Μάρκος Λίβιος Δρούσος Κλαυδιανός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάρκος Λίβιος Δρούσος Κλαυδιανός
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΔεκαετία του 90 π.Χ.
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος42 π.Χ.
Φίλιπποι
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλφιδία
ΤέκναΛιβία
Μάρκος Λίβιος Δρούσος Λίβων
Γάιος Λίβιος
ΓονείςΜάρκος Λίβιος Δρούσος (αναμορφωτής) και Σερβιλία
ΑδέλφιαΛιβία (adoptive sister)
ΟικογένειαΚλαύδιοι Πούλχροι και Λίβιοι Δρούσοι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΜάχη των Φιλίππων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠραίτορας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μάρκος Λίβιος Δρούσος Κλαυδιανός, λατιν.: Marcus Livius Drusus Claudianus, (το αργότερο το 93 π.Χ. [1] – 42 π.Χ.) ήταν συγκλητικός και πραίτορας της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Γεννήθηκε με το όνομα Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ, στην οικογένεια των πατρικίων Κλαυδίων Πούλχερ, αλλά υιοθετήθηκε από έναν των Λιβίων Δρούσων ως μικρό παιδί. Η κόρη του Λιβία Δρουσίλλα έγινε σύζυγος τού πρώτου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Αυγούστου και ήταν άμεσος πρόγονος των Ιουλίων-Κλαυδίων Αυτοκρατόρων Τιβέριου, Καλιγούλα, Κλαύδιου και Νέρωνα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως Πούλχερ, ο Κλαυδιανός ήταν άμεσος απόγονος τού υπάτου και τιμητή Άππιου Κλαύδιου Καίκου μέσω τού γιου του Πόπλιου Κλαύδιου Πούλχερ. Έτσι ο Κλαυδιανός κατάγεται από τον πρώτο Άππιο Κλαύδιο Πούλχερ, ο οποίος ήταν ύπατος το 212 π.Χ. και του γιου ή εγγονού του Πόπλιου Κλαύδιου Πούλχερ.

Ο ιστοριοδίφης Μπαρτολομέο Μποργκέζι πρότεινε ότι ο βιολογικός του πατέρας θα μπορούσε να ήταν είτε ο Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ (στρατιωτικός τριβούνος το έτος 87 π.Χ.), είτε ο Γάιος Κλαύδιος Πούλχερ (λεγάτος ή πραίτορας το 73 π.Χ.). Και οι δύο αυτοί άνδρες ήταν γιοι τού Γάιου Κλαύδιου Πούλχερ (υπάτου το 130 π.Χ.). [2] Ο Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ (ύπατος το 79 π.Χ.), και ο Γάιος Κλαύδιος Πούλχερ (ύπατος το 92 π.Χ.), έχουν προταθεί από τον Ρόναλντ Σάιμ. [3] [α] Η Σούζαν Τρεγκιάρι έχει υποθέσει ότι η μητέρα του μπορεί να ήταν αδελφή του Mάρκου Λίβιου Δρούσου τού τριβούνου, αυτό εξηγεί την υιοθεσία του από τον Δρούσο, [5] αφού ο Δρούσος είχε τουλάχιστον δύο άλλους ανιψιούς, από τους οποίους προτίμησε τον Κλαυδιανό. [β] Υιοθετημένοι πατέρες και γιοι ήταν συχνά στενοί συγγενείς [8] και η υιοθεσία ενός ανιψιού ήταν ιδιαίτερα συχνή στη Ρώμη. [9] [10]

Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγα είναι γνωστά για τις συνθήκες, που οδήγησαν στην υιοθεσία τού Κλαυδιανού από τον Μάρκο Λίβιο Δρούσο. [3] Ήταν ασυνήθιστα νέος τη στιγμή της υιοθεσίας (πιθανότατα μικρό παιδί, αν όχι βρέφος), [11] καθώς οι περισσότερες άλλες υιοθεσίες στην αρχαία Ρώμη συνέβαιναν με τον υιοθετημένο να είναι ενήλικας. Σύμφωνα με τη σύμβαση, το όνομά του άλλαξε από Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ σε Mάρκος Λίβιος Δρούσος Κλαυδιανός, προς τιμήν τού θετού πατέρα του. [12] Ο Δρούσος μπορεί να ήταν νυμφευμένος με κάποια Σερβιλία εκείνη την εποχή, η οποία έγινε θετή μητέρα τού Κλαυδιανού. [13] Από το τέλος της αδελφής τού θετού πατέρα του, της Λιβίας Δρούσας, πιθανότατα μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά της Σερβιλία την Πρεσβύτερη, Γναίο Σερβίλιο Καίπιο, Σερβηλία τη Νεότερη, Πορκία την Πρεσβύτερη και Μ. Π. Κάτωνα στο σπίτι τού Δρούσου. [14] Ο Δρούσος δολοφονήθηκε το 91 π.Χ. [15] και ο Κλαυδιανός πιθανολογείται ότι κληρονόμησε όλη την τεράστια περιουσία του. [1]

