Χρήστης:Stam.nikos/πρόχειρο/Πείραμα της Φιλαδέλφειας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Stam.nikos. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.

Ετοιμάζω το παρακάτω λήμμα. Όταν ολοκληρώσω τη μετάφραση και ένα σημαντικό μέρος της τεκμηρίωσης, θα το δημοσιεύσω.

Stam.nikos (συζήτηση) 14:27, 15 Νοεμβρίου 2014 (UTC)

Το αγγλικό αντίστοιχο: Philadelphia Experiment

Πείραμα της Φιλαδέλφειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

USS Eldridge (DE-173) ca. 1944

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας είναι ένα υποτιθέμενο στρατιωτικό πείραμα που λέγεται ότι έχει διεξαχθεί από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στο Ναυπηγείο Φιλαδέλφειας στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια κάποια στιγμή κοντά στις 28 Οκτωβρίου 1943. Το αντιτορπιλικό του Πολεμικού Ναυτικού των Η.Π.Α. USS Eldridge (με το σημερινό ελληνικό όνομα Λέων ΙΙΙ) θεωρείται ότι έγινε μαγνητικά αόρατο σε εχθρικές συσκευές εντοπισμού.

Υπάρχει μία γενικευμένη πεποίθηση ότι αυτή η ιστορία αποτελεί μία απάτη.[1][2][3] Το Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α. υποστηρίζει ότι ποτέ δεν διεξήχθη τέτοιο πείραμα, ότι οι λεπτομέρειες της ιστορίας αντίκεινται τεκμηριωμένα γεγονότα σχετικά με το ίδιο το Eldridge, και ότι οι εν λόγω ισχυρισμοί δεν υπόκεινται σε γνωστούς φυσικούς νόμους.[4]

Περίληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημείωση: Κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει διάφορες εκδοχές του υποτιθέμενου πειράματος, εκ των οποίων μερικές αντιφατικές μεταξύ τους. Η παρακάτω περίληψη περιλαμβάνει τα κοινά σημεία-κλειδιά των περισσότερων πηγών.[2]

Το πείραμα βασίστηκε σε μία άποψη της Θεωρίας ενοποιημένου πεδίου, ένας όρος που επινοήθηκε από τον Αλβέρτο Αϊνστάιν[εκκρεμεί παραπομπή]. Η θεωρία στοχεύει στο να περιγράψει με μαθηματικούς και φυσικούς όρους την αλληλένδετη φύση των δυνάμεων που περιλαμβάνουν την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και τη βαρύτητα —με άλλα λόγια, την ενοποίηση των πεδίων του ηλεκτρομαγνητισμού και της βαρύτητας σε ένα ενιαίο πεδίο.

Σύμφωνα με τις πηγές[εκκρεμεί παραπομπή], κάποιοι ακαθόριστοι "ερευνητές" πίστευαν ότι κάποια μορφή αυτού του πεδίου θα επέτρεπε τη χρήση μεγάλων ηλεκτρικών γεννητριών που θα έκαμπτε το φως γύρω από ένα αντικείμενο μέσω διάθλασης, ούτως ώστε το αντικείμενο να γίνει εντελώς αόρατο. Το Πολεμικό Ναυτικό θεώρησε αυτή την ιδέα στρατιωτικής σημασίας και επιχορήγησε το πείραμα.[εκκρεμεί παραπομπή]

Μία άλλη ανώνυμη εκδοχή της ιστορίας λέει ότι κάποιοι ερευνητές προετοίμαζαν μαγνητικές και βαρυτικές μετρήσεις του πυθμένα της θάλασσας για να εντοπίσουν ανωμαλίες, οι οποίες υποτίθεται ότι βασίζονταν στις προσπάθειες του Αϊνστάιν να κατανοήσει τη βαρύτητα. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, υπήρχαν επίσης σχετικά μυστικά πειράματα των Ναζί, για να ανακαλύψουν την αντιβαρύτητα, τα οποία φέρονται ότι μεθοδεύτηκαν από τον Hans Kammler, Αντιστράτηγο Α' (Obergruppenführer) στη μοίρα ασφαλείας (Ες-Ες).[εκκρεμεί παραπομπή]

