Πέτρος Θ. Πιζάνιας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτρος Θ. Πιζάνιας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1947
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΑνώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού
Πανεπιστήμιο Παρί 8
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός
δημοσιογράφος
διδάσκων πανεπιστημίου
συγγραφέας
ΕργοδότηςΙόνιο Πανεπιστήμιο
δεδομένα

Ο Πέτρος Θ. Πιζάνιας είναι Έλληνας ιστορικός, σήμερα ομότιμος καθηγητής του Τμήματος ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947, στην συνοικία Γαργαρέττα. Οι γονείς του είναι ο Θεόδωρος Πιζάνιας, ράπτης, και η Αναστασία Πιζάνια, νοικοκυρά. Κατάγονταν από την Κάλυμνο και τον Πειραιά αντίστοιχα. Είναι παντρεμένος με την Αλίκη Βαξεβάνογλου, διδάκτορα Ιστορίας, ερευνήτρια στην Ακαδημία Αθηνών και διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχουν έναν γιο, τον Στέφανο Πιζάνια, ο οποίος είναι φυσικός.

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπούδασε ιστορία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, γεωγραφία και κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο Paris VIII. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ιστορίας και διδακτορικού από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales.

Πολιτική και κοινωνική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει αναπτύξει σημαντική πολιτική δράση. Την περίοδο της Δικτατορίας υπήρξε στέλεχος των οργανώσεων ΠΑΜ Νέων, Ρήγας Φεραίος και ΚΚΕ εσωτερικού. Από το 1976 έως το 1984 αρθρογραφούσε στο πολιτικό περιοδικό Ο Πολίτης.[1] Αργότερα, ως ιδρυτικό στέλεχος της Ελληνικής Αριστεράς (Ε.Αρ), υπήρξε μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος και υπεύθυνος για θέματα πολιτικής εκπαίδευσης και έρευνας.

Από το 1994 έως το 1997 διετέλεσε Πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών Α. Παπανδρέου (ΙΣΤΑΜΕ). Επίσης, χρημάτισε σύμβουλος του Υπουργού Παιδείας Γεράσιμου Αρσένη (1987-8).

Από το 1985 και μέχρι σήμερα, κατά μεγάλα διαστήματα, συνεργάζεται με εφημερίδες εθνικής κυκλοφορίας όπου αρθρογραφεί για τα πολιτικά ζητήματα.[2][3]

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτρος Πιζάνιας υπηρέτησε ως λέκτορας και καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Υπήρξε κάτοχος Έδρας Unesco με θέματα διάδοσης της επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων και την Σχολή του Αργυροκάστρου.[4] Το 2015 εκλέχθηκε Ομότιμος Καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Το 1998 ίδρυσε και μέχρι το 2014 διηύθυνε το Διαπανεπιστημιακό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Ιστορία και τεκμηρίωση στις Βαλκανικές κοινωνίες», το οποίο αργότερα μετεξελίχθηκε σε διατμηματικό και μετονομάστηκε σε «Ιστορική έρευνα, Διδακτική και Νέες τεχνολογίες». Αυτό το μεταπτυχιακό προσφέρεται στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, σε συνεργασία με το Τμήμα Πληροφορικής.[5]

Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, έχει οργανώσει εθνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια, έχει πάρει μέρος σε άλλα και έχει δώσει πολλές επιστημονικές διαλέξεις. 

Ερευνητικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το διάστημα 1980 έως 1986 διετέλεσε ερευνητής του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τραπέζης[6] και συντονιστής της ερευνητικής ομάδας για την ιστορία των τιμών, των μισθών και των ημερομισθίων στην Ελλάδα 19ος – 20ος αι., υπό την διεύθυνση του ιστορικού Σπύρου Ι. Ασδραχά.

Κατά τη θητεία του στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου ανέλαβε την επιστημονική εποπτεία αρκετών ερευνητικών προγραμμάτων. Από το 2000 είναι επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας «Ο Ερμής των Νέων Ελλήνων». Η συγκεκριμένη έρευνα αποσκοπεί  στη συγκρότηση «ψηφιακής βάσης «προσωπογραφικών δεδομένων που οργανώνει παραμετροποιημένες πληροφορίες βιογραφικού τύπου για τις ακόλουθες κοινωνικές ομάδες : 1) διανοούμενοι του Ελληνικού Διαφωτισμού, 2) μέλη και στελέχη της Φιλικής Εταιρείας, 3) μέλη των Εθνοσυνελεύσεων, 4) στελέχη της Ελληνικής Επανάστασης, 5) ένοπλοι αγωνιστές πολιτοφύλακες».[7] Η έρευνα έχει ολοκληρωθεί και εκκρεμεί η δημοσίευσή της.

Συγγραφικό έργο[8][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

- Μισθοί και εισοδήματα στην Ελλάδα 1841-1923. Το παράδειγμα των υπαλλήλων της Ε.Τ.Ε. Εισαγωγή από τον Σπύρο Ασδραχά. Εκδόσεις της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας.

- Ο Μαρξισμός της Ιστορικής Κοινωνικής Δημοκρατίας, εκδόσεις Πολύτυπο, 1987.

- Οικονομική ιστορία της ελληνικής σταφίδας 1851-1912. Παραγωγή, διεθνής αγορά, διαμόρφωση τιμών, κρίση. Εκδόσεις της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδας, 1988.

