Ζίγκφριντ Γκίντιον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Sigfried Giedion)
Ζίγκφριντ Γκίντιον
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14  Απριλίου 1888[1][2][3]
Πράγα[4]
Θάνατος9  Απριλίου 1968[1][2][5] ή 10  Απριλίου 1968[4]
Ζυρίχη[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλβετία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός της τέχνης[8]
ιστορικός της αρχιτεκτονικής[9][4]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης[10]
Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης
Αξιοσημείωτο έργοSiegfried Giedion,Mechanization Takes Command
Περίοδος ακμής1910[11] - 1968[11]
Οικογένεια
ΣύζυγοςCarola Giedion-Welcker
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑμερικανικό βραβείο της Ρώμης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζίγκφριντ Γκίντιον ήταν Ελβετός ιστορικός και κριτικός αρχιτεκτονικής, γεννημένος στη Βοημία . Οι ιδέες και τα βιβλία του, Χώρος, Χρόνος και Αρχιτεκτονική και η Μηχανοποίηση παίρνει τον έλεγχο, είχαν σημαντική εννοιολογική επιρροή στα μέλη της Ανεξάρτητης Ομάδας στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών τη δεκαετία του 1950. [12] Ο Γκίντιον ήταν μαθητής του Χάινριχ Βούλφλιν. Ήταν ο πρώτος γενικός γραμματέας του Διεθνούς Συνεδρίου Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής και δίδαξε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης.


Με τα βιβλία του, Χώρος, Χρόνος και Αρχιτεκτονική ο Giedion έγραψε μια επιδραστική τυπική ιστορία της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ενώ το έργο <<Mechanization Takes Command>> καθιέρωσε ένα νέο είδος ιστοριογραφίας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζίγκφριντ ήταν γιος ενός κατασκευαστή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων από την πόλη Τσουγκ της Ελβετίας. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης το 1913 με πτυχίο μηχανικού. Μη θέλοντας να μπει στην οικογενειακή επιχείρηση, έγραψε ποιήματα και θεατρικά έργα, ένα από τα οποία ανέβηκε από τον Μαξ Ράινχαρντ . Στη συνέχεια σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Μόναχο με τον Χάινριχ Βούλφλιν , αποφοιτώντας το 1922 με μια διατριβή για τον Ρωμανικό και τον ύστερο μπαρόκ κλασικισμό. Το έργο αυτό προκάλεσε το ενδιαφέρον του Άλμπερτ Έριχ Μπρίνκμαν, ενός γνωστού ιστορικού τέχνης, ο οποίος τον κάλεσε στην Κολωνία, μια πρόταση που ο Γκίντιον αρνήθηκε επειδή δεν τον ενδιέφερε μια ακαδημαϊκή καριέρα. Αντίθετα, το 1923 παρακολούθησε το Bauhaus, όπου γνώρισε τον Βάλτερ Γκρόπιους . Από εκείνη τη συνάντηση και μετά πλησίαζε όλο και περισσότερο το Bauhaus και τους πρωταγωνιστές του, καθιστώντας ο ίδιος προάγγελος του σύγχρονου κινήματος.

Το 1928 ίδρυσε, μαζί με τους Λε Κορμπυζιέ και Ελέν ντε Μαντρό , το CIAM (Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής), του οποίου ήταν και γενικός γραμματέας. Την ίδια χρονιά, έλαβε μέρος στη συλλογική πρωτοβουλία, το <<Werkbundsiedlung Neubühl>>, ένα από τα πρώτα οικιστικά κέντρα στο στυλ του σύγχρονου κινήματος, παραμένοντας στη διοικούσα επιτροπή μέχρι το 1939. Ήταν επίσης ο κατασκευαστής του οικιστικού συγκροτήματοςDoldertalhäuser στην Ελβετία, το οποίο σχεδίασε σύμφωνα με το μανιφέστο του νέου αρχιτεκτονικού κινήματος. Επίσης ήταν ο ιδρυτής της Wohnbedarf AG, μιας κατασκευαστικής εταιρείας που ήταν επηρεασμένη από σύγχρονο κίνημα. Τέλος μέσα από αμέτρητες παρεμβάσεις σε διεθνή εξειδικευμένα περιοδικά, εξέφρασε την υποστήριξή του στο έργο της Κοινωνίας των Εθνών του Λε Κορμπυζιέ στη Γενεύη, το οποίο κέρδισε το 1927 αλλά αποκλείστηκε επειδή η υποβολή ήταν σε λάθος μέσο.

Το 1938–39, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ με την προτροπή του Γκρόπιους, όπου έδωσε τις Διαλέξεις Μνήμης του Τσαρλς Έλιοτ Νόρτον. Αυτά βοήθησαν να αποτελέσει τη βάση για το έργο του, Χώρος, Χρόνος και Αρχιτεκτονική, την ιστορία του σύγχρονου κινήματος που δημοσιεύτηκε το 1941. Το 1946 έγινε καθηγητής στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης θέση που κράτησε μέχρι τη δεκαετία του 1960 και την οποία εναλλάσσει με άλλη στο MIT των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραφε έντονα, τόσο ως εκδότης του CIAM όσο και ως ανεξάρτητος συγγραφέας, για την έρευνά του σχετικά με τη νεωτερικότητα, με πιο αξιοσημείωτη την αναφορά το έργο <<Mechanization Takes Command>>, μια κριτική ιστορία της μηχανοποίησης που φαίνεται στις ιστορικές και κοινωνιολογικές της πτυχές.

Προσωπική ζωή και οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1919, ο Γκίντιον παντρεύτηκε την Κάρολα Γκίντιον-Βέλκερ, την οποία γνώρισε ενώ ήταν και οι δύο μαθητές του Βούλφλιν στο Μόναχο. Δημιούργησε έναν κύκλο avant-garde καλλιτεχνών στην Ελβετία, ο οποίος περιλάμβανε Χανς Αρπ και Άλντο βαν Έικ . Η κόρη τους Βερένα παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Παφάρ Κίτινγκ-Κλέι

Το 1968, ο Γκίντιον υπέστη καρδιακή προσβολή όταν επέστρεφε στο σπίτι από τον κινηματογράφο. [13] Πέθανε στη Ζυρίχη στις 10 Απριλίου 1968.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Spätbarocker und romantischer Klassizismus, 1922
  • Befreites Wohnen, 1929, δημοσιεύτηκε στα αγγλικά ως Liberated Dwelling, Lars Müller Publishers, 2019
  • Χώρος, χρόνος και αρχιτεκτονική: Η ανάπτυξη μιας νέας παράδοσης, 1941. Harvard University Press, 5η έκδοση, 2003,(ISBN 0-674-83040-7)
  • Nine Points on Monumentality, 1943
  • Η Mechanization Takes Command: A Contribution to Anonymous History, Oxford University Press 1948
  • Walter Gropius, δουλειά και ομαδική εργασία, Reinhold Pub. ΣΙΑ 1954
  • Architecture, You and Me: The Diary of a Development, Harvard UP 1958
  • The Eternal Present: The Beginnings of Art and The Beginnings of Architecture, 1964 [1957]
  • Αρχιτεκτονική και Φαινόμενα Μετάβασης. Οι Τρεις Διαστημικές Αντιλήψεις στην Αρχιτεκτονική , 1971
  • Building in France, Building in Iron, Building in Ferroconcrete, Getty Research Institute, 1995, αρχικά δημοσιεύτηκε στα γερμανικά ως Bauen in Frankreich, Bauen in Eisen, Bauen in Eisenbeton (Λειψία: Klinkhardt & Biermann, 1928)

βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σωκράτης Γεωργιάδης (1993) Sigfried Giedion: An Intellectual Biography, Edinburgh University Press
  • Reto Geiser: Giedion και Αμερική. Επανατοποθετώντας την Ιστορία της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής. gta Verlag, Ζυρίχη 2018,(ISBN 978-3-85676-377-0) .
  • Almut Grunewald. The Giedion World: Sigfried Giedion και Carola Giedion-Welcker στο Dialogue. Μετάφραση Bronwen Saunders. Ζυρίχη: Scheidegger & Spiess, 2019. ISBN 978-3858818195 .

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11904858b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w63t9kh6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/65134. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  5. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. giedion-siegfried. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11904858b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ «Dictionary of Art Historians» (Αγγλικά) giedions. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2022.
  9. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5  Νοεμβρίου 2010. 500045674. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/389854. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2022.
  12. ↑ Massey, Anne (Ιανουαρίου 1995). The Independent Group: Modernism and Mass Culture in Britain, 1945-1959. Manchester University Press. σελ. 44. ISBN 978-0-7190-4245-4. 
  13. ↑ Martens, Janno (December 2020). «Lost and found in translation: the post-war adaptation strategies of Sigfried Giedion and Alexander Dorner». Journal of Art Historiography (23): 3. 

εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζίγκφριντ_Γκίντιον&oldid=10500191"