Δεν υπάρχουν αξιόπιστες, ανάλογες πηγές, αλλά στις περισσότερες εκδοχές του πειράματος, το αντιτορπιλικό USS Eldridge εξοπλίστηκε με τον απαραίτητο εξοπλισμό στο Ναυπηγείο της Φιλαδέλφειας. Οι δοκιμές λέγεται ότι άρχισαν το καλοκαίρι του 1943, και θεωρήθηκαν επιτυχημένες ως ένα συγκεκριμένο βαθμό. Μία δοκιμή λέγεται ότι είχε ως αποτέλεσμα στο να καταστήσει το Eldridge σχεδόν εντελώς αόρατο, με κάποιους μάρτυρες [εκκρεμεί παραπομπή] να αναφέρουν μία "πρασινωπή ομίχλη" που εμφανίστηκε στη θέση του. Μέλη του πληρώματος λέγεται ότι λίγο καιρό μετά παραπονέθηκαν για σοβαρή ναυτία. Επίσης, λέγεται [εκκρεμεί παραπομπή] ότι όταν το πλοίο επανεμφανίστηκε, μερικοί ναυτικοί ενσωματώθηκαν στη μεταλλική δομή του πλοίου, συμπεριλαμβανομένου ενός ναύτη που κατέληξε ένα επίπεδο καταστρώματος κάτω από αυτό που βρισκόταν προηγουμένως με το χέρι του ενσωματωμένο στο ατσάλινο σκάφος του πλοίου, όπως επίσης και κάποιοι ναύτες που "τρελάθηκαν".[5] Σε αυτό το σημείο, λέγεται [εκκρεμεί παραπομπή] ότι το πείραμα άλλαξε κατ' απαίτηση του Ναυτικού, με νέο αντικειμενικό σκοπό αποκλειστικά να καταστήσουν το Eldridge αόρατο στα ραντάρ. Κανένας από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν έχουν τεκμηριωθεί ανεξάρτητα.

Η εικασία μετά ισχυρίζεται ότι ο εξοπλισμός δεν επαναβαθμονομήθηκε σωστά, ωστόσο, το πείραμα επαναλήφθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Αυτή τη φορά, το Eldridge όχι μόνο έγινε αόρατο, αλλά εξαφανίστηκε εντελώς από την περιοχή σε μια λάμψη μπλε φωτός και τηλεμεταφέρθηκε στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, σε μία απόσταση άνω των 320 kilometres (200 mi). Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι το Eldridge έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα σε πλήρη θέα των ανδρών από το κατάστρωμα του πλοίου Andrew Furuseth, οπότε και εξαφανίστηκε από τα μάτια τους και επανεμφανίστηκε στη Φιλαδέλφεια στο χώρο που βρισκόταν αρχικά. Ακούστηκε επίσης ότι το πλοίο ταξίδεψε πίσω στο χρόνο κατά περίπου 10 λεπτά.[εκκρεμεί παραπομπή]

Πολλές παραλλαγές της ιστορίας περιλαμβάνουν περιγραφές σοβαρών παρενεργειών του πληρώματος.[εκκρεμεί παραπομπή] Τα ίδια τα σώματα κάποιων μελών του πληρώματος λέγεται ότι συγχωνεύθηκαν με τα διαφράγματα του πλοίου, ενώ άλλοι υπέφεραν από ψυχικές διαταραχές, άλλοι "επανυλοποιήθηκαν" ανάποδα (το μέσα μέρος του σώματός τους προς τα έξω), και επιπλέον ότι άλλοι απλώς εξαφανίστηκαν.[εκκρεμεί παραπομπή] Αναφέρεται επίσης ότι το πλήρωμα του πλοίου υποβλήθηκε σε πλύση εγκεφάλου, προκειμένου να διατηρήσουν τη μυστικότητα του πειράματος.[εκκρεμεί παραπομπή]

Προελεύσεις της ιστορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Morris Jessup και ο Carlos Miguel Allende[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Προσοχή, το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για την σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{πηγές ενότητας|3|05|2024}}

