος ο Μόρτενσεν την επαίνεσε ως «μία από τις καλύτερες ταινίες [που έχει] ποτέ, αν όχι η καλύτερη», δηλώνοντας επίσης ότι ήταν ένα «τέλειο φιλμ νουάρ» ή «κοντά στο τέλειο». [8] Είναι επίσης αξιοσημείωτο ως μια από τις τελευταίες μεγάλες ταινίες του Χόλιγουντ που κυκλοφόρησαν στο VHS . [9]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τομ Σταλ είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου που ζει στη μικρή πόλη Μίλμπρουκ της Ιντιάνα με τη σύζυγό του Έντι και τα παιδιά του, Τζακ και Σάρα. Ένα βράδυ, δύο δολοφόνοι μπαίνουν στο εστιατόριο του Τομ, απειλούν όσους βρίσκονται μέσα και επιτίθενται σεξουαλικά σε έναν από τους υπαλλήλους του. Ο Τομ τους σκοτώνει επιδέξια και τον χαιρετίζουν ως ήρωα, ενώ το περιστατικό αποτελεί εθνική είδηση. Λίγες μέρες αργότερα, τον Τομ επισκέπτεται ένας άνδρας ονόματι Καρλ Φόγκαρτι, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Τομ είναι στην πραγματικότητα ο Τζόι Κιούζακ, ένας πρώην γκάνγκστερ από την Ιρλανδική Μαφία στη Φιλαδέλφεια. Ο Τομ το αρνείται κατηγορηματικά, αλλά ο Φόγκαρτι παραμένει επίμονος και αρχίζει να καταδιώκει τους Σταλς. Υπό πίεση, η σχέση του Τομ με τον Έντι, τον Τζακ και τη Σάρα αντιμετωπίζει συνεχιζόμενη ένταση.

Μετά από μια διαμάχη με τον Τομ για τη χρήση βίας στο σχολείο, ο Τζακ τρέχει μακριά, για να τον πιάσει και να τον κρατήσει όμηρος ο Φόγκαρτι. Ωστόσο ο Φόγκαρτι έρχεται αντιμέτωπος με τον Τομ και απαιτεί την επιστροφή του στη Φιλαδέλφεια με αντάλλαγμα την απελευθέρωση του γιου του. Μετά την απελευθέρωση του Τζακ, ο Τομ καταφέρνει να σκοτώσει τους κολλητούς του Φόγκαρτι μέχρι που αυτός τον πυροβολεί. Ένας τραυματισμένος Τομ ρίχνει την προσωπείο του και εκδηλώνει τον πρώην εαυτό του, αλλά ο Τζακ πυροβολεί και σκοτώνει τον Φόγκαρτι με ένα κυνηγετικό όπλο πριν προλάβει να αντεπιτεθεί. Στο νοσοκομείο, ένας εξαγριωμένος Έντι αντιμετωπίζει τον Τομ, ο οποίος παραδέχεται ότι είναι ο Τζόι Κιούζακ, αποκαλύπτοντας ότι ξεκίνησε μια νέα ζωή για να ξεφύγει από το παρελθόν του. Ο Τομ απομονώνεται περαιτέρω από την υπόλοιπη οικογένειά του και την κοινότητα.

Μια μέρα, ο Τομ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον εν διαστάσει αδελφό του, Ρίτσι Κιούζακ, ο οποίος απαιτεί την επιστροφή του. Επιστρέφοντας στη Φιλαδέλφεια, ο Τομ μαθαίνει ότι οι προηγούμενες ενέργειές του έχουν καθυστερήσει την πρόοδο του Ρίτσι με την ιρλανδική μαφία. Ο Τομ προσφέρει ειρήνη, αλλά ο Ρίτσι διατάζει τους άντρες του να σκοτώσουν τον αδερφό του. Ο Τομ καταφέρνει να ξεφύγει από τον στραγγαλισμό και σκοτώνει τους γκάνγκστερ και αντιμετωπίζει τον Ρίτσι πριν τον πυροβολήσει και σκοτώσει. Αφού επέστρεψε στο σπίτι για να βρει την οικογένειά του να τρώει δείπνο, ο Τζακ και η Σάρα του προσφέρουν φαγητό στον Τομ, σηματοδοτώντας την αποδοχή του ξανά στη ζωή τους.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία βασίζεται χαλαρά στο αυθεντικό graphic novel. Ο σεναριογράφος Όλσον σκόπευε από την αρχή να χρησιμοποιήσει την αρχική ιστορία ως εφαλτήριο για να εξερευνήσει τα θέματα που τον ενδιέφεραν.

