Γιούκιο Μισίμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιούκιο Μισίμα
三島由紀夫
Ο Μισίμα στην ηλικία των 30 ετών (1955)
ΌνομαΓιούκιο Μισίμα
三島由紀夫
ΓέννησηΚιμιτάκε Χιραόκα (平岡 公威)
14 Ιανουαρίου 1925
Ναγκαζούμι-τσο Νι-τσομέ, Γιότσουγια-κου, Τόκιο, Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας
Θάνατος25 Νοεμβρίου 1970 (45 ετών)
Σιντζούκου, Τόκιο, Ιαπωνία
ΚοιμητήριοΚοιμητήριο Τάμα, Τόκιο, Ιαπωνία
Επάγγελμα/
ιδιότητες
Μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, κριτικός
ΕθνικότηταΙάπωνας
Σχολές φοίτησηςΝομική Σχολή, Πανεπιστήμιο του Τόκιο
Περίοδος1941-1970
Αξιοσημείωτα έργαΕξομολογήσεις μιας Μάσκας, Ο Ναός του Χρυσού Περιπτέρου, Η Θάλασσα της Γονιμότητας
Σύζυγος(οι)Γιόκο Χιραόκα
Τέκνα2 (1 κόρη + 1 γιος)

Υπογραφή
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα

Ο Κιμιτάκε Χιραόκα (ιαπωνικά: 平岡 公威, Χιραόκα Κιμιτάκε, 14 Ιανουαρίου 1925 – 25 Νοεμβρίου 1970), επίσης γνωστός ως Γιούκιο Μισίμα (ιαπωνικά: 三島由紀夫‎‎, Μισίμα Γιούκιο), ήταν Ιάπωνας συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός, μοντέλο, σκηνοθέτης, εθνικιστής και ιδρυτής της άοπλης πολιτοφυλακής Tatenokai (楯の会, "Εταιρία της Ασπίδας"). Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1968, το οποίο όμως δόθηκε στον συμπατριώτη και χορηγό του, Γιασουνάρι Καβαμπάτα. Στα έργα του περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα Εξομολογήσεις μιας Μάσκας (仮面の告白, Kamen no kokuhaku) και Ο Ναός του Χρυσού Περιπτέρου (金閣寺, Kinkaku-ji), όπως και το αυτοβιογραφικό δοκίμιο Ήλιος και Χάλυβας (太陽と鉄, Taiyō to tetsu). Το έργο του Μισίμα φημίζεται για τον συνδυασμό του παραδοσιακού Ιαπωνικού και μοντέρνου Δυτικού λογοτεχνικού στύλ, αλλά και τη θεματολογία που αφορά την ομορφία, τον ερωτισμό και τον θάνατο.

Η πολιτική δράση του Μισίμα τον μετέτρεψε στην αμφιλεγόμενη φιγούρα, την οποία εξακολουθεί να είναι, της Ιαπωνικής ιστορίας. Οι δεξιόφρονες ιδεολογίες του ήταν όλο και πιο εμφανείς από την δεκαετία του '50 και ύστερα. Ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το παραδοσιακό ιαπωνικό πνεύμα και αντιτάσσονταν σε οτιδήποτε ο ίδιος προσδιόριζε ως δυτικό, μεταξύ αυτών και η μεταπολεμική δημοκρατική Ιαπωνία. Φοβούμενος πως ο ιαπωνικός λαός θα έχανε σύντομα επαφή με την παράδοση, ίδρυσε την άοπλη πολιτοφυλακή Tatenokai με στόχο την επαναφορά της θεϊκής ιδιότητας του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας. Στις 25 Νοεμβρίου 1970, μαζί με τέσσερα μέλη της πολιτοφυλακής, ο Μισίμα εισέβαλλε στην στρατιωτική βάση του κεντρικού Τόκιο, και με όμηρο τον διοικητή της, επιχείρησε να κινητοποιήσει τις Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας ώστε να αντιταχθούν στο Σύνταγμα δίχως όμως επιτυχία. Όταν ολοκλήρωσε τον λόγο του αυτοκτόνησε με την μέθοδο του σεπούκου (χαρακίρι).

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο εξάχρονος Γιούκιο Μισίμα (Απρίλιος 1931)

Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1925 στο Τόκιο και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Ήταν ένα φιλάσθενο παιδί, που το ανάθρεψε η αυταρχική γιαγιά του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιραόκα (平岡 公威). Εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά στις Δυνάμεις Αυτοάμυνας και άρχισε να στρατολογεί φοιτητές για έναν στρατό που είχε ως αποστολή την υπεράσπιση της χώρας του από τον επιταχυνόμενο εξαμερικανισμό της. Ήρθε από νωρίς σε επαφή με την ευρωπαϊκή λογοτεχνία και τους Ιάπωνες κλασικούς συγγραφείς. Σκηνοθέτησε την ταινία Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου το 1965. Ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έγραψε θεατρικά έργα, Ταράτσα του λεπρού βασιλιά κ.ά. Ήταν επίσης γνωστός για την καριέρα του ως μοντέλο και τη σωματοδόμηση χωρίς χρήση αναβολικών ουσιών.[1]

Ήταν υποψήφιος τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ που τα έχασε, πιθανώς λόγω των ακροδεξιών του απόψεων.[2] Στις 25 Νοεμβρίου 1970, αφού πρώτα παρέδωσε το τελευταίο του έργο Εκπεσών Άγγελος, αυτοκτόνησε με την μέθοδο του σεπούκου (χαρακίρι) στο ιαπωνικό γενικό επιτελείο των Δυνάμεων Αυτοάμυνας μετά από απόπειρα πραξικοπήματος.[3] Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή, μέσα σε μια πλάση όπου το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν…»

Το τέλος του Γιούκιο Μισίμα, η τελετουργική δημόσια αυτοκτονία του κάνοντας χαρακίρι μαζί με τον εραστή του, τον όμορφο νεαρό Μασακάτσου Μορίτα, έμελλε να επηρεάσει, ενδεχομένως και να συσκοτίσει, όλο του το έργο.[4][5]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βραβείο Shincho από τις εκδόσεις Shinchosha, 1954, για τον Ήχο των κυμάτων.
  • Βραβείο Kishida από τις εκδόσεις Shinchosha, 1955, για το θεατρικό δράμα Η φωλιά των τερμιτών.
  • Βραβείο Yomiuri από Yomiuri Newspaper Co., για καλύτερα νέο, 1957, ο ναός του χρυσού περίπτερου.
  • Βραβείο Yomiuri από Yomiuri Newspaper Co., για το καλύτερο δράμα, 1961.

Τα έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιαπωνικός τίτλος Αγγλικός τίτλος Ελληνικός τίτλος Χρονιά
花ざかりの森
Hanazakari no Mori
(Διήγημα)
Forest in Full Bloom 1941
サーカス
Sākasu
(Διήγημα)
The Circus 1948
仮面の告白
Kamen no Kokuhaku
Confessions of a Mask Εξομολογήσεις μιας μάσκας 1948
愛の渇き
Ai no Kawaki
Thirst for Love Δίψα για έρωτα 1950
禁色
Kinjiki
Forbidden Colors Απαγορευμένα χρώματα 1953
潮騒
Shiosai
The Sound of Waves Ο ήχος των κυμάτων 1954
近代能楽集
Kindai nōgaku shū
Five Modern Noh Plays Πέντε σύγχρονα έργα Νο 1956
金閣寺
Kinkaku-ji*
The Temple of the Golden Pavilion Ο ναός του χρυσού περιπτέρου 1956
鏡子の家
Kyōko no ie
Kyoko's House Σπίτι της Kyoko 1959
宴のあと
Utage no Ato
After the Banquet Μετά από το συμπόσιο 1960
午後の曳航
Gogo no Eikō
The Sailor Who Fell from Grace with the Sea Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα 1963
絹と明察
Kinu to Meisatsu
Silk and Insight Μετάξι και διορατικότητα 1964
三熊野詣
Mikumano Mode
(short story)
Acts of Worship Πράξεις της λατρείας 1965
サド侯爵夫人
Sado Kōshaku Fujin
(play)
Madame de Sade Η Μαρκησία ντε Σαντ 1965
憂国
Yūkoku
(short story)
Patriotism Πατριωτισμός 1966
真夏の死
Manatsu no Shi
Death in Midsummer and other stories Θάνατος στο θερινό ηλιοστάσιο και άλλες ιστορίες 1966
葉隠入門
Hagakure Nyūmon
The Way of the Samurai: Yukio Mishima on Hagakure in modern life Ο τρόπος του Σαμουράι 1967
わが友ヒットラー
Waga Tomo Hittorā
(play)
My Friend Hitler and other plays Ο φίλος μου ο Χίτλερ και άλλα έργα 1968
太陽と鉄
Taiyō to Tetsu
Sun and Steel Ήλιος και χάλυβας 1970
豊穣の海
Hōjō no Umi
The Sea of Fertility (τετραλογία) Η θάλασσα της γονιμότητας 1964-
1970
Part one:
春の雪
Haru no Yuki
Spring Snow Ανοιξιάτικο Χιόνι 1968
Part two:
奔馬
Honba
Runaway Horses Αφηνιασμένα Άλογα 1969
Part three:
暁の寺
Akatsuki no Tera
The Temple of Dawn Ο Ναός της Αυγής 1970
Part four:
天人五衰
Tennin Gosui
The Decay of the Angel Εκπεσών Άγγελος 1970

θεατρικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

χρονιά Ιαπωνικός τίτλος Αγγλικός τίτλος
1950 邯鄲
Kantan
1952 卒塔婆小町
Sotoba Komachi
Komachi at the Stupa
1954 鰯賣戀曳網
Iwashi Uri Koi no Hikiami
1955 綾の鼓
Aya no tsuzumi
The Damask Drum
1955 芙蓉露大内実記
Fuyō no Tsuyu Ōuchi Jikki
The Ōuchi Clan
1956 班女
Hanjo
1956 葵の上
Aoi no Ue
The Lady Aoi
1965 弱法師
Yoroboshi
The Blind Young Man
1969 椿説弓張月
Chinsetsu Yumihari-zuki
The Crescent

Σενάρια σε ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρονιά Τίτλος USA Release Title
1951 純白の夜
Jumpaku no Yoru
Δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ
1959 不道徳教育講座
Fudōtoku Kyōikukōza
Δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ
1960 からっ風野郎
Karakkaze Yarō
Afraid to Die
1966 憂国
Yūkoku
Patriotism, The Rite of Love and Death
1968 黒蜥蝪
Kurotokage
Black Lizard
1969 人斬り
Hitokirι
Tenchu!
1985 Mishima: A Life in Four Chapters Mishima
Yukio Mishima: Samurai writer Yukio Mishima: Samurai writer

Ελληνικές μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Μαρκησία Ντε Σαντ : Π. Ευαγγελίδης (Άγρα)
  • Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα : Β. Κατσάνης (Ζαχαρόπουλος)
  • Δίψα για έρωτα : Γ. Κοβαλένκο (Καστανιώτης)
  • Ο ήχος των κυμάτων : Γ. Κοβαλένκο (Καστανιώτης)
  • Εξομολογήσεις μιας μάσκας : Λ. Θεοδωρακόπουλος (Οδυσσέας)
  • Μετά το συμπόσιο : Ντ. Κισκίνη (Παρατηρητής)
  • Η ηθική των Σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία : Γ. Βλάχος (Ερατώ)
  • Η θάλασσα της γονιμότητας (Καστανιώτης)
    • (α΄ βιβλίο) Ανοιξιάτικο χιόνι : Α. Μανωλίδης
    • (β΄ βιβλίο) Αφηνιασμένα άλογα : Γ. Κοβαλένκο & Στ. Παπασταύρου
    • (γ΄ βιβλίο) Ο ναός της αυγής : Γ. Κοβαλένκο
    • (δ΄ βιβλίο) Ο εκπεσών άγγελος : Γ. Κοβαλένκο

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Κέσα, Λώρη (1 Μαρτίου 2009). «Ο Ιάπωνας Αγιος Σεβαστιανός». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2009/03/01/books-ideas/o-iapwnas-agios-sebastianos/. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2022. 
  2. Τζίμα, Αθηνά (21 Νοεμβρίου 2014). «Μισίμα. Ο Ιάπωνας συγγραφέας που έκανε χαρακίρι σε ζωντανή μετάδοση. Λάτρευε την Ελλάδα, ήταν υποψήφιος τρεις φορές για Νόμπελ που τα έχασε, λόγω των ακροδεξιών του απόψεων». Η μηχανή του χρόνου (www.mixanitouxronou.gr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2022. 
  3. Ανώνυμος [ΤοΒΗΜΑ Team] (25 Νοεμβρίου 2010). «Σαν σήμερα (25/11/1970) αυτοκτόνησε ο Γιούκιο Μισίμα». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2010/11/25/culture/b-san-simera-25-11-1970-b-br-aytoktonise-o-gioykio-misima/. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2021. 
  4. Ιστορικό Λεύκωμα. 11 (1970). Αθήνα: Η Καθημερινή. 1998, σελ. 150. 
  5. Βλάχος, Γιώργος Σ. (2007). «Επίμετρο». Η ηθική των σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία. By Μισίμα, Γιούκιο. Αθήνα: Εκδόσεις Ερατώ. σελίδες 115–124. ISBN 9789602291160. 

Άλλες πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]