Το 1955, ο Morris K. Jessup, ένας αστρονόμος και πρώην τελειόφοιτος ερευνητής, δημοσίευσε το βιβλίο The Case for the UFO, σχετικό με ΑΤΙΑ που περιείχε κάποιες θεωρίες για τα διάφορα μέσα προώθησης που θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα ΑΤΙΑ της μορφής ιπτάμενου δίσκου. Ο Jessup εικάζει ότι η αντιβαρύτητα, ή η χειραγώγηση του ηλεκτρομαγνητισμού, μπορεί να είναι υπεύθυνη για την παρατηρούμενη συμπεριφορά πτήσης των ΑΤΙΑ. Παραπονέθηκε, τόσο στο βιβλίο όσο και κατά τη διάρκεια της δημόσιας περιοδείας που ακολούθησε, ότι η έρευνα διαστημικών πτήσεων επικεντρώθηκε στον τομέα των πυραύλων, και ότι είχε δωθεί λίγη προσοχή σε άλλα θεωρητικά πτητικά μέσα, τα οποία ένιωθε ότι τελικά ήταν πιο αποτελεσματικά. Ο Jessup τόνισε ότι μια σημαντική αναθεώρηση της «ενοποιημένης θεωρίας πεδίου» του Άλμπερτ Αϊνστάιν θα ήταν κρίσιμη για την τροφοδότηση μιας μελλοντικής γενιάς διαστημοπλοίων.

On January 13, 1955, Jessup received a letter from a man who identified himself as one "Carlos Allende."[6] In the letter, Allende informed Jessup of the "Philadelphia Experiment," alluding to two poorly sourced contemporary newspaper articles as proof. Allende directly responded to Jessup's call for research on the "Unified Field Theory," which he referred to as "UFT." According to Allende, Einstein had developed the theory, but had suppressed it, since mankind was not ready for it—a confession that the scientist allegedly shared with the mathematician and philosopher Bertrand Russell. Allende also said that he had witnessed the Eldridge appear and disappear while serving aboard the {{SS|Andrew Furuseth}}, a nearby merchant ship. Allende named other crew members with whom he served aboard the Andrew Furuseth, and claimed to know the fate of some of the crew members of the Eldridge after the experiment, including one whom he witnessed disappearing during a chaotic fight in a bar. Although Allende claimed to have observed the experiment while on the Andrew Furuseth, he provided no substantiation of his other claims linking the experiment with the Unified Field Theory, no evidence of Einstein's alleged theory, and no proof of Einstein's alleged private confession to Russell.

Jessup replied to Allende by a postcard, asking for further evidence and corroboration. The reply arrived months later, with the correspondent identifying himself as "Carl M. Allen." Allen said that he could not provide the details for which Jessup was asking, but he implied that he might be able to recall some by means of hypnosis. Suspecting that Allende/Allen might be an impostor, Jessup discontinued the correspondence.

Office of Naval Research and the Varo annotation[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

According to a 2002 book by the popular writers James Moseley and Karl Pflock, in early 1957, Jessup was contacted by the Office of Naval Research (ONR) in Washington, D.C., and was asked to study the contents of a parcel that it had received.[7] Upon his arrival, Jessup was surprised to learn that a paperback copy of his UFO book had been mailed to the ONR in a manila envelope marked "Happy Easter." The book had been extensively annotated in its margins, and an ONR officer asked Jessup if he had any idea as to who had done so.

Moseley and Pflock claim that the lengthy annotations were written with three different shades of pink ink, and they appeared to detail a correspondence among three individuals, only one of which is given a name: "Jemi." The ONR labelled the other two "Mr A." and "Mr B." The annotators refer to each other as "Gypsies," and discuss two different types of "people" living in outer space. Their text contained non-standard use of capitalization and punctuation, and detailed a lengthy discussion of the merits of various elements of Jessup's assumptions in the book. Their oblique references to the Philadelphia Experiment suggested prior or superior knowledge. (One example is that "Mr B." reassures his fellow annotators who have highlighted a certain theory which Jessup advanced.)[7]

Based on the handwriting style and subject matter, Jessup identified "Mr A." as Allende / Allen. Others have suggested that the three annotations are from the same person, using three pens.[εκκρεμεί παραπομπή] The annotated book supposedly sparked sufficient interest for the ONR to fund a small printing of the volume by the Texas-based Varo Manufacturing Company.[8] A 2003 transcription of the annotated "Varo edition" is available online, complete with three-color notes.[9]

Later, the ONR contacted Jessup, claiming that the return address on Allende's letter to Jessup was an abandoned farmhouse. They also informed Jessup that the Varo Corporation, a research firm, was preparing a print copy of the annotated version of The Case for the UFO, complete with both letters he had received. About a hundred copies of the Varo Edition were printed and distributed within the Navy. Jessup was also sent three for his own use.