Σε μια συνέντευξη του 2014, ο Μόρτενσεν είπε ότι διάβασε την αρχική εκδοχή του σεναρίου του Όλσον και «ήταν αρκετά απογοητευμένος. Ήταν 120 μονές σελίδες με απλά χάος, κάπως παράλογο, πραγματικά». Συμφώνησε να κάνει την ταινία μόνο αφού συναντήθηκε με τον Κρόνενμπεργκ, ο οποίος (σύμφωνα με τον Μόρτενσεν) ξαναδούλεψε το σενάριο. [10]

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο Millbrook του Οντάριο. Η σκηνή του εμπορικού κέντρου γυρίστηκε στο Tottenham του Οντάριο και η κορυφαία σκηνή γυρίστηκε στο ιστορικό μέγαρο Eaton Hall, που βρίσκεται στο King City του Οντάριο. [11] Ο Χάρισον Φορντ απέρριψε τον ρόλο του Τομ Σταλ. [12] Ο Κρόνενμπεργκ δήλωσε ότι "νομίζω ότι χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες για να το επεξεργαστώ". [13]

Εναλλακτικές εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αμερικανική και η ευρωπαϊκή εκδοχή διαφέρουν μόνο σε δύο σκηνές μάχης - μια όπου ο Τομ σπάει τη μύτη ενός από τους κακοποιούς του Φόγκαρτι και μια όπου πατάει το λαιμό έναν από τους κακοποιούς του Ρίτσι Κιούζακ. Και οι δύο σκηνές δείχνουν περισσότερο αίμα να ρέει ή να αναβλύζει από τα θύματα στην ευρωπαϊκή εκδοχή. Επιπλέον, ένα πιο έντονο ηχητικό εφέ που σπάει τα οστά χρησιμοποιείται όταν ο Τομ πατάει στο λαιμό του κακοποιού. [14]

Μια κομμένη σκηνή, γνωστή ως «Σκηνή 44», περιλαμβάνει μια ονειρική σεκάνς στο εστιατόριο, όπου ο Φόγκαρτι λέει στον Τομ ότι θα σκοτώσει την οικογένειά του και αυτόν, στην οποία ο Τομ απαντά πυροβολώντας τον με το κυνηγετικό του όπλο από κοντινή απόσταση. Στη συνέχεια πλησιάζει το παραμορφωμένο σώμα του Φόγκαρτι, το οποίο σηκώνει ένα όπλο και τον πυροβολεί. [15] Στα πλάνα των πρόσθετων DVD στο πλατό, ο Μόρτενσεν προτείνει στον Χάρις να βγάλει το όπλο από την κοιλότητα του στήθους του. Ο Κρόνενμπεργκ, ενώ διασκεδάζει με την ιδέα, την απορρίπτει επειδή είναι υπερβολικά αυτοαναφορική και αναφέρει μια σεκάνς στην ταινία του Videodrome, στην οποία ένας χαρακτήρας τραβάει ένα πιστόλι από μια σχισμή στο στομάχι του.

Ερμηνεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τίτλος της ταινίας παίζει σε πολλαπλά επίπεδα νοήματος.

Ο ίδιος ο Κρόνενμπεργκ περιέγραψε την ταινία ως έναν διαλογισμό για το ανθρώπινο σώμα και τη σχέση του με τη βία:

Για μένα το πρώτο γεγονός της ανθρώπινης ύπαρξης είναι το ανθρώπινο σώμα. Δεν είμαι άθεος, αλλά για εμένα το να απομακρύνομαι από οποιαδήποτε πτυχή του ανθρώπινου σώματος είναι μια φιλοσοφική προδοσία. Και υπάρχει πολλή τέχνη και θρησκεία που όλος ο σκοπός τους είναι να απομακρυνθούν από το ανθρώπινο σώμα. Αισθάνομαι στην τέχνη μου ότι η εντολή μου είναι να μην το κάνω αυτό. Είτε λοιπόν πρόκειται για όμορφα πράγματα - το κομμάτι της σεξουαλικότητας, είτε το βίαιο ή το κακό κομμάτι - είναι απλώς σωματικά υγρά. Είναι όταν ο Έλλιοτ στο Dead Ringer λέει, "Γιατί δεν γίνονται διαγωνισμοί ομορφιάς για το εσωτερικό των σωμάτων;" Είναι μια σκέψη που με ενοχλεί. Πώς μπορούμε να αηδιάζουμε από το ίδιο μας το σώμα; Αυτό πραγματικά δεν έχει κανένα ανθρώπινο νόημα. Έχει κάποιο ζωικό νόημα, αλλά δεν έχει νόημα για τον άνθρωπο, οπότε το συζητώ πάντα στις ταινίες μου και σε αυτήν την ταινία ειδικότερα. Δεν αισθάνομαι ποτέ ότι υπήρξα εκμεταλλευτής με χυδαίο τρόπο ή ότι το έκανα απλώς για να τραβήξω την προσοχή. Έχει πάντα έναν σκοπό για τον οποίο μπορώ να είμαι πολύ ευδιάκριτος. Σε αυτήν την ταινία, έχουμε ένα κοινό που σίγουρα πρόκειται να επικροτήσει αυτές τις πράξεις βίας και το κάνει επειδή είναι διαμορφωμένο ότι αυτές οι πράξεις είναι δικαιολογημένες και σχεδόν ηρωικές μερικές φορές. Αλλά λέω, "Εντάξει, αν μπορείς να το χειροκροτήσεις αυτό" γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα εκείνου του πυροβολισμού στο κεφάλι. Δεν είναι ωραίο. Και ακόμα κι αν η βία είναι δικαιολογημένη, οι συνέπειες της βίας είναι ακριβώς οι ίδιες. Το σώμα δεν γνωρίζει ποια ήταν η ηθική της πράξης. Ζητώ λοιπόν από το κοινό να δει αν μπορεί να περιέχει όλη την εμπειρία αυτής της βίαιης πράξης αντί μόνο της ηρωικής/δραματικής. Λέω "Εδώ είναι τα πραγματικά άσχημα αποτελέσματα σε αυτούς τους άσχημους τύπους, αλλά παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα είναι πολύ άσχημα." Και αυτό είναι το παράδοξο και το αίνιγμα» [16]

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το soundtrack του A History of Violence κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου 2005.

Αρ. TίτλοςΚαλλιτέχνης Διάρκεια
1. "Motel"  Χάουαρντ Σορ 3:11
2. "Tom"  Χάουαρντ Σορ 1:31
3. "Cheerleader"  Χάουαρντ Σορ 1:59
4. "Diner"  Χάουαρντ Σορ 1:51
5. "Hero"  Χάουαρντ Σορ 2:42
6. "Run"  Χάουαρντ Σορ 2:26
7. "Violence"  Χάουαρντ Σορ 3:13
8. "Porch"  Χάουαρντ Σορ 4:17
9. "Alone"  Χάουαρντ Σορ 1:37
10. "The staircase"  Χάουαρντ Σορ 2:44
11. "The Road"  Χάουαρντ Σορ 3:06
12. "Nice Gate"  Χάουαρντ Σορ 3:15
13. "The Return"  Χάουαρντ Σορ 4:39
14. "Ending"  Χάουαρντ Σορ 3:48
Συν. διάρκεια:
 40:19[17]


Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογραφικές αίθουσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το A History of Violence έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο του 2005 και κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 30 Σεπτεμβρίου μετά από μια επιτυχημένη περιορισμένη κυκλοφορία στις 23 Σεπτεμβρίου 2005.

Οικιακά μέσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κυκλοφόρησε σε μορφές DVD και VHS στις 14 Μαρτίου 2006, [18] και αναφέρθηκε από τους Los Angeles Times ως η τελευταία μεγάλη ταινία του Χόλιγουντ που κυκλοφόρησε στο VHS . [9]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ξεκίνησε με περιορισμένη κυκλοφορία σε 14 κινηματογραφικές αίθουσες και απέσπασε $515.992 στο box office, με μέσο όρο $36.856 ανά κινηματογράφο. Μια εβδομάδα αργότερα, κυκλοφόρησε σε 1.340 κινηματογραφικές αίθουσες και εισέπραξε 8,1 εκατομμύρια δολάρια το Σαββατοκύριακο. Καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής της στον κινηματογράφο, η ταινία απέσπασε 31,5 εκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνολικά 61,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. [19]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κριτικός Πίτερ Τράβερς του περιοδικού Rolling Stone, έδωσε στην ταινία τέσσερα αστέρια, τονίζοντας την «εκρηκτική δύναμη και την ανατρεπτική ευφυΐα» της και επαίνεσε τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ ως «σκηνοθέτη παγκόσμιας κλάσης, στην κορυφή της εκπληκτικά δημιουργικής του μορφής». Η κριτικός Λίζα Σβάρτζμπαουμ του Entertainment Weekly, έδωσε στην ταινία ένα Α, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «η λαμπρή ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ» ήταν «χωρίς αμφιβολία μια από τις καλύτερες της χρονιάς».

