Χριστιανοδημοκράτες (Δανία)

Χριστιανοδημοκράτες
Χριστιανοδημοκράτες; Kristendemokraterne
Πρόεδρος	Marianne Karlsmose
Ίδρυση	13 Απριλίου 1970
Έδρα	Vermlandsgade 51, Κοπεγχάγη
Πτέρυγα νεολαίας	Χριστιανοδημοκρατική Νεολαία
Ιδεολογία	Χριστιανοδημοκρατία; Κοινωνικός συντηρητισμός; Περιβαλλοντισμός
Πολιτικό φάσμα	Κέντρο; Κεντροδεξιά
Ευρωπαϊκή προσχώρηση	Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα
Διεθνής προσχώρηση	Κεντρώα Δημοκρατική Διεθνής
Χρώματα	Μπλε
Φόλκετινγκ	0 / 179
Ιστότοπος
	kd.dk
	Πολιτικό σύστημα της Δανίας; Πολιτικά κόμματα; Εκλογές

Οι Χριστιανοδημοκράτες (Δανικά: Kristendemokraterne) είναι πολιτικό κόμμα στη Δανία. Το κόμμα ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1970 ως Χριστιανικό Λαϊκό Κόμμα (Kristeligt Folkeparti)^[3] για να αντιταχθεί στην απελευθέρωση των περιορισμών στην πορνογραφία και στη νομιμοποίηση των αμβλώσεων.^[4]^[5] Το κόμμα μετονομάστηκε στο σημερινό του όνομα το 2003. ^[3] Αρχικά, το κόμμα δεν θεωρούνταν μέρος της ευρωπαϊκής χριστιανοδημοκρατικής παράδοσης και ήταν περισσότερο γνωστό ως θρησκευτικό συντηρητικό κόμμα.^[6]

Οι Χριστιανοδημοκράτες είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της Κεντρώας Δημοκρατικής Διεθνούς.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κόμμα ιδρύθηκε το 1970.^[7] Από την ίδρυσή του, το κόμμα είχε αδιάλειπτη παρουσία στο κοινοβούλιο της Δανίας, κερδίζοντας σπάνια πολύ περισσότερο από το ελάχιστο όριο του δύο τοις εκατό που απαιτείται για να κερδίσει έδρες βάσει του συστήματος αναλογικής εκπροσώπησης της Δανίας, και συχνά πέφτει κάτω από το όριο, όπως συνέβη σε κάθε εκλογή από τις βουλευτικές εκλογές του 2005 και μετά. Παρά το μικρό του μέγεθος, το κόμμα έχει υπηρετήσει σε μια σειρά από κυβερνήσεις συνασπισμού. Από το 1982 έως το 1988, ήταν σε συνασπισμό με το Φιλελεύθερο Κόμμα, το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα και τους Κεντρώους Δημοκράτες. Από το 1993 έως το 1994, υπηρέτησε στην κυβέρνηση με τους Σοσιαλδημοκράτες, το Δανικό Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και τους Κεντρώους Δημοκράτες.^[5]

Από το 2002 έως το 2005, το κόμμα ήταν υπό την ηγεσία της Marianne Karlsmose. Το όνομα του κόμματος άλλαξε σε Χριστιανοδημοκράτες το 2003. Τον Οκτώβριο του 2005, το κόμμα εξέλεξε τον Μποντίλ Κορνμπέκ ως νέο πρόεδρό του.^[8] Η προσπάθειά του να εισαγάγει ένα πιο κοσμικό κεντροαριστερό προφίλ είχε κάποια επιτυχία στην αρχή, αλλά το κόμμα για άλλη μια φορά απέτυχε να κερδίσει έδρες στις εκλογές του 2007. Τον Οκτώβριο του 2008, ο Κορνμπέκ αντικαταστάθηκε από τον Bjarne Hartung Kirkegaard από την πιο συντηρητική και θρησκευτική πτέρυγα του κόμματος.

Το 2010, οι Χριστιανοδημοκράτες απέκτησαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση όταν ο ανεξάρτητος πρώην Συντηρητικός βουλευτής Per Ørum Jørgensen προσχώρησε στο κόμμα. Δεδομένου ότι δεν ήταν παλαιότερα γνωστός για το ότι εξέφραζε απόψεις βασισμένες στον Χριστιανισμό, αυτά τα γεγονότα μαλάκωσαν για άλλη μια φορά τον θρησκευτικό χαρακτήρα του κόμματος.

Στις 30 Ιουνίου 2011, ανακοινώθηκε ότι οι Χριστιανοδημοκράτες είχαν αρχίσει να συνεργάζονται με το Fælleslisten, ένα μονοθεματικό κόμμα που αγωνίζεται για την αποκέντρωση, ειδικά στην πολιτική υγειονομικής περίθαλψης, με κάποια επιτυχία στις περιφερειακές και τοπικές εκλογές. Τα δύο κόμματα εμφανίστηκαν σε κοινή λίστα στις βουλευτικές εκλογές της Δανίας το 2011. Οι ίδιοι οι Χριστιανοδημοκράτες είχαν πάρει μια κάπως περιφερειακή στάση σε μια στιγμή που το Fælleslisten είχε αυξηθεί στις δημοσκοπήσεις.

Τον Σεπτέμβριο του 2012, ο Per Ørum Jørgensen παραιτήθηκε και στη συνέχεια αποχώρησε εντελώς από το κόμμα για να σχηματίσει ένα νέο κόμμα που ονομάζεται Δημοκρατικό Κόμμα. Ο Egon Jakobsen διορίστηκε ως προσωρινός πρόεδρος και στις 27 Οκτωβρίου 2012, ο πρώην αντιπρόεδρος Stig Grenov εξελέγη νέος πρόεδρος.

Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοινοβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές	Ψήφοι			Έδρες
Εκλογές	#	%	±	#	±
1971	57.072	1,9%	+1,9	0 / 179	Νέο
1973	123.573	4,0%	+2,1	7 / 179	7
1975	162.734	5,3%	+1,3	9 / 179	2
1977	106.082	3,4%	-1,9	6 / 179	3
1979	82.133	2,6%	-0,8	5 / 179	1
1981	72.174	2,3%	-0,3	4 / 179	1
1984	91.623	2,7%	+0,4	5 / 179	1
1987	79.664	2,4%	-0,3	4 / 179	1
1988	68.047	2,0%	-0,4	4 / 179	0
1990	74.174	2,3%	+0,3	4 / 179	0
1994	61.507	1,9%	-0,4	0 / 179	4
1998	85.656	2,5%	+0,6	4 / 179	4
2001	78.793	2,3%	-0,2	4 / 179	0
2005	58.071	1,7%	-0,6	0 / 179	4
2007	30.013	0,9%	-0,8	0 / 179	0
2011	28.070	0,8%	-0,1	0 / 179	0
2015	29.077	0,8%	0,0	0 / 179	0
2019	61.215	1,7%	+0,9	0 / 179	0
2019	18.276	0,5%	-1,2	0 / 179	0

Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές	Ψήφοι			Έδρες
Εκλογές	#	%	±	#	±
1979	30.985	1,8%	+1,8	0 / 15	Νέο
1984	54.624	2,7%	+2,7	0 / 15	0
1989	47.768	2,7%	0,0	0 / 16	0
1994	22.986	1,1%	-1,6	0 / 16	0
1999	39.128	2,0%	+0,9	0 / 16	0
2004	24.286	1,3%	-0,7	0 / 14	0
2009 – σήμερα	Δεν συμμετείχε.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Henningsen, Bernd· Etzold, Tobias· Hanne, Krister, επιμ. (15 Σεπτεμβρίου 2017). The Baltic Sea Region: A Comprehensive Guide: History, Politics, Culture and Economy of a European Role Model. Berliner Wissenschafts-Verlag. σελ. 325. ISBN 978-3-8305-1727-6.
↑ «Kristendemokraternes 'vikar fra himlen': Enhedslisten har den mest fornuftige klimapolitik». 13 Μαΐου 2019.
↑ ^3,0 ^3,1 André Krouwel (1 Δεκεμβρίου 2012). Party Transformations in European Democracies. SUNY Press. σελ. 298. ISBN 978-1-4384-4481-9.
↑ Isabelle Engeli· Christoffer Green-Pedersen (7 Αυγούστου 2012). Morality Politics in Western Europe: Parties, Agendas and Policy Choices. Palgrave Macmillan. σελ. 139. ISBN 978-0-230-30933-3. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ ^5,0 ^5,1 Åsa Bengtsson· Kasper Hansen (15 Νοεμβρίου 2013). The Nordic Voter: Myths of Exceptionalism. ECPR Press. σελ. 206. ISBN 978-1-907301-50-6.
↑ Cook, Chris· Francis, Mary (1979). The first European elections: A handbook and guide. London: Macmillan Press. ISBN 0-333-26575-0.
↑ Western Europe 2003. Psychology Press. 30 Νοεμβρίου 2002. σελ. 133. ISBN 978-1-85743-152-0. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2016.
↑ Ritzau (31 Οκτωβρίου 2005). «Bodil Kornbek ny formand for Kristendemokraterne». Information. Dagbladet Information. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2016.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίσημος ιστότοπος

[BWV-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Henningsen, Bernd· Etzold, Tobias· Hanne, Krister, επιμ. (15 Σεπτεμβρίου 2017). The Baltic Sea Region: A Comprehensive Guide: History, Politics, Culture and Economy of a European Role Model. Berliner Wissenschafts-Verlag. σελ. 325. ISBN 978-3-8305-1727-6.

[2] «Kristendemokraternes 'vikar fra himlen': Enhedslisten har den mest fornuftige klimapolitik». 13 Μαΐου 2019.

[Krouwel2012-3] 3,0 ^3,1 André Krouwel (1 Δεκεμβρίου 2012). Party Transformations in European Democracies. SUNY Press. σελ. 298. ISBN 978-1-4384-4481-9.

[EngeliGreen-Pedersen2012-4] Isabelle Engeli· Christoffer Green-Pedersen (7 Αυγούστου 2012). Morality Politics in Western Europe: Parties, Agendas and Policy Choices. Palgrave Macmillan. σελ. 139. ISBN 978-0-230-30933-3. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[BengtssonHansen2013-5] 5,0 ^5,1 Åsa Bengtsson· Kasper Hansen (15 Νοεμβρίου 2013). The Nordic Voter: Myths of Exceptionalism. ECPR Press. σελ. 206. ISBN 978-1-907301-50-6.

[cookfrancis-6] Cook, Chris· Francis, Mary (1979). The first European elections: A handbook and guide. London: Macmillan Press. ISBN 0-333-26575-0.

[7] Western Europe 2003. Psychology Press. 30 Νοεμβρίου 2002. σελ. 133. ISBN 978-1-85743-152-0. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2016.

[8] Ritzau (31 Οκτωβρίου 2005). «Bodil Kornbek ny formand for Kristendemokraterne». Information. Dagbladet Information. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]