Jessup attempted to make a living writing on the topic, but his follow-up book did not sell well. His publisher rejected several other manuscripts. In 1958, his wife left him, and his friends described him as being depressed and somewhat unstable when he traveled to New York. After returning to Florida, he was involved in a serious car accident and was slow to recover, which added to his depression. He was found dead on April 20, 1959, and the death was ruled a suicide.[εκκρεμεί παραπομπή]

Misunderstanding of documented naval experiments[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

While personnel at the Fourth Naval District have suggested that the questions surrounding the alleged event arise from routine research which was performed during the Second World War at the Philadelphia Naval Shipyard, it was previously believed that "the foundation for the apocryphal stories arose from degaussing experiments which have the effect of making a ship undetectable or 'invisible' to magnetic mines."[10] Another possible genesis of the stories about levitation, teleportation and effects on human crew might be attributed to experiments with the generating plant of the destroyer USS Timmerman, whereby a higher-frequency generator produced corona discharges, though none of the crew reported suffering effects from the experiment.[10]

Repetitions of the story[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

There have been non-fiction and fictional accounts of the legend:

In 1963, Vincent Gaddis published a book of Forteana titled Invisible Horizons: True Mysteries of the Sea. In it he recounted the story of the experiment from the Varo annotation.

George E. Simpson and Neal R. Burger published a 1978 novel titled Thin Air. In this book, set in the present day, a Naval Investigative Service officer investigates several threads linking wartime invisibility experiments to a conspiracy involving matter transmission technology.

In 1979, the linguist Charles Berlitz and his co-author ufologist William L. Moore published The Philadelphia Experiment: Project Invisibility, which purported to be a factual account. Moore's by-line said that he had written the book "in consultation with" Berlitz. Moore makes a claim in the book that Albert Einstein completed, and destroyed, a Unified Field Theory before his death. This is not supported by historians and scientists familiar with Einstein's work. Moore bases his theory on Carl Allen's letter to Jessup, in which Allen refers to a conversation between Einstein and Bertrand Russell acknowledging that the theory had been solved, but that man was not ready for it.[11]

More recently, Simon R. Green included references to "The Philadelphia Experiment" in his novel The Spy Who Haunted Me, while Paul Violette's book Secrets of Anti-Gravity Propulsion recounts some mysterious involvement of the experimenter and then US Navy technician Thomas Townsend Brown. (Moore and Berlitz devoted one of the last chapters in The Philadelphia Experiment: Project Invisibility to "The Force Fields Of Townsend Brown.")

Hollywood interpretation and the Bielek testimony[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

In 1984, the story was adapted into a time travel film called The Philadelphia Experiment directed by Stewart Raffill. Though only loosely based on the prior accounts of the "Experiment," it served to dramatize the core elements of the original story. In 1990, Alfred Bielek,[12][13] a self-proclaimed former crew-member of the USS Eldridge and an alleged witness of the "Experiment," supported the version as it was portrayed in the film. He added details of his claims through the Internet, some of which were picked up by mainstream outlets.[14]

In 2003, a small team of investigators, including the American Marshall Barnes, the Canadian Fred Houpt, and the German Gerold Schelm, rejected Bielek's story of his participation in "The Philadelphia Experiment." Their consensus was that Bielek was nowhere near the ship at the proposed time of the experiment.[14]

The horror/action movie Outpost, in which the Nazi Germans were supposedly conducting similar tests on soldiers, has a reference to the "Philadelphia Experiment."

The 2008 science fiction 100 Million BC has a clear reference to "The Philadelphia Experiment" or "The Rainbow Project."[15]

The 2013 movie Devil's Pass has many references to "The Philadelphia Experiment", including showing alleged photos of the crew members fused to the hull of USS Eldridge.

