Χρήστος Εμβολιάδης
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 12 Ιουνίου 1954 | ||
| Τόπος γέννησης | Διοικητήριο Θεσσαλονίκης, Ελλάδα | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1967-1973 | Π.Α.Ο. Διοικητηρίου | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1973-1987 | Πανιώνιος | 329 | (10) |
| 1987-1989 | Φοίνικας Καλλιθέας | ||
| Προπονητική καριέρα | |||
| Πανιώνιος | |||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Χρήστος Εμβολιάδης (γενν. Θεσσαλονίκη, 12 Ιουνίου 1954 ) είναι παλαίμαχος Έλληνας ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. Φόρεσε τα χρώματα του Πανιωνίου για 15 χρόνια.
Ποδοσφαιριστής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χρήστος Εμβολιάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη συνοικία του Διοικητηρίου Θεσσαλονίκης και ξεκίνησε την καριέρα του στην ηλικία των 13 ετών από την ομάδα της γενέτειρας του, Π.Α.Ο. Διοικητηρίου.[1] Το ταλέντο του τράβηξε την προσοχή του προπονητή της Ομοσπονδίας Κλεάνθη Βικελίδη. Τον Απρίλιο του 1970 κλήθηκε στην μικτή της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας[2] και τον Ιανουάριο του 1972 κλήθηκε στο κλιμάκιο νέων-ερασιτεχνών εθνικών ομάδων Βορείου Ελλάδος,[3] με την οποία αγωνίστηκε σε ένα διεθνές φιλικό ματς εναντίον της Εθνικής Νέων Σερβίας (όχι Γιουγκοσλαβίας) στις 2 Φεβρουαρίου 1972 στο γήπεδο Χαριλάου (σκορ: 1-1) και ήταν στους διακριθέντες.[4] Συνέχισε τις προπονήσεις με την προεθνική νέων Β. Ελλάδος αλλά δεν κλήθηκε στην κανονική Εθνική Νέων.[5]
Στον Πανιώνιο έρχεται με μεταγραφή σε ηλικία 19 ετών, το καλοκαίρι του 1973 με αντίτιμο 120.000 δρχ και πριμ μεταγραφής 30.000 δρχ.[6] Αγωνίζεται ως χαφ, κι απ’ την πρώτη κιόλας χρονιά καταφέρνει να κερδίσει θέση βασικού αν και στη μεσαία γραμμή του Πανιωνίου υπάρχουν πραγματικά μεγάλα ονόματα. Το ντεμπούτο του με την «κυανέρυθρη» φανέλα πραγματοποιείται στις 16 Δεκεμβρίου 1973 στη Νέα Σμύρνη, όπου με αντίπαλο το Αιγάλεω μπαίνει ως αλλαγή και η ομάδα κερδίζει με 1-0. Ένα χρόνο νωρίτερα στην Νέα Σμύρνη είχε έρθει ο Δημήτρης Μαυρίκης και οι δύο τους στην πορεία των ετών έγιναν κάτι παραπάνω από φίλοι, αδέλφια πραγματικά. Οι «Διόσκουροι» του Πανιωνίου, όπως εύστοχα τους αποκαλούσαν.
Τα επόμενα χρόνια, ο Εμβολιάδης από καθαρός μέσος θα εξελιχθεί σε αμυντικό χαφ, θα παίξει πολλές φορές και ως στόπερ, κι ακόμη περισσότερες θα γίνει ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών, αυτός που θα αναλάβει να εξουδετερώσει τον επικίνδυνο παίκτη του αντιπάλου. Μάλιστα, το 1984-85 θα επιλεγεί στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος.[7] Θα σταματήσει το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι του 1987, μαζί με τον Μαυρίκη, και θα τιμηθούν απ’ τον Πανιώνιο στις 12 Σεπτεμβρίου του 1987 στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Νέα Σμύρνη (1-1), για την πολύχρονη προσφορά τους στην ομάδα.
Ο Εμβολιάδης σε 14 χρόνια καριέρας ως παίκτης, «μέτρησε» 329 συμμετοχές και 10 γκολ με τον Πανιώνιο στην Α’ Εθνική, την κατάκτηση του Κυπέλλου στις 9 Ιουνίου του 1979 απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά και τέσσερις συμμετοχές στο Κύπελλο Κυπελλούχων στους αγώνες με την ολλανδική ΦΚ Τβέντε και την σουηδική ΙΦΚ Γκέτεμποργκ.
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Χρονιές | Σύλλογος | Συμμετοχές | Γκολ |
|---|---|---|---|
| 1967-1973 | Π.Α.Ο. Διοικητηρίου | ||
| 1973-1987 | Πανιώνιος | 321 | 11 |
| 1987-1989 | Φοίνικας Καλλιθέας | ||
| Σύνολο Α΄ Εθνικής | 321 | 11 | |
| Χρονιές | Εθνικές ομάδες | Συμμετοχές | Γκολ |
| 1972 | .svg){kind=small} Προεθνική Νέων Β. Ελλάδος
|
1 | 0 |
Ως Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χρήστος Εμβολιάδης, ανέλαβε σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές την τεχνική ηγεσία του Πανιωνίου, πάντα ως υπηρεσιακός προπονητής και παραδόξως και οι τρεις φορές έχουν μείνει στην ιστορία.
Το ντεμπούτο του στον «κυανέρυθρο» πάγκο πραγματοποιήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1996, στον αγώνα Πανιωνίου-Παναθηναϊκού (1-3), ο οποίος έγινε θέμα διχογνωμιών σχετικών με λάθη της διαιτησίας. Η δεύτερη επιστροφή του γίνεται στις 15 Νοεμβρίου 1997, μετά την παραίτηση του Γιάννη Κυράστα. Κερδίζει τον ΟΦΗ με 3-0 στη Νέα Σμύρνη, ωστόσο η μεγάλη επιτυχία έρχεται μέσα στο 1998, όταν οδηγεί τον Πανιώνιο στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος στις 29 Απριλίου και το κατακτά απέναντι στον Παναθηναϊκό, για δεύτερη φορά.
Η τρίτη και τελευταία επιστροφή του στον πάγκο της ομάδας γίνεται πράξη στις 12 Απριλίου 2000 αντί του Μάκη Κατσαβάκη, και οδηγεί τον Πανιώνιο μια ανάσα απ’ την Ευρώπη, η οποία χάνεται στα μπαράζ με τον Άρη και τον Ηρακλή.
Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τα τμήματα υποδομής της ομάδας με σκοπό να βοηθήσει στην ανάδειξη των μελλοντικών «κυανέρυθρων» αστεριών, κυρίως όμως να διδάξει ήθος και αθλητική άμιλλα στα νέα παιδιά. Είναι επικεφαλής του τμήματος παμπαίδων.
Πηγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλέκου Παπαδόπουλου, «ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΔΗΣ: Ο απλός στρατιώτης με τα δύο παράσημα».
