Δίψα για έρωτα

Το Δίψα για έρωτα (ιαπωνικά: 愛の渇き, προφορά: Άι νο καουάκι) είναι ένα μυθιστόρημα του 1950 του Ιάπωνα συγγραφέα Γιούκιο Μισίμα. Η λέξη "καουάκι" κυριολεκτικά σημαίνει δίψα, αλλά σχετίζεται με μια δυσάρεστη αίσθηση ξηρότητας.

Το Δίψα για έρωτα είναι το τρίτο μυθιστόρημα του Γιούκιο Μισίμα, μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο Εξομολογήσεις μιας μάσκας (1949). Σε αντίθεση με την ενηλικίωση ενός άνδρα αφηγητή στο Εξομολογήσεις μιας μάσκας, ο Μισίμα μπορεί σκόπιμα να πέρασε σε μια γυναίκα πρωταγωνίστρια και σε μια αφήγηση που γίνεται σε τρίτο πρόσωπο. Ο γνωστός μεταφραστής του Μισίμα Ντόναλντ Κιν λέει για το Δίψα για έρωτα ότι είναι «ένα πρώιμο έργο, αλλά ένα από τα καλύτερα του Μισίμα».

Το βιβλίο προσαρμόστηκε στην ταινία του 1966 Δίψα για έρωτα την οποία σκηνοθέτησε ο Κορεγιόσι Κουραχάρα.

Πλοκή

Το μυθιστόρημα εστιάζει στην εμπειρία της Ετσούκο, μιας γυναίκας που έχει μετακομίσει στο σπίτι των πεθερικών της μετά τον θάνατο του συζύγου της Ριοσούκε από τύφο. Εκεί, εμπλέκεται σε μια ερωτική σχέση με τον πεθερό της, τον Γακίτσι, ο οποίος την απωθεί και τη κάνει να μουδιάζει. Τελικά, αναπτύσσει ερωτικά συναισθήματα για τον νεαρό κηπουρό Σαμπούρο, ο οποίος όμως αγνοεί το ενδιαφέρον της και αποδεικνύεται ότι έχει σχέση με την υπηρέτρια Μίγιο.

Η ιστορία εξελίσσεται σε διάστημα μόλις ενός μηνός, από τις 22 Σεπτεμβρίου, όταν ξεκινά το βιβλίο με την ίδια την Ετσούκο να αγοράζει δύο ζευγάρια κάλτσες ως δώρο για τον Σαμπούρο, έως τις 28 Οκτωβρίου 1949, όταν η ιστορία φτάνει στο βίαιο αποκορύφωμά της. Η αφήγηση προχωρά μέσα από μια σειρά από αναδρομές στο παρελθόν καθώς και έντονες, συνειδησιακές αντανακλάσεις, εστιάζοντας στην εμμονή της Ετσούκο, την οποία προσπαθεί να κρύψει στην αρχή, αλλά αποκαλύπτεται καθώς σταδιακά ξεφεύγει από τον έλεγχό της.

Κατά καιρούς λυρικό, το μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται έντονα από σκοτεινές σκηνές που εναλλάσσονται με λαμπερές εκρήξεις. Ένα από τα ιδιαίτερα αξιοσημείωτα στοιχεία του κειμένου είναι οι αιχμηρές όσο και ριζοσπαστικές παρατηρήσεις του, όπως για παράδειγμα: «Η Ετσούκο ήταν ένα όμορφο έκζεμα. Στην ηλικία του Γακίτσι, δεν υπήρχε φαγούρα χωρίς έκζεμα." (σελ.134 στην αγγλόφωνη έκδοση του βιβλίου). Η γραφή συμπλέκεται με πλευρές που αντανακλούν μια σκοτεινή πλευρά, όπως όταν το παιδί νιώθει την ευχαρίστηση όταν από μια αποικία μυρμηγκιών την οποία πνίγει σε βραστό νερό ή από μαδημένα ροδοπέταλα που είναι πεταμένα μέσα στο νερό της βροχής. Αυτές οι σκοτεινές στιγμές, όπως και σε πολλά από τα γραπτά του Μισίμα, τείνουν να δηιουργούν στον αναγνώστη ένα προαίσθημα επικείμενης τραγωδίας.

Θέματα

Το μυθιστόρημα πραγματεύεται θέματα που κυριαρχούν σε πολλά από τα άλλα έργα του Μισίμα, μεταξύ των οποίων η ανεκπλήρωτη σεξουαλική λαχτάρα και η επιθυμία να προκληθεί πόνος στο αντικείμενο του έρωτά μας. Κάποιοι έχουν αναφερθεί μια σειρά από πράξεις ναρκισσιστικής εκδίκησης που προκύπτει από ένα προ-Οιδιπόδειο σύμπλεγμα το οποίο διατρέχει τόσο αυτό όσο και πολλά ακόμη κείμενα του Μισίμα.

Μεταφράσεις και ταινία

Το Δίψα για έρωτα μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Άλφρεντ Χ. Μαρκς (εκδόσεις Alfred A. Knopf, 1969) με τον αγγλικό τίτλο Thirst for Love. Στις 25 Νοεμβρίου 1970, ο Μισίμα αυτοκτόνησε. Μια χαρτόδετη έκδοση του βιβλίου κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1971 από την εταιρεία Berkley Books.

Το μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Γιούρι Κοβαλένκο και κυκλοφόρησε το 1994 από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Το Δίψα για έρωτα διασκευάστηκε σε ταινία του 1967 με τον ίδιο τίτλο, σε σκηνοθεσία Κορεγιόσι Κουραχάρα, με την Ρούρκικο Ασαόκα να παίζει την Ετσούκο.