Evidence and research[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Observers have argued that it is inappropriate to grant much credence to an unusual story promoted by one individual, in the absence of more conclusive corroborating evidence. Robert Goerman wrote in Fate magazine in 1980, that "Carlos Allende" / "Carl Allen" was Carl Meredith Allen of New Kensington, Pennsylvania, who had an established history of psychiatric illness, and who may have fabricated the primary history of the experiment as a result of his mental illness. Goerman later realized that Allen was a family friend and "a creative and imaginative loner... sending bizarre writings and claims."[16]

The historian Mike Dash[2] notes that many authors who publicized the "Philadelphia Experiment" story after that of Jessup appeared to have conducted little or no research of their own: through the late 1970s, for example, Allende/Allen was often described as mysterious and difficult to locate. But Goerman determined Allende/Allen's identity after only a few telephone calls. Others speculate that much of the key literature emphasizes dramatic embellishment rather than pertinent research. Berlitz's and Moore's account of the story (The Philadelphia Experiment: Project Invisibility) claimed to include supposedly factual information, such as transcripts of an interview with a scientist involved in the experiment, but their work has also been criticized for plagiarising key story elements from the novel Thin Air which was published a year earlier.

Timeline inconsistencies[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The USS Eldridge was not commissioned until August 27, 1943, and it remained in port in New York City until September 1943. The October experiment allegedly took place while the ship was on its first shakedown cruise in the Bahamas, although proponents of the story claim that the ship's logs might have been falsified or else still be classified.

The Office of Naval Research (ONR) stated in September 1996, "ONR has never conducted investigations on radar invisibility, either in 1943 or at any other time." Pointing out that the ONR was not established until 1946, it denounces the accounts of "The Philadelphia Experiment" as complete "science fiction."

A reunion of navy veterans who had served aboard the USS Eldridge told a Philadelphia newspaper in April 1999 that their ship had never made port in Philadelphia.[17] Further evidence discounting the Philadelphia Experiment timeline comes from the USS Eldridge’s complete World War II action report, including the remarks section of the 1943 deck log, available on microfilm.[4]

Alternative explanations[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Researcher Jacques Vallée[18] describes a procedure on board the {{USS|Engstrom|DE-50}}, which was docked alongside the Eldridge in 1943. The operation involved the generation of a powerful electromagnetic field on board the ship in order to deperm or degauss it, with the goal of rendering the ship undetectable or "invisible" to magnetically fused undersea mines and torpedoes. This system was invented by a Canadian, Charles F. Goodeve, when he held the rank of commander in the Royal Canadian Naval Volunteer Reserve, and the Royal Navy and other navies used it widely during WWII. British ships of the era often included such degaussing systems built into the upper decks (the conduits are still visible on the deck of {{HMS|Belfast|C35}} in London, for example). Degaussing is still used today. However, it has absolutely no effect on visible light or radar. Vallée speculates that accounts of the USS Engstrom's degaussing might have been garbled and confabulated in subsequent retellings, and that these accounts may have influenced the story of "The Philadelphia Experiment."

According to Vallée, a Navy veteran who served on board the USS Engstrom noted that the Eldridge might indeed have travelled from Philadelphia to Norfolk and back again in a single day at a time when merchant ships could not: by use of the Chesapeake and Delaware Canal and Chesapeake Bay, which at the time was open only to naval vessels.[18] Use of that channel was kept quiet: German submarines had ravaged shipping along the East Coast during Operation Drumbeat, and thus military ships unable to protect themselves were secretly moved via canals to avoid the threat.[19] This same veteran claims to be the man that Allende witnessed "disappearing" at a bar. He claims that when the fight broke out, friendly barmaids whisked him out the back door of the bar before the police arrived, because he was under age for drinking. They then covered for him by claiming that he had disappeared.[19]

In popular culture[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

References to the experiment can be found in many other works, including an episode of The X-Files titled "Død Kalm", Sanctuary, The Triangle, the Doctor Who audio drama The Macros, the collaborative science-fiction novella Green Fire by Eileen Gunn, Andy Duncan, Pat Murphy, and Michael Swanwick, as well as in games such as Rewrite! and in songs such as "Dr. Aden" by B.o.B..

