Κώνστας (γιος του σφετεριστή Κωνσταντίνου)
| Κώνστας | |
|---|---|
 Αργυρή σίλικα (1,34 γραμ.) Επιγρ.: D N CONSTANS P F AVG / VICTORIA AAVCC, | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας |
| Θάνατος | 411 Βιέν |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κωνσταντίνος (σφετεριστής Αυτοκράτορας στη Δύση) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος αυτοκράτορας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κώνστας, λατιν. Constans (απεβ. π. 18 Σεπτεμβρίου 411) ήταν καίσαρας (407-409) και μετά συναυτοκράτορας (409-411) του πατέρα του, σφετεριστή του Αυτοκράτορα της Δύσης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Φλ. Κλ. Κωνσταντίνου. Αδελφός του ήταν ο Ιουλιανός.
Νέος ήταν μοναχός, αλλά το θέρος του 408 ο πατέρας του, που είχε ανακηρύξει τον εαυτό του αυτοκράτορα το προηγούμενο έτος στη Βρετανία, πέρασε τη Μάγχη και έφθασε στη Γαλατία. Ο Κωνσταντίνος ήθελε να επιτεθεί στον στρατό τού Ονώριου Αυτοκράτορα της Δύσης, αλλά φοβόταν ότι για αντιπερισπασμό θα δεχόταν επίθεση από την Ισπανία, πατρίδα του Θεοδοσίου Α΄, πατέρα του Ονώριου. Έτσι ο Κωνσταντίνος ανακήρυξε τον Κώνστα καίσαρα και τον έστειλε με τον στρατηγό του Γερόντιο και τον έπαρχο (prefect) Απολλινάριο στην Ισπανία, όπου και εκεί αρκετές λεγεώνες τον είχαν αναγνωρίσει ως αυτοκράτορα. Στην Ισπανία ήταν τα εξαδέλφια του Ονώριου, ο Θεοδοσίολος, ο Λαγόδιος, ο Δίδυμος και ο Βερηνιανός, πιστοί στο Ονώριο. Ο Κώνστας στην αρχή είχε μερικές ήττες, αλλά μετά αιχμαλώτισε τον Δίδυμο και τον Βερηνιανό, ενώ ο Λαγόδιος και ο Θεοδοσίολος διέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Κώνστας άφησε τη σύζυγό του και το νοικοκυριό του στη Caesaraugusta (Kαισαραυγούστα, νυν Zaragoza) υπό τη φροντίδα του Γερόντιου και επέστρεψε στην Αρελάτη (νυν Αρλ) για αναφορά. Εκεί οι δύο αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν.
Το φθινόπωρο του 409 βάρβαροι πέρασαν τον Ρήνο και εισέβαλαν στη Γαλατία, που τη λεηλάτησαν. Έφθασαν στα Πυρηναία, διέρρηξαν τα Ρωμαϊκά οχυρά και πέρασαν στην Ισπανία. Ο Κωνσταντίνος, που στο μεταξύ είχε αναγνωριστεί από τον Ονώριο ως συναυτοκράτοράς του, χωρίς την έγκριση εκείνου αναβίβασε τον Κώνστα σε Αύγουστο. Ο Κώνστας επρόκειτο να μεταβεί στην Ισπανία για να αντιμετωπίσει τους βαρβάρους, αλλά έφθασαν νέα, πως ο Γερόντιος είχε σταματήσει τους εισβολείς, είχε εξεγερθεί εναντίον του Κωνσταντίνου και είχε ανακηρύξει αυτοκράτορα έναν από τους άνδρες του, τον Μάξιμο της Ισπανίας. Με την υποστήριξη των βαρβάρων ο Γερόντιος ανέκτησε την επικράτεια του Κωνσταντίνου και το 411 κατέλαβε τη Viennensis (νυν Βιέν), όπου εκτέλεσε τον Κώνστα.
Το αν θεωρείται ο Κώνστας σφετεριστής, είναι αμφισβητήσιμο: στέφθηκε, αφού ο Κωνσταντίνος είχε αναγνωριστεί από τον Ονώριο συναυτοκράτοράς του. Πάντως αυτό δεν έδινε στον Κωνσταντίνο το δικαίωμα να επεκτείνει την αυτοκρατορική εξουσία σε μέλη της οικογένειάς του.
Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ στο με φαντασία έργο του Historia Regum Britanniae αναφέρει ότι οι Βρετανοί, μετά το τέλος του Κωνσταντίνου, ανακήρυξαν βασιλιά τον Κώνστα. Περιγράφει πως είχε αδελφούς τους Αυρήλιο Αμβρόσιο και Ούθερ Πεντράγκον και πως όταν ήταν νέος ζούσε σε μοναστήρι. Έπειτα από το τέλος του Κωνσταντίνου επήλθε κρίση για τη διαδοχή. Τότε ο Βόρτιγκερν, ηγέτης της φυλής Γκεβισέι, έπεισε τον Κώνστα να αφήσει τη μοναστική ζωή και να αναλάβει βασιλιάς. Ο ασθενής και αντιδημοφιλής πρώην μοναχός έγινε άθυρμα, αφήνοντας όλη την εξουσία -εκτός του τίτλου- στα χέρια του Βόρτιγκερν, ο οποίος τελικά τον εκτόπισε: έπεισε μερικούς Πίκτους να τον σκοτώσουν στον ύπνο του. Ο προδότης Βόρτιγκερν κατέλαβε τον θρόνο.
Αυτό είναι αντίθετο με την ιστορία του Κώνστα ή της Βρετανίας. Ο μύθος αυτός έχει αφετηρία ιστορικά γεγονότα, αλλά δεν είναι πραγματικότητα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρωτογενείς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Zosimus, Historia Nova, Book 6 Historia Nova
- Orosius, Historiae adversum Paganos, 7.40
Δευτερεύουσες πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Birley, Anthony (2005), The Roman Government in Britain, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-925237-4
- Jones, Arnold Hugh Martin, John Robert Martindale, John Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire, volume 2, Cambridge University Press, 1992, ISBN 0-521-20159-4
- 3 Elton, Hugh, "Constans III (409-411 A.D.)", D.I.R.
- Bury, J. B., A History of the Later Roman Empire from Arcadius to Irene, Vol. I (1889)
- Gibbon, Edward, Decline and Fall of the Roman Empire (1888)