Χρυσαλλίς

Η Χρυσαλλίς ήταν δεκαπενθήμερο ελληνικό περιοδικό ποικίλης ύλης του 19ου αιώνα.

Εκδόθηκε στην Αθήνα από τον Ιανουάριο του 1863 έως τον Δεκέμβριο του 1866, με διευθυντή τον Ειρηναίο Ασώπιο, και με εκδότες τον Θεμιστοκλή Νικολαΐδη Φιλαδελφέα και τον Ντέκα Πασχαλίδη. Συνολικά εκδόθηκαν 4 τόμοι με 96 τεύχη. Στο 95ο τεύχος αναγγέλθηκε η διακοπή της έκδοσης από το επόμενο τεύχος, επειδή υπήρχε έλλειψη συνδρομητών.

Περιγραφή και περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είχε σχήμα τέταρτο με 32 σελίδες. Για προμετωπίδα είχε ωραία ξυλογραφία του ξυλογράφου Περ. Σκιαδόπουλου, που εικονίζει μια όμορφη πεταλούδα που πετούσε πάνω από ολάνθιστο αγρό. Από το δεύτερο φύλλο η προμετωπίδα άλλαξε, και κάτω από την πεταλούδα βλέπουμε μικρούς έρωτες να παίζουν, ενώ στο βάθος διακρίνεται ο Παρθενώνας στα αριστερά και η Μητρόπολη στα δεξιά.

Το περιοδικό ήταν επιστημονικό, φιλολογικό, καλλιτεχνικό και εγκυκλοπαιδικό. Απευθυνόταν τόσο σε επιστήμονες, όσο και σ' εκείνους που δεν διάβαζαν βιβλία ή δεν μπορούσαν να κατέχουν δική τους βιβλιοθήκη. Ενημέρωνε και παρακολουθούσε με σοβαρότητα όλους τους τομείς ενδιαφέροντός του, και φιλοξένησε τα καλύτερα φιλολογικά ονόματα της εποχής. Με το περιοδικό συνεργάστηκαν όλα τα καθιερωμένα αλλά και τα ανερχόμενα ονόματα της εποχής, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής, οι αδελφοί Αναστάσιος και Αλέξανδρος Βυζάντιοι, ο Ορφανίδης, ο Άγγελος Βλάχος, ο Ροΐδης, οι Παράσχοι, ο Καρασούτσας, ο Δημήτριος Στρούμπος και άλλοι.

Η Χρυσαλλίς στο διάστημα της μικρής ζωής της ήταν το όργανο με το οποίο οι λαμπροί συνεργάτες της προσπάθησαν να φέρουν στο ελληνικό κοινό τις νεωτεριστικές ιδέες σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη.