Douglas DC-1
| Douglas DC-1 | |
|---|---|
 Το Douglas DC-1 | |
| Τύπος | επιβατηγό αεροσκάφος |
| Κατασκευαστής | Douglas |
| Χώρα προέλευσης | ΗΠΑ |
| Παρθενική πτήση | 1η Ιουλίου 1933 |
| Κύριος χειριστής | Transcontinental & Western Air (TWA) |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 1 |
| Εξελίχθηκε σε | Douglas DC-2 |
Το Douglas DC-1 ήταν δικινητήριο επιβατηγό αεροσκάφος που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930. Ήταν το πρώτο της σειράς επιβατηγών DC (Douglas Commercial) και αποτέλεσε τη βάση για το DC-2 και το περίφημο DC-3.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ανάπτυξη του DC-1 ανάγεται στο 1931, όταν αεροσκάφος Fokker F.10 Trimotor της TWA συνετρίβη εξ αιτίας δομικής αστοχίας των πτερύγων. Αίτιο του ατυχήματος ήταν πιθανότατα ότι είχε σταδιακά εισχωρήσει νερό (υγρασία) ανάμεσα στα ξύλινα φύλλα, που διέλυσε την κόλλα που τα κρατούσε ενωμένα. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έθεσε αυστηρούς κανόνες όσον αφορά τη χρήση ξύλινων πτερύγων στα επιβατηγά αεροσκάφη.[1][2] Η Boeing ανέπτυξε τότε το Boeing 247, που ήταν ολομεταλλικής κατασκευής, αλλά το σύνολο της παραγωγής της ήταν δεσμευμένο για την κάλυψη των αναγκών της United Airlines, μέλος της United Aircraft and Transport Corporation, στην οποία επίσης ανήκε και η Boeing. Η TWA χρειαζόταν ένα παρόμοιο αεροσκάφος για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό. Ζήτησε από πέντε κατασκευάστριες να προτείνουν σχέδια για ένα νέο τρικινητήριο δωδεκαθέσιο αεροσκάφος, ολομεταλλικής κατασκευής, το οποίο θα είχε ακτίνα δράσης 1740 km και μέγιστη ταχύτητα 242 km/h. Το αεροσκάφος θα έπρεπε να μπορεί να απογειωθεί με ασφάλεια από όλα τα αεροδρόμια τα οποία υποστήριζε η TWA (συμπεριλαμβανομένου αυτού στην Αλμπουκέρκη που βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο και στο οποίο το καλοκαίρι επικρατούν πολύ υψηλές θερμοκρασίες).[3][4]
Ο Ντόναλντ Ντάγκλας (Donald Douglas) δίσταζε αρχικά να συμμετάσχει στον διαγωνισμό της TWA, διότι αμφέβαλλε για το κατά πόσον θα μπορούσε η αγορά να απορροφήσει 100 αεροσκάφη, που ήταν ο ελάχιστος αναγκαίος αριθμός πωλήσεων για να καλυφθούν τα έξοδα ανάπτυξης του νέου αεροσκάφους. Παρόλα αυτά υπέβαλε πρόταση που αφορούσε ένα χαμηλοπτέρυγο δικινητήριο μονοπλάνο ολομεταλλικής κατασκευής, ικανό να μεταφέρει δώδεκα επιβάτες. Θα είχε διμελές πλήρωμα και μία αεροσυνοδό. Το αεροσκάφος που πρότεινε ξεπερνούσε τις απαιτήσεις της TWA, παρόλο που ήταν δικινητήριο αντί για τρικινητήριο. Ο Ντάγκλας ανέφερε σε άρθρο σχετικά με το επιβατηγό DC-2 ότι το κόστος σχεδιασμού και κατασκευής του αρχικού DC-1 ήταν $325000.[5]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μοναδικό αεροσκάφος που κατασκευάστηκε πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση την 1η Ιουλίου 1933,[6] με τον Carl Cover στα χειριστήρια. Ονομάστηκε DC-1, με τα αρχικά να προέρχονται από το "Douglas Commercial" (Ντάγκλας Εμπορικό). Οι δοκιμές διήρκεσαν περίπου μισό χρόνο, κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποίησε περισσότερες από 200 πτήσεις και απέδειξε την τεχνολογική του υπεροχή σε σχέση με τα κυριότερα επιβατηγά αεροσκάφη της περιόδου, τα Ford Trimotor και Fokker F.10 Trimotor. Μεταξύ των άλλων διέσχισε τις ΗΠΑ στον χρόνο-ρεκόρ των 13 ωρών και πέντε λεπτών.
Η TWA παρέλαβε το αεροσκάφος στις 15 Σεπτεμβρίου 1933 και το αξιοποίησε αφού πρώτα αύξησε τις θέσεις των επιβατών σε 14 και τοποθέτησε ισχυρότερους κινητήρες.[7] Παράλληλα παράγγειλε 20 αεροσκάφη της έκδοσης παραγωγής, που ονομάστηκε Douglas DC-2.[7]
Τον Μάιο του 1938 το μοναδικό DC-1 πωλήθηκε στον Λόρδο Forbes στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτός το αξιοποίησε για μικρό χρονικό διάστημα και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους το πούλησε στη Γαλλία. Τον επόμενο μήνα πωλήθηκε στην ισπανική Líneas Aéreas Postales Españolas και αξιοποιήθηκε επίσης σαν μεταγωγικό από την αεροπορία της Δημοκρατικής Ισπανίας στον εμφύλιο πόλεμο.[8] Τον Ιούλιο του 1939 πέρασε στην κατοχή της Iberia και τον Δεκέμβριο του επόμενου έτους καταστράφηκε κατά τη διάρκεια αναγκαστικής προσγείωσης στη Μάλαγα.[7]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του DC-1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Friedman and Friedman Aeroplane Monthly, Μάιος 2001, σσ. 34–40.
- ↑ O'Leary Aeroplane Monthly Φεβρουάριος 2007, σελ. 71.
- ↑ Francillon 1979, σελ. 166.
- ↑ Pearcy Air Enthusiast 1982, σελ. 60.
- ↑ "Douglas Tells Secrets of Speed", Popular Mechanics, February 1935.
- ↑ Gradidge 2006, p. 9.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Gradidge 2006, p. 299.
- ↑ "Aircraft that took part in the Spanish Civil War." Αρχειοθετήθηκε 2015-02-05 στο Wayback Machine. Aircraft of the Spanish Civil War (zi.ku). Retrieved: February 4, 2011.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Francillon, René J. McDonnell Douglas Aircraft since 1920. London: Putnam, 1979. ISBN 0-370-00050-1.
- Freidman, Herbert M. and Ada Kera Friedman. "The Legacy of the Rockne Crash". Aeroplane, Vol. 29, No. 5, Issue 337, May 2001, pp. 34–40. London: IPC. ISSN 0143-7240.
- Gradidge, Jennifer M., ed. DC-1, DC-2, DC-3: The First Seventy Years. Tonbridge, Kent, UK: Air-Britain (Historians), Two volumes, 2006. ISBN 0-85130-332-3.
- O'Leary, Michael. "Database: Douglas DC-1 & DC-2". Aeroplane, Vol. 35, No. 2, Issue 406, February 2007, pp. 70–89. London: IPC. ISSN 0143-7240.
- Pearcy, Arthur. "Douglas Commercial Two". Air Enthusiast, Nineteen, August–November 1982, pp. 60–77. Bromley, UK: Fine Scroll. ISSN 0143-5450.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Inside the Douglas Transport». Popular Aviation XIV (2): 86–88. February 1934. http://books.google.com/books?id=99pjuOJ9aFYC&lpg=PP1&lr&pg=PA85-IA1#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις December 24, 2013. Άρθρο σε περιοδικό της εποχής για το Douglas DC-1. (Αγγλικά)
|