Συγγραφέας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συγγραφέας ονομάζεται το πρόσωπο που χρησιμοποιεί τον γραπτό λόγο με σκοπό να μεταφέρει ή να καταγράψει ιδέες του. Οι συγγραφείς παράγουν διάφορες μορφές λογοτεχνίας, όπως μυθιστόρηματα, διηγήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα, σενάρια, δοκίμια, νουβέλες και αναφορές που μπορεί να ενδιαφέρουν το αναγνωστικό κοινό. Συχνά ο όρος αναφέρεται αποκλειστικά στη γραφή σε πεζό λόγο και χρησιμοποιείται σε αντιδιαστολή με τους ποιητές.

Ο όρος «συγγραφέας» χρησιμοποιείται και αλλού στις τέχνες - όπως ο τραγουδοποιός - αλλά ο όρος του ανεξάρτητου «συγγραφέα» αναφέρεται συνήθως στη δημιουργία γραπτής γλώσσας. Μερικοί συγγραφείς εργάζονται από μια προφορική παράδοση.

Οι συγγραφείς μπορούν να παράγουν υλικό σε διάφορα είδη, φανταστικά ή μη φανταστικά. Άλλοι συγγραφείς χρησιμοποιούν πολλαπλά μέσα - για παράδειγμα, γραφικά ή εικονογράφηση - για να ενισχύσουν την επικοινωνία των ιδεών τους. Υπάρχει επίσης μια άλλη πρόσφατη απαίτηση που δημιουργήθηκε από πολιτικούς και κυβερνητικούς αναγνώστες για το έργο των μη φανταστικών τεχνικών συγγραφέων, των οποίων οι δεξιότητες δημιουργούν κατανοητά, ερμηνευτικά έγγραφα πρακτικού ή επιστημονικού χαρακτήρα. Ορισμένοι συγγραφείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν εικόνες (ζωγραφιά, γραφικά) ή πολυμέσα για να συνοδεύσουν τη συγγραφή τους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι δημιουργικοί συγγραφείς είναι σε θέση να γνωστοποιούν τις ιδέες τους μέσω της μουσικής καθώς και των λέξεων.[1]

Εκτός από την παραγωγή των δικών τους γραπτών έργων, οι συγγραφείς συχνά γράφουν για το πώς γράφουν (δηλαδή, τη διαδικασία που χρησιμοποιούν),[2] γιατί γράφουν (δηλαδή το κίνητρό τους)[3] και επίσης σχόλια για το έργο άλλων συγγραφέων (κριτική).[4] Οι συγγραφείς εργάζονται επαγγελματικά ή μη επαγγελματικά, δηλαδή με πληρωμή ή χωρίς πληρωμή και μπορούν να πληρώνονται είτε εκ των προτέρων (ή κατόπιν αποδοχής) είτε μόνο μετά τη δημοσίευση του έργου τους. Η πληρωμή είναι μόνο ένα από τα κίνητρα των συγγραφέων και πολλοί δεν πληρώνονται ποτέ για τη δουλειά τους.

Ο όρος συγγραφέας συχνά χρησιμοποιείται ως συνώνυμο του δημιουργού, αν και ο τελευταίος όρος έχει μια κάπως ευρύτερη έννοια και χρησιμοποιείται για να μεταφέρει τη νομική ευθύνη για ένα κομμάτι γραφής, ακόμα και αν η σύνθεσή του είναι ανώνυμη, άγνωστη ή συνεργατική.

Προστασία και εκπροσώπηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οργανισμός Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (γνωστός επίσης με το γαλλικό του όνομα: Reporters Sans Frontières) ιδρύθηκε για να βοηθήσει στην προστασία των συγγραφέων και να συνηγορήσουν για λογαριασμό τους.

Τα επαγγελματικά και βιομηχανικά συμφέροντα των συγγραφέων εκπροσωπούνται από διάφορες εθνικές ή περιφερειακές συντεχνίες ή ενώσεις. Στα παραδείγματα περιλαμβάνονται ενώσεις συγγραφέων στην Αυστραλία και τη Μεγάλη Βρετανία, στην Αραβία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, τον Καναδά, την Εσθονία, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, τη Μολδαβία, τις Φιλιππίνες, την Πολωνία, το Κεμπέκ, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, το Σουδάν και την Ουκρανία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει τόσο συνεταιρισμός συγγραφέων όσο και Ένωση Εθνικών Συγγραφέων.

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νομπελίστας Σουηδός ποιητής και μεταφραστής Τόμας Τράνστρεμερ υπογράφει ένα βιβλίο για το έργο του από τον Μοντίρ Αχμέντ (2007)

Υπάρχουν πολλά βραβεία για συγγραφείς των οποίων η γραφή έχει κριθεί εξαιρετική. Ανάμεσά τους είναι τα πολλά λογοτεχνικά βραβεία που δίνονται από μεμονωμένες χώρες, όπως το βραβείο Γκονκούρ και το βραβείο Πούλιτζερ, καθώς και διεθνή βραβεία όπως το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Ρώσος συγγραφέας Μπόρις Παστερνάκ (1890-1960), υπό την πίεση της κυβέρνησής του, απέρριψε διστακτικά το βραβείο Νόμπελ που κέρδισε το 1958.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Nobel prize winner Rabindranath Tagore is an example.
  2. Nicolson, Adam (2011). When God Spoke English: The Making of the King James Bible. London: Harper Press. ISBN 978-0-00-743100-7. 
  3. See, for example, Will Blythe, επιμ. (c. 1998). Why I write: thoughts on the practice of fiction. Boston: Little, Brown. ISBN 0316102296. 
  4. Jonathan Franzen, for example, criticised John Updike for being "exquisitely preoccupied with his own literary digestive processes ..." and his "lack of interest in the bigger postwar, postmodern, socio-technological picture" Franzen, Jonathan (6 September 2013). «Franzen on Kraus: Footnote 89». The Paris Review (206). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-09-07. https://web.archive.org/web/20130907065525/http://www.theparisreview.org/blog/category/issue-206/. Ανακτήθηκε στις 11 September 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]