Η Μανόλια Ντάργκις των New York Times αποκάλεσε την ταινία "mindblower" και σημείωσε την "άρνηση του Κρόνενμπεργκ να μας αφήσει να επιδοθούμε σε κινηματογραφική βία χωρίς να πληρώσουμε τίμημα". [20] Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε επίσης θετική κριτική στην ταινία, παρατηρώντας: «Το τέλος της βίας φαίνεται απατηλά ξεκάθαρο, προέρχεται από έναν σκηνοθέτη με την περίεργη πολυπλοκότητα του Κρόνενμπεργκ, αλλά ξανασκεφτείτε το. Αυτή δεν είναι μια ταινία για την πλοκή, αλλά για τον χαρακτήρα». Της έδωσε τρεισήμισι στα τέσσερα αστέρια. [21]

Κατατάχθηκε ως η καλύτερη ταινία του 2005 στη δημοσκόπηση του Village Voice Film .

Τον Δεκέμβριο του 2005, συμπεριλήφθηκε στον ετήσιο κατάλογο των καλύτερων καναδικών ταινιών της χρονιάς του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καναδά. [22]

Αναδρομικές λίστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το περιοδικό Empire ονόμασε την ταινία την 448η καλύτερη ταινία όλων των εποχών. [23]

Το γαλλικό κινηματογραφικό περιοδικό Cahiers du cinéma κατέταξε την ταινία στην πέμπτη θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας, 2000–2009. [24]

Στη λίστα του με τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας, ο Πίτερ Τράβερς την έδωσε τον αριθμό τέσσερα, επαινώντας τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ:

Είναι ο Καναδός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ ο πιο αφανής καλλιτέχνης σε ταινίες; Στοιχηματίστε σε αυτό ...Ο Κρόνενμπεργκ γνωρίζει ότι η βία είναι ενσωματωμένη στο DNA μας. Η ταινία του έδειξε πώς λαχταρούμε κρυφά αυτό που δημόσια καταδικάζουμε. Αυτό είναι ισχυρό δηλητήριο για ένα θρίλερ και ανόθευτο, αξέχαστο Κρόνενμπεργκ.

Το 2016, η ταινία κατατάχθηκε στις 100 καλύτερες ταινίες από το 2000 σε μια διεθνή δημοσκόπηση κριτικών από 177 κριτικούς σε όλο τον κόσμο. [25]