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλαυδιανός ήταν πραίτορας της Ρώμης το 50 π.Χ. και προήδρευσε σε μία δικαστική υπόθεση, που υποβλήθηκε στο Lex Scantinia. Ο Καίλιος, γράφοντας στον Κικέρωνα, φαίνεται να βρίσκει την κατάσταση ειρωνική. [16],

Το 45 π.Χ. ο Κικέρων είχε αγοράσει κήπους, που ανήκαν στον Κλαυδιανό στη Ρώμη. Ο Κλαυδιανός ήταν υποστηρικτής της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και ήταν μεταξύ εκείνων, που αντιτάχθηκαν στην κυριαρχία τού δικτάτορα Ιουλίου Καίσαρα, που δολοφονήθηκε το 44 π.Χ. από τον Βρούτο και τον Κάσσιο.

Το 42 π.Χ. ο Κλαυδιανός κανόνισε η κόρη του Λιβία Δρουσίλλα να παντρευτεί τον συγγενή του Τιβέριο Κλαύδιο Νέρωνα: το ζεύγος έγιναν γονείς του μελλοντικού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου και του στρατηγού Νέρωνα Κλαύδιου Δρούσου. Ο Κλαυδιανός ήταν άμεσος πρόγονος τριών Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, καθώς ο Δρούσος είχε γιο τον Κλαύδιο, εγγονό τον Καλιγούλα και δισεγγονό τον Νέρωνα.

Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλαυδιανός έγινε υποστηρικτής τού Βρούτου και τού Κάσιου και ενώθηκε μαζί τους στον πόλεμο κατά τού Οκταβιανού και τού Μάρκου Αντώνιου. Η απόφαση θα είχε σοβαρές συνέπειες για τον ίδιο και για την οικογένεια της Λιβίας. Πολέμησε μαζί με τον Βρούτο και τον Κάσσιο στη μάχη των Φιλίππων το 42 π.Χ. Όταν ο Βρούτος και ο Κάσσιος νικήθηκαν, αυτοκτόνησαν. Ο Κλαυδιανός αυτοκτόνησε στη σκηνή του για να μην συλληφθεί ζωντανός από τους νικητές.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλαυδιανός νυμφεύτηκε μία από την τάξη των πληβείων, που ονομαζόταν Αλφιδία. Είχαν τουλάχιστον ένα παιδί: τη Λιβία Δρουσίλα (58 π.Χ.–29 μ.Χ.). Η χρήση τού υποκοριστικού "Δρουσίλα" μπορεί να υπονοεί, ότι είχε μία μεγαλύτερη αδερφή. [17] Η σχετικά προχωρημένη ηλικία τού Κλαυδιανού την εποχή τού γάμου του με την Αλφιδία, θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι είχε νυμφευτεί στο παρελθόν. [1]

Είναι επίσης πιθανό ότι είχε έναν βιολογικό γιο, που ονομαζόταν Γάιος Λίβιος Δρούσος, ο οποίος είχε δύο κόρες, που ονομάζονταν Λιβία Πούλχρα [18] και Λιβία Λιβίλα. Αυτός ο γιος μπορεί να απεβίωσε στη μάχη μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα, ή να προγράφτηκε και να σκοτώθηκε από τη Β΄ Τριανδρία. [19]

Υιοθέτησε επίσης ως γιο του τον Mάρκο Λίβιο Δρούσο Λίβο. [20] [21] Αυτή ήταν πιθανώς μία υιοθεσία με διαθήκη. Οι υιοθεσίες αυτού του είδους γινόταν κυρίως, επειδή ένας άνδρας δεν είχε νόμιμους γιους, που θα μπορούσαν να φέρουν το όνομα και την περιουσία του, [22] έτσι αν ο Κλαυδιανός είχε ποτέ γιο, ήταν πιθανόν νεκρός, πριν ο πατέρας του συντάξει τη διαθήκη του.

Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ποιητής Σέξτος Προπέρτιος [11.1.27], περιέγραψε τη μάχη των Φιλίππων ως civilia busta ή «τάφος πολιτών». Ο συγκλητικός και ιστορικός τού 1ου αι. Aύλος Κρεμούτιος Κόρδος δόξασε τον Βρούτο και τον Κάσσιο στην ιστορία του και περιέγραψε αυτούς, που πολέμησαν δίπλα στους δολοφόνους τού Καίσαρα, ως «τους τελευταίους των Ρωμαίων».