- Η κίνηση των τιμών εμπορευμάτων σε ελληνικές αγορές. Πειραιάς, Πάτρα, Ερμούπολη, Αθήνα (19ος-20ος αιώνας) – Mouvement des prix en Grèce XIXe début du XXs. Le Pirée, Hérmopolis, Patras. Σε συνεργασία με τον Γ. Ν. Μητροφάνη. Εκδόσεις της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, 1991 (δίγλωσση έκδοση στα ελληνικά και στα γαλλικά)

- Οι φτωχοί των πόλεων. Η τεχνογνωσία της επιβίωσης στην Ελλάδα τον Μεσοπόλεμο. Εκδόσεις Θεμέλιο, σειρά Ιστορία, 1993.

- Χρόνοι των ανθρώπων. Μεθοδολογικές θεωρήσεις για την ιστορία. Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2002.

- Από ραγιάς Έλληνας πολίτης. Διαφωτισμός και Επανάσταση 1750-1821, Εισαγωγή στον συλλογικό τόμο Η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ένα ευρωπαϊκό γεγονός, Εκδόσεις Κέδρος, 2009.

- The Greek Revolution of 1821. A European event[9], Εκδόσεις Issis, Κωνσταντινούπολη, 2011 (στα αγγλικά)

- Η ιστορία των Νέων Ελλήνων. Από το 1400 έως το 1820. Εκδόσεις Εστία, Αθήνα, 2015.

Αρθρογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιστημονικά άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Τα Ιστορικά,  Annales, Economies- Sociétés-Civilisations, Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, κ. ά, όπως και σε διάφορα πρακτικά συνεδρίων.[10]

  1. “Rapports de prêt et domination économique. La fondation de la Banque Nationale de Grèce 1841-1847”, Πρακτικά Συνεδρίου 1986, τόμος II, σελίδες 451-476 στο Economies méditerranéennes: équilibres et intercommunications. Several publications of this article followed in various editions.
  2. “La production agricole en Grèce au XIX siècle: Rapports et revenus”, Πρακτικά σελίδες 468–489 στο Le monde rural dans l΄air mediteranéenne. Δημοσιεύτηκε και στα ελληνικά με τον τίτλο “Agricultural production in the Greek 19th century: relationships and incomes”, περιοδικό Τα Ιστορικά, 3/1985.
  3. “Revenus paysans et rapports sociaux en Grèce au 19e siècle”. ANNALES, Economies-Sociétés-Civilisations, νούμερο 1, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1990, σελίδες 37-53.
  4. “Implementation of the theory about the relation between the capitalistic centre and the under-developed periphery” in the Greek historiography: N. Psiroukis – K. Tsoukalas”. Περιοδικό Μνημών 11/1987.
  5. “Surplus agricole et circulation du capital commercial en Grèce au 19e siècle”. ANNALES, Economies- Sociétés-Civilisations, νούμερο 2, Μάρτιος-Απρίλιος 1992, δημοσιεύτηκε και στα ελληνικά με τον τίτλο “Agricultural surplus and circulation of the commercial capital in Greece in the 19th century”, περιοδικό Τα Ιστορικά 10/1989.
  6. «Headless Social subjects. A voyage in political relations with subjectivity as guide», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 4/1994.
  7. “Structural characteristics of relations between political parties, society and the state” στο συνέδριο Political parties in the new era, INERPOST – εκδόσεις Γνώσις, σελίδες 226-235, Αθήνα, 1996.
  8. “The circle and the square. About the double life of historical reality”, Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Εποιστήμης, 6/1996.
  9. “Evaluation of the political institutions and the political elite on the part of the Citizens. Relationships and interactions”, στο Citizens and politicians in Greece today. The findings of a research. Εκδόσεις ISTAME, Αθήνα, 1997.
  10. “A mode of production and informal activities”, Εκδόσεις Ειρμός.
  11. “Revolution and the nation. A historic-sociological approach to 1821”, στο History of Modern Hellenism 1770-2000, τόμος 3, Αθήνα, 2003.
  12. “The Greek agricultural world 1832-1871”, στο History of Modern Hellenism 1770-2000, τόμος 4, Αθήνα, 2004.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Vogli, Ioanna. «Ψηφιακό περιοδικό "Ο Πολίτης" (1976-1995 & 1998-2005)». www.askiweb.eu. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2017. 
  2. ↑ «Πιζάνιας Πέτρος». www.avgi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2017. 
  3. ↑ «Αποτελέσματα αναζήτησης | Πέτρου Θ. Πιζάνια | Εφημερίδα των Συντακτών | online έκδοση». archive.efsyn.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2017. 
  4. ↑ «UNESCO Chair / Network in contemporary history of the Balkans (321) | | UNESCO». www.unesco.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2017. 
  5. ↑ lefterisk.com, lefteris kokkonas,. «Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Ιστορική έρευνα, Διδακτική και Νέες Τεχνολογίες». history.ionio.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2017. 
  6. ↑ «Ιστορικό Αρχείο - ΕΤΕ - Αρχική Σελίδα». ha.nbg.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2017. 
  7. ↑ «Τμήμα Ιστορίας - Ερευνητικά Προγράμματα». history.ionio.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2017. 
  8. ↑ «.:BiblioNet : Πιζάνιας, Πέτρος». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2017. 
  9. ↑ «petros greek greece revolution 1821». www.theisispress.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2017. [νεκρός σύνδεσμος]
  10. ↑ «Petros Pizanias | Ionian University - Academia.edu». ionio.academia.edu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2017. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πέτρος_Θ._Πιζάνιας&oldid=10501009"