Βραβεία και υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οργάνωση Κατηγορία Υποψηφιότητα Αποτελέσμα
Φεστιβάλ των Καννών[26] Χρυσός Φοίνικας — Υποψηφιότητα
Όσκαρ[27] Καλύτερος Β΄ Ανδρικός Ρόλος Γουίλιαμ Χερτ Υποψηφιότητα
Καλύτερο Προσαρμοσμένο Σενάριο Τζος Όλσον Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες[28] Καλύτερη Δραματική Ταινία — Υποψηφιότητα
Α' Γυναικείος Ρόλος σε Δραματική Ταινία Μαρία Μπέλο Υποψηφιότητα
BAFTA [29] Καλύτερο Προσαρμοσμένο Σενάριο Τζος Όλσον Υποψηφιότητα
Σεζάρ[30] Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία — Υποψηφιότητα
Νταβίντ ντι Ντονατέλο Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία — Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Βανκούβερ[31] Καλύτερη Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Κάνσας Σίτι[32] Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος Μαρία Μπέλο Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Λας Βέγκας[33] Καλύτερη Ταινία — 5η θέση
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Λονδίνου[34] Ταινία της Χρονιάς — Υποψηφιότητα
Σκηνοθέτης της Χρονιάς Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Υποψηφιότητα
Ηθοποιός της Χρονιάς Βίγκο Μόρτενσεν Υποψηφιότητα
Ηθοποιός της Χρονιάς Μαρία Μπέλο Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Λος Άντζελες[35] Καλύτερη Ταινία — Επιλαχούσα
Καλύτερη Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Επιλαχών
Καλύτερος Β΄ Ανδρικός Ρόλος Γουίλιαμ Χερτ Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Νέας Υόρκης[36] Καλύτερη Ταινία — Επιλαχούσα
Καλύτερη Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Επιλαχών
Καλύτερος Α΄ Ανδρικός Ρόλος Βίγκο Μόρτενσεν Επιλαχών
Καλύτερος Β΄ Ανδρικός Ρόλος Γουίλιαμ Χερτ Νίκη
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος Μαρία Μπέλο Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Ντάλας-Φορτ Γουόρθ Καλύτερη Ταινία — 8η θέση
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Σαιντ Λουίς Καλύτερη Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Σαν Ντιέγκο Καλύτερο Μοντάζ Ρόναλντ Σάντερς Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Σικάγου[37] Καλύτερη Ταινία — Υποψηφιότητα
Καλύτερη Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Νίκη
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος Μαρία Μπέλο Νίκη
Καλύτερο Σενάριο Τζος Όλσον Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Τορόντο|[38] Καλύτερη Ταινία — Νίκη
Καλύτερη Καναδική Ταινία — Νίκη
Καλύτερη Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ Νίκη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0399146/. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=55982.html. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 stopklatka.pl/film/historia-przemocy. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 www.metacritic.com/movie/a-history-of-violence. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 www.ofdb.de/film/77019,A-History-of-Violence. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 www.imdb.com/title/tt0399146/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  7. ↑ Freebase Data Dumps. Google.
  8. ↑ «Marrakech Fest: Viggo Mortensen Honored, Praises David Cronenberg». The Hollywood Reporter. 8 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2014. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «VHS era is winding down». L.A. Times. 22 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2013. 
  10. ↑ Robey, Tim. «Viggo Mortensen interview: Peter Jackson sacrificed subtlety for CGI». telegraph.co.uk. The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2021. 
  11. ↑ Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  12. ↑ Anastasia, George· MacNow, Glen (27 Σεπτεμβρίου 2011). The Ultimate Book of Gangster Movies: Featuring the 100 Greatest Gangster Films of All Time. ISBN 9780762441549. 
  13. ↑ Cronenberg 2006, σελ. 179.
  14. ↑ A History of Violence DVD Extra: U.S. vs.
  15. ↑ A History of Violence DVD Extra: Scene 44.
  16. ↑ Mikulec, Sven (20 Οκτωβρίου 2020). «'A History of Violence': David Cronenberg's Superb Study of the Basic Impulses that Drive Humanity». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2021. 
  17. ↑ A history of violence Soundtrack TheOST. Retrieved February 1, 2014
  18. ↑ Fienberg, Daniel (14 Μαρτίου 2006). «A History of Violence». Morning Call. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2019. 
  19. ↑ «A History of Violence (2005)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2010. 
  20. ↑ Dargis, Manohla (September 23, 2005). «Movie Review - A History of Violence». The New York Times. https://movies.nytimes.com/2005/09/23/movies/23viol.html. Ανακτήθηκε στις January 22, 2010. 
  21. ↑ «A History of Violence». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-11-19. https://web.archive.org/web/20101119100233/http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=/20050922/REVIEWS/50919002/1023. Ανακτήθηκε στις January 22, 2010. 
  22. ↑ "Topping the list: Canada's cinematic achievements".
  23. ↑ «The 500 Greatest Movies of All Time». Empire. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2010. 
  24. ↑ «PALMARES 2000» [AWARDS 2000]. Cahiers du Cinéma. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2013. 
  25. ↑ «The 21st Century's 100 greatest films». BBC. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2017. 
  26. ↑ «Festival de Cannes: A History of Violence». festival-cannes.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2009. 
  27. ↑ «The 78th Academy Awards (2006) Nominees and Winners». Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 9, 2014. https://web.archive.org/web/20141109220946/http://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2006. Ανακτήθηκε στις November 20, 2011. 
  28. ↑ «A History of Violence – Golden Globes». HFPA. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021. 
  29. ↑ «BAFTA Awards: Film in 2006». BAFTA. 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. 
  30. ↑ «The 2006 Caesars Ceremony». César Awards. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021. 
  31. ↑ «6th Annual VFCC Award Winners». Utah Film Critics Association. 7 Φεβρουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2006. 
  32. ↑ «KCFCC Award Winners – 2000-09». 14 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2021. 
  33. ↑ «Previous Sierra Award Winners». lvfcs.org. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  34. ↑ «London Critics Circle nominations announced». Time Out London. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2012. 
  35. ↑ «The 31st Annual Los Angeles Film Critics Association Awards». Los Angeles Film Critics Association. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021. 
  36. ↑ «2005 New York Film Critics Circle Awards». New York Film Critics Circle. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021. 
  37. ↑ «1988-2013 Award Winner Archives». Chicago Film Critics Association. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2021. 
  38. ↑ «Past Award Winners». Toronto Film Critics Association. 29 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Ταινίες ζωντανής δράσης βασισμένες σε κόμικς της DC
Σίριαλ
Αυτόνομες ταινίες
Franchises
Aquaman
Batman
Τζόκερ
  • Joker (2019)
  • Folie à Deux (2024)
    • Shazam
    Ομάδα Αυτοκτονίας
    Superman
    Swamp Thing
    Wonder Woman
    Αποτυπώματα της DC
    Αυτόνομες ταινίες
    Red
    Δείτε επίσης
    Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_τέλος_της_βίας&oldid=10407199"