Βυζαντινο-Λατινικοί Πόλεμοι

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο.
Βυζαντινο-Λατινικοί Πόλεμοι
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 σε πίνακα
Χρονολογία1204 - 1453
ΤόποςΒαλκάνια, Μικρά Ασία
Έκβαση
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα

Αλέξιος Ε΄ Δούκας,
Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος,
Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος,
Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος,
Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος,
Ανδρόνικος Δ΄ Παλαιολόγος,
Ιωάννης Ζ΄ Παλαιολόγος,
Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος,
Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος,
Κωνσταντίνος ΙΑ΄ (ΙΒ΄) Παλαιολόγος

Κωνσταντίνος (ΙΑ΄) Λάσκαρης,
Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης,
Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης,
Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης,
Ιωάννης Δ΄ Λάσκαρης

Μανουήλ Καντακουζηνός,
Ματθαίος Καντακουζηνός,
Δημήτριος Α΄ Καντακουζηνός,
Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος,
Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος,
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος,
Δημήτριος Β΄ Παλαιολόγος,
Θωμάς Παλαιολόγος

Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας,
Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας,
Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας,
Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας,
Θωμάς Κομνηνός Δούκας,
Ιωάννης Β΄ Ορσίνι,
Νικόλαος Ορσίνι,
Νικηφόρος Β΄ Ορσίνι,
Συμεών Ούρεσης Παλαιολόγος,
Θωμάς Β΄ Πρελούμπος,
Μαρία Αγγελίνα Δούκαινα Παλαιολογίνα,
Ησαύ Μπουοντελμόντι,
Γεώργιος Μπουοντελμόντι,
Κάρολος Α΄ Τόκκος,
Κάρολος Β΄ Τόκκος,
Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος

Βαλδουίνος Α΄ της Φλάνδρας,
Ερρίκος της Φλάνδρας,
Πέτρος Β΄ του Κουρτεναί,
Γιολάντα της Φλάνδρας,
Ροβέρτος του Κουρτεναί,
Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης

Γουλιέλμος Σαμπλίτης,
Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος,
Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος,
Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος,
Κάρολος Α΄ της Σικελίας,
Κάρολος Β΄ των Καπετιδών-Ανζού,
Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας,
Φίλιππος Α΄ του Τάραντα,
Ματθίλδη του Αινώ,
Εύδης Δ΄ της Βουργουνδίας,
Λουδοβίκος Α΄ της Βουρβόνης,
Ιωάννης της Γραβίνας,
Ροβέρτος του Τάραντα,
Φίλιππος Β΄ του Τάραντα,
Ιωάννα Α΄ της Νάπολης,
Ιάκωβος των Μπω,
Κάρολος Γ΄ της Νάπολης,
Λαδίσλαος Α΄ της Νάπολης,
Πέτρος του Σαν Σουπεράνο,
Μαρία Β΄ Ζαχαρία,
Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας

Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός,
Δημήτριος ο Μομφερρατικός

Πανδούλφος Μαλατέστα

Μαργαριτώνης,
Ιωάννης Α΄ Ορσίνι,
Ιωάννης της Γραβίνας,
Λεονάρδος Α΄ Τόκκος,
Αντώνιος Τόκκος

Οι Βυζαντινο-Λατινικοί Πόλεμοι ήταν πόλεμος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, του Δεσποτάτου του Μοριά, του Δεσποτάτου της Ηπείρου, της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, και του Πριγκιπάτου της Θεοδωρούς εναντίον της Λατινικής Αυτοκρατορίας, του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, του Βασιλείου της Θεσσαλονίκης, Δουκάτου των Αθηνών, του Μαρκιζάτου της Βοδονίτσας και της Αρχιεπισκοπικής Λατινικής Βαρωνίας της Πάτρας. Ο πόλεμος ξεκίνησε το 1204 με την Δ΄ Σταυροφορία η οποία κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη κατακτώντας την και ιδρύοντας τη Λατινική Αυτοκρατορία. Έπειτα από περίπου 250 χρόνια ο πόλεμος έληξε με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Οθωμανούς ενώ ήδη είχαν κατακτηθεί όλα τα Λατινικά βασίλεια.

Το 1204 η Δ΄ Σταυροφορία ξεκίνησε αρχικά για την κατάληψη των Ιεροσολύμων από τους Άραβες. Στην πορεία όμως οι Σταυροφόροι άλλαξαν γνώμη και κατευθύνθηκαν προς την Κωνσταντινούπολη όπου την άλωσαν στις 13 Απριλίου 1204 ιδρύοντας τη Λατινική Αυτοκρατορία και τα υπόλοιπα λατινικά βασίλεια στον Ελλαδικό χώρο. Με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέρρευσε και ιδρύθηκαν 5 ελληνικά βασίλεια, την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, το Δεσποτάτο του Μοριά και το Πριγκιπάτο της Θεοδωρούς. Ωστόσο μόνο η Νίκαια, η Ήπειρος και ο Μοριάς βοήθησαν στον αγώνα ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης και θεωρούνται ως οι νόμιμοι διάδοχοι του Βυζαντίου. Το 1224 το Δεσποτάτο της Ηπείρου, κατέκτησε το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης αποκτώντας μεγάλη δύναμη. Τότε η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, με τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη κατέκτησε τη Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία, παίρνοντας ένα κομμάτι του πρώην Βασιλείου της Θεσσαλονίκης. Αυτό έφερε σε σύγκρουση το Δεσποτάτο της Ηπείρου και την Αυτοκρατορία της Νίκαιας για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης περιόρισε τη Λατινική Αυτοκρατορία στην Κωνσταντινούπολη. Αντιθέτως στην άλλη πλευρά, το Δεσποτάτο του Μοριά βρίσκεται σε μεγάλο πόλεμο με το Πριγκιπάτο της Αχαΐας και την Αρχιεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας. Τα πράγματα μέχρι το 1400 είναι αμφίρροπα έως ότου ήρθε ο δεσπότης Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος μετέπειτα έγινε και Αυτοκράτορας του Βυζαντίου και κατέκτησε το Πριγκιπάτο της Αχαΐας και περιόρισε σε ένα μικρό κομμάτι της Ηλείας την Αρχιεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας. Τώρα πίσω στην κόντρα μεταξύ Ηπείρου και Νίκαιας, τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία. Το 1261, η Αυτοκρατορία της Νίκαιας με τον στρατηγό Αλέξιο Στρατηγόπουλο και τον μετέπειτα Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη και επανίδρυσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Λατινική Αυτοκρατορία διαλύθηκε επικρατώντας μόνο κάποια από τα λατινικά βασίλεια. Το Δεσποτάτο του Μοριά ενώθηκε με το Βυζάντιο και αποτελούσε ημιαυτόνομο κράτος, ενώ το Πριγκιπάτο της Θεοδωρούς ενώθηκε με αυτονομία. Αντιθέτως το Δεσποτάτο της Ηπείρου διατήρησε ανεξάρτητη πορεία ενώ η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας παρέμεινε και εκείνη ανεξάρτητη, όχι όμως οικειοθελώς, αλλά λόγω της μεγάλης απόστασης που υπήρχε. Το 1453 έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Οθωμανούς Τούρκους κι έτσι τερματίστηκε οριστικά η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Έτσι έληξαν οι Βυζαντινο-Λατινικοί Πόλεμοι το 1453.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βυζαντινο-Λατινικοί_Πόλεμοι&oldid=10450328"