The experiment is the subject of the science fiction film The Philadelphia Experiment. The film highlights the time travel aspects of the urban legend.

The experiment has been the subject of several television shows dealing with the paranormal and with conspiracy theories, including The Unexplained, History's Mysteries, Vanishings!, Unsolved Mysteries,[20] and Dark Matters: Twisted But True.

See also[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Notes[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Carroll, Robert Todd (3 Δεκεμβρίου 2007). «Philadelphia experiment». The Skeptic's Dictionary. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2008. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Dash, Mike (2000) [1997]. Borderlands. Woodstock, New York: Overlook Press. ISBN 978-0-87951-724-3. OCLC 41932447. 
  3. ↑ Adams, Cecil (23 Οκτωβρίου 1987). «Did the U.S. Navy teleport ships in the Philadelphia Experiment?». The Straight Dope. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2007. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «The "Philadelphia Experiment"». Naval Historical Center of the United States Navy. 28 Νοεμβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2007. 
  5. ↑ History Channel: That's Impossible!
  6. ↑ The Infamous Allende Letters to Morris K. Jessup
  7. ↑ 7,0 7,1 Moseley, James W. & Karl T. Pflock (2002), Shockingly Close to the Truth!: Confessions of a Grave-Robbing Ufologist. Prometheus Books. ISBN 1-57392-991-3.
  8. ↑ Introduction to the Varo edition of M. K. Jessup's Case for the UFO
  9. ↑ Jessup, M. K. (2003) [1973]. "Varo Edition" — The Case for the Unidentified Flying Object (pdf). The Cassiopaean Experiment.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)
  10. ↑ 10,0 10,1 «Information Sheet: Philadelphia Experiment». Naval Historical Center of the United States Navy. 8 Σεπτεμβρίου 1996. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2012. 
  11. ↑ The Philadelphia Experiment: Project Invisibility, William L. Moore, in consultation with Charles F. Berlitz, Grosset and Dunlap, New York, New York, 1979, pages 18-19.
  12. ↑ Death of Al Bielek announced on Coast to Coast AM broadcast by George Noory on 13 October 2011
  13. ↑ Al Bielek (March 31, 1927 – October 10, 2011) dies in Guadalajara, Mexico, age 84. http://educate-yourself.org/ab/albielekpasses14oct11.shtml
  14. ↑ 14,0 14,1 «Al Bielek Debunked». 14 Ιανουαρίου 2008. 
  15. ↑ http://www.imdb.com/title/tt1136683/
  16. ↑ Brian Dunning (24 Δεκεμβρίου 2006). «The Real Philadelphia Experiment: Did a US Navy warship completely disappear in 1943?». Skeptoid: Critical Analysis of Pop Phenomena. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  17. ↑ Lewis, Frank (August 19–26, 1999). «The Where Ship? Project: Though long dismissed by the Navy, the legend of The Philadelphia Experiment shows no signs of disappearing». Philadelphia City Paper. http://citypaper.net/articles/081999/news.cb.ship.shtml. Ανακτήθηκε στις 2008-02-05. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Vallée, Jacques F. (1994) "Anatomy of a Hoax: The Philadelphia Experiment Fifty Years Later" Journal of Scientific Exploration Vol 8 No 1 pg 47-71
  19. ↑ 19,0 19,1 abstract of "Anatomy of a Hoax: The Philadelphia Experiment Fifty Years Later" by Jacques F. Vallee, URL accessed February 21, 2007
  20. ↑ TV.com: Philadelphia Experiment, Unsolved Mysteries aired 1/1/06, Dark Matters aired 8//31/11, 10/31/11

External links[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

{{Time travel}} Κατηγορία:Θεωρίες συνομωσίας στις ΗΠΑ Κατηγορία:Πολιτισμός της Φιλαδέλφειας, Πενσυλβάνια Κατηγορία:Αστικοί θρύλοι Κατηγορία:Hoaxes in the United States Κατηγορία:1943 in Pennsylvania Κατηγορία:Open problems Κατηγορία:Stealth technology

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Stam.nikos/πρόχειρο/Πείραμα_της_Φιλαδέλφειας&oldid=10458071"