Σερβιλία (σύζυγος του Λούκουλλου)
| Σερβιλία (σύζυγος του Λούκουλου) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λούκουλλος |
| Τέκνα | Μάρκος Λικίνιος Λούκουλλος[1] |
| Γονείς | Κόιντος Σερβίλιος Καίπιο (κυαίστωρ το 103 π.Χ.) και Λιβία (μητέρα του Κάτωνα) |
| Αδέλφια | Κόιντος Σερβίλιος Καίπιο (μεγαλύτερος ετεροθαλής αδερφός από τον πατέρα) Σερβιλία (μητέρα του Βρούτου) Γναίος Σερβίλιος Καίπιο Πορκία (αδελφή του Κάτωνα του Νεότερου) (νεότερη ετεροθαλής αδερφή από τη μητέρα) Μάρκος Πόρκιος Κάτων (νεότερος ετεροθαλής αδερφός από τη μητέρα) |
| Συγγενείς | Λιβία (female double cross-cousin) |
Η Σερβιλία η Νεότερη, λατιν.: Servilia Junior, ήταν η δεύτερη σύζυγος τού Λεύκιου Λικίνιου Λούκουλλου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπάρχει κάποια συζήτηση για το ποιος ήταν ο πατέρας της. Παλαιότεροι συγγραφείς που ακολουθούν τον Πλούταρχο, τη θεωρούν κόρη τού Κόιντου Σερβίλιου Καίπιo και της Λιβίας Δρούσας, άρα νεότερη αδελφή της Σερβιλίας της Πρεσβύτερης και τού Γναίου Σερβίλιου Καίπιo [2], και ετεροθαλής αδελφή τού Κάτωνα τού Νεότερου και της Πορκίας. Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί όπως η Σούζαν Τρεγκιάρι τείνουν να πιστεύουν ότι ήταν στην πραγματικότητα η κόρη τού Γναίου Σερβίλιου Καίπιo, άρα ανιψιά τού Κάτωνα, αλλά αυτό δεν είναι καθολικά αποδεκτό. Η Judith P. Hallett υποστήριξε ότι είναι απίθανο ότι ο νεότερος Καίπιo (που γεννήθηκε το 98 π.Χ.) να είχε νυμφευτεί τόσο νέος και να είχε γεννήσει μία κόρη αρκετά γρήγορα, που θα ήταν αρκετά μεγάλη, για να παντρευτεί τον Λούκουλο το 66 π.Χ.. [3]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ιστορικός Έντουαρντ Κόρτνεϋ την αναγνώρισε ως τη Σερβιλία, που ήταν παντρεμένη με τον Κόιντο Λουτάτιο Κάτουλο, αλλά αυτή η γυναίκα ήταν πιο πιθανό η θεία της Σερβιλίας. [4]
Ο Λ. Λ. Λούκουλλος τη νυμφυύτηκε κατά την επιστροφή του από τον Γ΄ Μιθριδατικό Πόλεμο γύρω στο 66 π.Χ., αφού χώρισε από την πρώτη του σύζυγο Κλοδία. [5] Η Σερβιλία τού γέννησε έναν γιο, του οποίου το όνομα είναι αβέβαιο. Ήταν άπιστη στον άνδρα της με τον εχθρό του Γάιο Μέμμιο. [6] Ο Λούκουλλος, αφού ανέχτηκε τη συμπεριφορά της για κάποιο χρονικό διάστημα λόγω τού Κάτωνα τού Νεότερου, την χώρισε. Με το ξεκίνημα τού εμφυλίου πολέμου το 49 π.Χ., συνόδευσε τον Κάτωνα, με το παιδί της, στη Σικελία και από εκεί στη ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας. Ο Κάτων την άφησε πίσω του στη Ρόδο, ενώ αυτός πήγε στον Πομπήιο.
Πολιτιστικές απεικονίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη σειρά Κύριοι της Ρώμης της Κολίν ΜακΚάλα, η Σερβιλίαζεται "Σερβιλίλα" ή απλά "Λίλα" και απεικονίζεται να έχει παντρευτεί τον εξάδελφό της Δρούσο πριν παντρευτεί τον Λούκουλο. Αναφέρεται ότι ο Δρούσος τη χώρισε για απιστία . [7]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Αυτό το λήμμα βασίζεται ή περιλαμβάνει κείμενο από λήμμα στo Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής βιογραφίας και μυθολογίας του Ουίλλιαμ Σμιθ (1870) που αποτελεί κοινό κτήμα. |
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Licinii» (Ρωσικά)
- ↑ Ancient society. 15–18. Université catholique de Louvain: Katholieke Universiteit te Leuven. 1984. σελ. 98.
- ↑ Hallett, Judith P. (14 Ιουλίου 2014). Fathers and Daughters in Roman Society: Women and the Elite Family. σελ. 51. ISBN 9781400855322.
- ↑ Dyck, Andrew R. (2012). Marcus Tullius Cicero: Speeches on Behalf of Marcus Fonteius and Marcus Aemilius Scaurus: Translated with Introduction and Commentary. Clarendon Ancient History Series (illustrated έκδοση). OUP Oxford. σελ. 98. ISBN 9780199590056.
- ↑ Drogula, Fred K. (24 Απριλίου 2019). Cato the Younger: Life and Death at the End of the Roman Republic. ISBN 9780190869038.
- ↑ Treggiari, Susan (2019). Servilia and her Family. Oxford University Press. σελ. 96. ISBN 9780192564641.
- ↑ McCullough, Colleen (Μαρτίου 2014). Masters of Rome Collection Books I - V: First Man in Rome, the Grass Crown, Fortune's Favourites, Caesar's Women, Caesar. ISBN 9781781859391.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πλούταρχος, "The Life of Lucullus", 38; "The Life of Cato the Younger", 24, 54.
- Wilhelm Drumann, Geschichte Roms, τομ. iv, p. 174.