Πάνος Πουτούνης
Ο Πάνος Πουτούνης υπήρξε αγωνιστής της επανάστασης του 1821. Συμμετείχε σε πολλές από τις μάχες της Παλιγγενεσίας. Κάποιες από τις μάχες αυτές αναφέρονται από τον ίδιο στην αίτηση προβιβασμού του σε Χιλίαρχο προς την «Σεβαστή Διοίκηση» που κατέθεσε το 1825 στο Ναύπλιο.[1][2]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι ένας από τους λιγότερο γνωστούς αγωνιστές και δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή του, την προσωπική του ζωή και το θάνατό του.
Μάχες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συνεισφορά του στον αγώνα ξεκίνησε με την μάχη στο Δερβέν Φουρκά, στο πλάι του οπλαρχηγού Κομνά Τράκα, στο σημερινό χωριό Καλαμάκι Λαμίας, όπου οι Έλληνες προσπάθησαν να παρεμποδίσουν το πέρασμα του τουρκικού στρατού με αρχηγούς τους Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσσέ Μεχμέτ Πασά προς τη Νότια Ελλάδα, στις 17 Απριλίου του 1821.[2]
Έλαβε μέρος στις μάχες που οδήγησαν στην ήττα του Δράμαλη και στην εκδίωξή του από την Πελοπόννησο.[2]
Υπήρξε μέλος των ελληνικών δυνάμεων στο Χάνι της Γραβιάς, υπό τις εντολές του Οδυσσέα Ανδρούτσου, οι οποίες, με ελάχιστους άνδρες, στις 8 Μαΐου του 1821, αντιστάθηκαν στον Ομέρ Βρυώνη και προκάλεσαν μεγάλες απώλειες, αλλά δεν στάθηκαν ικανές να ανακόψουν την προέλασή του.
Συμμετείχε στη μάχη στα Βασιλικά Φθιώτιδας, η οποία διεξήχθη στις 26 Αυγούστου του 1821 ενάντια στον Μπεϊράν Πασά. Η νίκη των ελληνικών δυνάμεων, υπό την αρχηγία του Γιάννη Δυοβουνιώτη, υπήρξε σημαντική για την εξέλιξη της Επανάστασης, γιατί εμπόδισε τον στρατό του Μπεϊράν Πασά να ενωθεί με τις δυνάμεις του Κιοσσέ Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη και να εισβάλει στον επαναστατημένο Μοριά.[2]
Αγωνίστηκε, στη συνέχεια, στη Μάχη του Κεφαλόβρυσου, ή Μάχη του Καρπενησίου. Εκεί, με αρχηγό τον Μάρκο Μπότσαρη και με δύναμη 450 Σουλιωτών, πολέμησαν, στις 8-9 Αυγούστου του 1823, ενάντια στις δυνάμεις του Μουσταή Πασά της Σκόδρας ή Σκόντραλη. Όπως αναφέρει ο ίδιος «συνεφώρμησα είς την σκηνήν του Σκόντραλη μετά του αοιδίμου Μάρκου Μπότζαρη». Σε αυτή τη μάχη έχασε τη ζωή του ο καπετάνιος των Σουλιωτών Μάρκος Μπότσαρης.[2]
Συμμετείχε και σε διάφορες άλλες μάχες στην Ήπειρο και στην Πελοπόννησο «τας δε άλλας γεγομένας εν Ηπείρω και Πελοποννήσω αποσιωπώ, ως μικράς και μη αξίας λόγου».[2]
Στις 3 Μαρτίου 1825 υπέβαλε γραπτή αίτηση στο Υπουργείο Πολέμου ζητώντας να του αποδοθεί αξίωμα αντίστοιχο των υπηρεσιών του προς την Πατρίδα, επικαλούμενος τις μαρτυρίες των συναγωνιστών του από την Ανατολική Ελλάδα και από τα χωριά του Σουλίου.[2]
Η αίτησή του έγινε δεκτή από το Υπουργείο Πολέμου και αναγνώστηκε κατά τη συνέλευση του Βουλευτικού (Γ ' Βουλευτική περίοδος 1824-1826), προεδρεύοντος του κυρίου Πανούτζου Νοταρά, και Β’ Γραμματέα Ανδρέα Παπαδόπουλου στις 7 Μαρτίου του έτους 1825.[3][4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ - Τόμος 18, σελίδα 13». paligenesia.parliament.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ - Τόμος 18, σελίδα 14». paligenesia.parliament.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ - Τόμος 7, σελίδα 155». paligenesia.parliament.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ - Τόμος 7, σελίδα 156». paligenesia.parliament.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022.
