Μαυρίκιος (αυτοκράτορας)
| Μαυρίκιος | |
|---|---|
| Αύγουστος | |
_(14560025340).jpg) | |
Αυτοκράτορας των Ρωμαίων | |
| Περίοδος | 582 - 602 |
| Προκάτοχος | Τιβέριος Β΄ |
| Διάδοχος | Φωκάς |
| Γέννηση | 539 Αραβισσός Καππαδοκίας |
| Θάνατος | 27 Νοεμβρίου 602 Χαλκηδόνα |
| Σύζυγος | Κωνσταντίνα (κόρη Τιβερίου Β΄) |
Πλήρες όνομα | |
Φλάβιος Μαυρίκιος Τιβέριος | |
| Οίκος | Δυναστεία του Ιουστινιανού |
| Πατέρας | Παύλος |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φλάβιος Μαυρίκιος Τιβέριος Αύγουστος (λατινικά: Flavius Mauricius Tiberius Augustus, 539 - 27 Νοεμβρίου 602) ήταν αυτοκράτορας του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους και ηγεμόνευσε στον Βυζαντινό θρόνο από το 582 έως το 602. Θεωρείται ο πρώτος Βυζαντινός Αυτοκράτορας με πλήρη Ελληνική καταγωγή.[1][2]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαυρίκιος γεννήθηκε στην Αραβισσό της Καππαδοκίας το έτος 539, από ντόπιους Έλληνες γονείς.[1][2] Ο πατέρας του ονομαζόταν Παύλος και ο ίδιος είχε τρία αδέλφια, τον Πέτρο κουροπαλάτη, τη Θεοκτίστη και τη Γορδία, σύζυγο του Φιλιππικού κόμη των Εξκουβιτόρων.[3]
Ο Μαυρίκιος, αρχικά κόμης των Φοιδεράτων και κόμης των Εξκουβιτόρων, ήταν διακεκριμένος στρατηγός και χρίστηκε διάδοχος του Τιβέριου μια εβδομάδα πριν αποβιώσει ο τελευταίος, νυμφευόμενος ταυτόχρονα την κόρη του Αυτοκράτορα. Ο Μαυρίκιος, ικανός ηγέτης και διπλωμάτης, γρήγορα αντελήφθη την ανάγκη για ειρήνη με τους Πέρσες ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες εξαντλητικού πολέμου στην Αρμενία και τη Μεσοποταμία. Με τον θάνατο του Χοσρόη Α΄ το 579, διαδέχεται τον τελευταίο ο γιος του Ορμίσδας Δ΄, ο οποίος συνέχισε ανεπιτυχώς τον πόλεμο κατά των Ρωμαίων και απέρριψε προτάσεις της Κωνσταντινούπολης για ειρήνη. Ο Ορμίσδας Δ΄ ανατράπηκε τελικώς το 590 και ο γιος του, Χοσρόης Β΄, κατέφυγε στο Βυζάντιο για να ζητήσει βοήθεια. Ο Μαυρίκιος, παρά τις αντιρρήσεις της Συγκλήτου, παρείχε βοήθεια και επανέφερε τον Χοσρόη Β΄ στον θρόνο, για να λάβει ως ανταμοιβή το μεγαλύτερο μέρος της περσικής Αρμενίας και το δυτικό τμήμα της Καυκάσιας Ιβηρίας, ολοκληρώνοντας έτσι επιτυχώς τον πόλεμο που μαινόταν από το 572.
Επί των ημερών του, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Ιωάννης Δ΄, ο επονομαζόμενος Νηστευτής. Αυτός για πρώτη φορά στην ιστορία θα υιοθετήσει τον τίτλο «Οικουμενικός», γεγονός που θα πυροδοτήσει το μένος του Πάπα Γρηγορίου Α΄ του Μεγάλου. Ο Ιωάννης Δ΄ όμως, υποστηριζόμενος από τον Αυτοκράτορα, δεν υποχωρούσε μπροστά στις αντιδράσεις του Πάπα, με αποτέλεσμα η Εκκλησία να προχωρήσει ένα σημαντικό βήμα προς το Σχίσμα, που έμελλε να οριστικοποιηθεί το 1054.