Όταν ο εγγονός του, ο μελλοντικός Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τιβέριος εόρτασε την ενηλικίωσή του, ο Τιβέριος οργάνωσε δύο αγώνες μονομάχων. Ο ένας έγινε στην Αγορά (Forum) στη μνήμη το;y πατέρα του και το άλλο στο αμφιθέατρο στη μνήμη το;y παππού του Δρούσου Κλαυδιανού. [23]

Ο (ανιψιός τού Τιβέριου) Aυτοκράτορας Κλαύδιος αφιέρωσε μία επιγραφή, για να τιμήσει τον πρόγονό του στο νησί της Σάμου. Αυτή η σωζόμενη επιγραφή στα ελληνικά, χαιρετίζει τον Κλαυδιανό ως την «προέλευση πολλών σπουδαίων και καλών έργων για τον κόσμο» ή «μεγίστων αγαθών αίτιον ... εν τω κόσμω". Ο Κλαύδιος τίμησε επίσης τον Κλαυδιανό με αγάλματα στη Ρώμη.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ The praenomen Gaius on Claudianus supposed son could suggest that Claudianus father was indeed a Gaius.[4]
  2. ↑ Friedrich Münzer has argued that this may have been due to the boys (Caepio and Cato) being each father's only son.[6] But this has been disputed, it is likely his nephew Gnaeus Caepio had an older half-brother.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Dennison, Matthew (2011). Livia, Empress of Rome: A Biography. St. Martin's Publishing Group. σελίδες 15. ISBN 9781429989190. 
  2. ↑ Cornelius Tacitus, Publius (1872). The Annals of Tacitus with a Commentary by the Rev. Percival Frost, M.A. Whittaker & Company. σελίδες 228. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Barrett, Anthony A. (2002). Livia: First Lady of Imperial Rome (illustrated έκδοση). Yale University Press. σελ. 348. ISBN 9780300127164. 
  4. ↑ Istituto italiana per la storia antica (1968). Miscellanea Greca e Romana. Studi pubblicati dall'Istituto italiano per la storia antica. 2–3. Rome: University of Wisconsin - Madison. σελ. 353. 
  5. ↑ Treggiari, Susan (2019). Servilia and her Family. Oxford University Press. σελ. 98. ISBN 9780192564641. 
  6. ↑ Münzer, Friedrich (1999). Roman Aristocratic Parties and Families. Μτφρ. Ridley, Thirhse· Ridley, Therese (illustrated έκδοση). University of Michigan: Johns Hopkins University Press. σελίδες 275. ISBN 9780801859908. 
  7. ↑ Ancient society. 15–18. Université catholique de Louvain: Katholieke Universiteit te Leuven. 1984. σελ. 98. 
  8. ↑ Olli Salomies, Adoptive and Polyonymous Nomenclature in the Roman Empire (Helsinki: Societas Scientiarum Fennica, 1992), p. 35
  9. ↑ Treggiari, Susan (2019). Servilia and her Family. Oxford University Press. σελ. 147. ISBN 9780192564641. It was a common Roman pattern for a childless maternal uncle to adopt his sister's son. 
  10. ↑ Fantham, Elaine (2011). «II Rhetoric and Literary culture». Roman Readings: Roman response to Greek literature from Plautus to Statius and Quintilian. Walter de Gruyter. σελ. 308. ISBN 9783110229349. 
  11. ↑ Treggiari, Susan (2019). Servilia and her Family. Oxford University Press. ISBN 9780192564641. 
  12. ↑ Pettinger, Andrew (2012). The Republic in Danger: Drusus Libo and the Succession of Tiberius. OUP Oxford. σελ. 224. ISBN 9780199601745. 
  13. ↑ Cancik, Hubert· Schneider, Helmuth (2002). Brill's New Pauly: Encyclopaedia of the Ancient World. Antiquity. 7. Brill. σελ. 746. ISBN 9789004122703. 
  14. ↑ Sanchez Marin, Francisco Jose (2019). Human Development IV. Cambridge Scholars Publishing. σελ. 3. ISBN 9781527534643. 
  15. ↑ Date: E. Gabba, 'Rome and Italy: The Social War', in CAH IX (1994), p. 113
  16. ↑ T. Corey Brennan, The Praetorship in the Roman Republic (Oxford University Press, 2000), vol. 2, p. 459.
  17. ↑ Chrystal, Paul (2017). «5: Livia Drusilla (58 BC–AD 29)». Roman Women: The Women who influenced the History of Rome. Fonthill Media. 
  18. ↑ Pinsent, John (1976). Liverpool Classical Monthly. 1–2. Indiana University. σελ. 2. 
  19. ↑ Craven, Maxwell (2019). The Imperial Families of Ancient Rome. Fonthill Media. 
  20. ↑ Syme, R., Augustan Aristocracy (1989), p. 257
  21. ↑ Weinrib, E.J., 'The Family Connections of M. Livius Drusus Libo'
  22. ↑ Pettinger, Andrew (2012). The Republic in Danger: Drusus Libo and the Succession of Tiberius. OUP Oxford. σελ. 222. ISBN 9780199601745. 
  23. ↑ Suetonius, The Twelve Caesars, Tiberius, 7

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάρκος_Λίβιος_Δρούσος_Κλαυδιανός&oldid=9943222"