Χρήστος Δροσόπουλος
| Χρήστος Δροσόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1943 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Ο Χρήστος Δροσόπουλος ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού και αντιστασιακός κατά την περίοδο της Κατοχής όντας αρχηγός μικρής ένοπλης ομάδας που έδρασε στην Αχαΐα. Τον Σεπτέμβριο του 1943 το τμήμα του διαλύθηκε από δυνάμεις του ΕΛΑΣ, ενώ ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος και έπειτα από ανταρτοδικείο εκτελέστηκε.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δροσόπουλος γεννήθηκε στο Πλατάνι Αχαΐας[1] και ήταν γόνος πολύτεκνης εννεαμελούς αγροτικής οικογένειας[2]. Μετά την αποφοίτησή του από το Β' Γυμνάσιο Πατρών κατετάγη εθελοντικά στις ένοπλες δυνάμεις. Αργότερα εισήλθε στη ΣΜΥ από την οποία αποφοίτησε το 1935 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού ΠΖ. Έπειτα υπηρέτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Κέρκυρας, ενώ με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου τοποθετήθηκε στην φρουρά του νησιού[3].
Στην Εθνική Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την κατάρρευση του ελληνικού στρατού εξαιτίας της γερμανικής εισβολής, ο Δροσόπουλος, όντας πια υπολοχαγός[3][4], επέστρεψε στην γενέτειρά του. Το 1943 θα έρθει σε επαφές με την οργάνωση «Ελευθέρα Ορεινή Ελλάς» που είχε ως έδρα την Πάτρα και αποτελούσε παρακλάδι του ΕΔΕΣ στην Πελοπόννησο[5][6]. Η επιτροπή της εν λόγω οργάνωσης του ανέθεσε την αρχηγία του ένοπλου βραχίονα της, έτσι κατά το β' μισό του Αυγούστου του 1943, και αφού ενδιάμεσα είχε υπογραφεί σύμφωνο συνεργασίας μεταξύ ΕΟΕ και ΕΑΜ[7][8], ο Δροσόπουλος, υιοθετώντας το πολεμικό όνομα Βελισσάριος μετέβη στο Καστρίτσι Αχαΐας επικεφαλής περίπου 80 ανταρτών, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονταν άλλοι πέντε αξιωματικοί και υπαξιωματικοί[5].
Στις 8 Σεπτεμβρίου άνδρες της ομάδας Δροσόπουλου υπό την αρχηγία του ανθυπολοχαγού Σκαρτσίλα επιτέθηκαν ανεπιτυχώς κατά ιταλικού φυλακίου στο Ρίο[9], ενώ στις 12 του ίδιου μήνα, αντάρτικη δύναμη με αρχηγό τον ανθυπολοχαγό Μουτούση χτύπησε ιταλικό φυλάκιο στον Ψαθόπυργο καταφέρνοντας να αφοπλίσει τη φρουρά[10][11][12].
Αργότερα ομάδα Δροσόπουλου επιτέθηκε και αφόπλισε μικρό τμήμα του ΕΛΑΣ που οδηγούσε Ιταλούς αυτόμολους στη διοίκηση του 12ου συντάγματος. Το επεισόδιο αυτό μαζί με άλλες μικροσυμπλοκές θεωρήθηκε παραβίαση του Συμφώνου του Δυρραχίου που είχαν υπογράψει οι ελληνικές αντιστασιακές ομάδες[13] Ε.Λ.Α.Σ και Ε.Σ. Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1943 η ομάδα του Δροσόπουλου δέχτηκε επίθεση από τον ΕΛΑΣ και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος μαζί με άλλους τέσσερις αξιωματικούς. Οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν αρχικά στην Αραγόζενα Αχαΐας και έπειτα στα Μελίσσια. Εκεί, ο Δροσόπουλος και άλλοι δύο αξιωματικοί του καταδικάστηκαν από ανταρτοδικείο σε θάνατο[14] και εκτελέστηκαν την 26η Σεπτεμβρίου[15].
Επίλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Μάιο του 1946, καταδικάστηκαν με διάφορες ποινές από το Ειδικό Δικαστήριο Πατρών, δέκα πρώην στελέχη του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ (Βλάσης Ανδρικόπουλος, Γεώργιος Αρετάκης, Δημήτρης Μίχος, Νικόλαος Πολυκράτης, Νίκος Διένης κλπ) που κρίθηκαν ένοχοι για τη διάλυση του τμήματος Δροσόπουλου και για την εκτέλεση των τριών αξιωματικών[16].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κοσμά Εμμ. Αντωνοπούλου, Εθνική Αντίστασις 1941 - 1945, Αθήναι 1964, σελ. 699.
- ↑ Κοσμά Εμμ. Αντωνοπούλου, 1964, σελ. 717.
- ↑ 3,0 3,1 Κοσμά Εμμ. Αντωνοπούλου, 1964, σελ. 720.
- ↑ Γιάννης Πριόβολος, Μόνιμοι αξιωματικοί στον Ε.Λ.Α.Σ. - Οικειοθελώς ή εξ ανάγκης, Νότια και Κεντρική Ελλάδα, Εκδόσεις Αλφειός, 2009, σελ. 322.
- ↑ 5,0 5,1 Κοσμά Εμμ. Αντωνοπούλου, 1964, σελ. 701.
- ↑ Γιάννης Πριόβολος, 2009, σελ. 322.
- ↑ Κώστα Θεοδ. Καραλή, Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943 - 1949, Αθήναι 1958, τόμος Α', σελ 117 - 119.
- ↑ Νικόλαος Μουτούσης, «Και διηγώντας τα να κλαις...», Αθήναι 1959, σελ. 12.
- ↑ Νικόλαος Μουτούσης, 1959, σελ. 14.
- ↑ Γιάννης Καρακατσιάνης (επιμ.), Νότια Πελοπόννησος 1935 - 1950, Αλφείος/Σύνδεσμος Φιλολόγων Μεσσηνίας, Αθήνα 2009, σελ. 226.
- ↑ Ιωάννης Λαδάς, Αναμνήσεις από την Εθνική Αντίσταση και την καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας 1941-1949, Ήλεκτρον, 2006, σελ. 253.
- ↑ Νικόλαος Μουτούσης,1959, σελ. 15.
- ↑ Μουτούλας Παντελής, Πελοπόννησος 1940-45, Η περιπέτεια της επιβίωσης, του διχασμού και της απελευθέρωσης, εκδόσεις Βιβλιόραμα, σελ. 465
- ↑ Μουτούσης, σελ 15 - 21.
- ↑ Καραλή, Α', 126.
- ↑ Εμπρός, 21/5/1946.