Ο Μαυρίκιος διεξήγαγε επιτυχείς αγώνες κατά των Αβάρων και Σλάβων στα δυτικά, αποκαθιστώντας τη Ρωμαϊκή κυριαρχία στη Βαλκανική. Για την αντιμετώπιση των Λομβαρδών που εισέβαλαν στην Ιταλία, πραγματοποίησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, με βασική αυτήν της δημιουργίας των εξαρχάτων της Ιταλίας, με έδρα τη Ραβέννα, και της Αφρικής, με έδρα την Καρχηδόνα, αντί για τις παλαιότερες διοικητικές περιφέρειες των ομώνυμων επαρχιών (καταγόμενες από την εποχή του Διοκλητιανού και επανιδρυμένες επί Ιουστινιανού). Μπόρεσε με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσει τον έλεγχο της χερσονήσου, έως έναν βαθμό, ενόσω αυτή κατακλυζόταν από τους Λομβαρδούς. Λέγεται ότι σκόπευε να επαναφέρει το σύστημα της Τετραρχίας, προκειμένου η Αυτοκρατορία να ανταποκρίνεται καλύτερα στις προκλήσεις των καιρών.
Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να εξοικονομήσει χρήματα από το δημόσιο ταμείο καθώς, καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, αντιμετώπιζε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα λόγω του μακρόχρονου πολέμου. Έτσι έλαβε σειρά αντιλαϊκών μέτρων, όπως η μείωση του μισθού των στρατιωτών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός κατά το οποίο αρνήθηκε την εξαγορά με λύτρα 12.000 αιχμαλώτων βυζαντινών στρατιωτών από τους Αβάρους, με αποτέλεσμα τη θανάτωσή τους.
Το 602 διέταξε τα στρατεύματά του να παραμείνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα φυλάκιά τους βόρεια του Δούναβη, προκειμένου να εξοικονομήσει τα έξοδα της επιστροφής τους στην Κωνσταντινούπολη. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ανταρσία στις τάξεις του στρατεύματος με την ηγεσία ενός χαμηλόβαθμου αξιωματικού (εκατόνταρχου) ονόματι Φωκά. Ο Φωκάς βάδισε κατά της πρωτεύουσας, όπου κατάφερε να συλλάβει τον Μαυρίκιο και τα άρρενα τέκνα του και να τους θανατώσει.
Ο Μαυρίκιος είναι επίσης γνωστός για τη συγγραφή ενός εξαιρετικού εγχειριδίου στρατιωτικής τακτικής, του Στρατηγικού, που αποτέλεσε τη βάση της βυζαντινής στρατιωτικής μηχανής μέχρι και τον 11ο αιώνα.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Κωνσταντίνα, κόρη του Τιβερίου Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και είχε τέκνα:
- Θεοδόσιος 583/5-602, καίσαρας και συναυτοκράτορας.
- Τιβέριος απεβ. 602.
- Πέτρος, Παύλος, Ιουστίνος, Ιουστινιανός, απεβ. όλοι το 602.
- Αναστασία, Θεοκτίστη, Κλεοπάτρα, απεβ. όλες το 605.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Stark, Freya (2012). Rome on the Euphrates: The Story of a Frontier. Tauris Parke Paperbacks. σελ. 390. ISBN 978-1-84885-314-0.
Byzantium reverted to Greek (Maurice, born in Cappadocia, was its first Greek emperor); and trade and diplomacy were honored from the very founding of the Imperial city as never in Rome before.
- ↑ 2,0 2,1 Corradini, Richard (2006). Texts and identities in the early Middle Ages. Verl. der Österr. Akad. der Wiss. σελ. 57. ISBN 978-3-7001-3747-4.
Emperor Maurice who is said to be the first emperor "from the race of the Greeks," ex Graecorum genere.
- ↑ Martindale, Jones & Morris (1992), p. 855
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αναστάσιος Κ. Σινάκος, Η επίδραση των λοιμών και των φυσικών καταστροφών του τέλους του 6ου και των αρχών του 7ου αιώνα στη διαμόρφωση της πολιτικής του αυτοκράτορα Μαυρικίου, Εώα και Εσπερία, τόμ. 6 (2004-2006), σελ. 97-119
| Προηγούμενος Τιβέριος Β΄ |
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου συναυτοκράτορας: Τιβέριος Β΄ (582) 582-602 |
Επόμενος Φωκάς |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|