Φιζάκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 44°36′31″N 2°1′54″E / 44.60861°N 2.03167°E / 44.60861; 2.03167

Φιζάκ

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήδιαμέρισμα του Φιζάκ και Λοτ
Ταχυδρομικός κώδικας46100[1]
Κωδικός Κοινότητας46102[2]
Πληθυσμός9.770 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση35,16 km²[4]
Υψόμετρο225 μέτρα
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Φιζάκ
44°36′31″N 2°1′54″E
Ιστότοποςhttp://www.ville-figeac.fr/[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Facebook Λογαριασμός στο YouTube

Το Φιζάκ (Γαλλικά: Figeac) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό Λοτ, στη διοικητική περιοχή Οξιτανία, στα νότια της Γαλλίας.

Είναι η μία από τις δύο υπονομαρχίες του νομού.

Έχει πληθυσμό 9.792 κατοίκους (2017). [6]Οι κάτοικοι αναφέρονται ως Φιζασουά (ζ).[7]

Γεωγραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ποταμός Σελέ στο Φιζάκ

Η κοινότητα Φιζάκ βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νομού Λοτ,[8] στη διοικητική περιοχή Οξιτανία, στα νότια της Γαλλίας.

Είναι η μία από τις δύο υπονομαρχίες του νομού, η άλλη είναι η κοινότητα Γκουρντόν και πρωτεύουσα του νομού η κοινότητα Καόρ, από την οποία απέχει 44 χιλιόμετρα οδικώς.[9]

Έχει πληθυσμό 9.792 κατοίκους (2017)[6] και η ευρύτερη αστική περιοχή της συγκεντρώνει 16.494 κατοίκους (2017).

Η κοινότητα Φιζάκ είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σελέ και διασχίζεται επίσης από παραποτάμους του. Βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς Μασίφ Σαντράλ, στα σύνορα με την Ωβέρνη. Παλαιότερα, ανήκε στην ιστορική περιοχή του Κερσί.

Η έκταση είναι 35,16 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το υψόμετρο κυμαίνεται ανάμεσα στα 170 και 451 μέτρα.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οβελίσκος-βελόνα Λισάκ, πιθανόν οδοδείκτης στη διαδρομή του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα
Οικία με πυργίσκο στο ιστορικό κέντρο

Αρχαιότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας ρωμαϊκός δρόμος διέσχιζε τον ποταμό Σελέ σε ένα πέρασμά του και έχουν βρεθεί ερείπια τοίχων και γαλατορωμαϊκών σαρκοφάγων.

Σύμφωνα με τον θρύλο,[10] περιστέρια που πετούσαν στον ουρανό σχημάτισαν έναν σταυρό και όταν τα είδε ο Πιπίνος ο Βραχύς, αποφάσισε την ίδρυση, σε αυτή την τοποθεσία, ενός μοναστηριού, το 753. Το 755, όταν ήρθε ο Πάπας Στέφανος Β΄ να ευλογήσει την εκκλησία, είδε τον ίδιο τον Ιησού να συνοδεύεται από αγγέλους και να πηγαίνει να καθαγιάσει το μοναστήρι. Όπως και να έχουν τα πράγματα, η τοποθεσία είχε ήδη κατοικηθεί από την αρχαιότητα.

Μεσαίωνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο μισό του 8ου αιώνα ιδρύθηκε στην περιοχή ένα μοναστήρι. Το 861, οι Βίκινγκς σκότωσαν εξήντα μοναχούς εκεί αφού είχαν σφαγιάσει τους κατοίκους που είχαν καταφύγει στην εκκλησία.

Ένα νέο μοναστήρι ιδρύθηκε το 838, μετά τη λεηλασία του μοναστηριού από τους Βίκινγκς. Καθώς βρισκόταν σε καλή τοποθεσία πάνω στη διαδρομή του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα και του Ροκαμαντούρ, ευημερούσε και γρήγορα οδήγησε στην ανάπτυξη ενός οικισμού. Μετά τις αυξανόμενες εντάσεις, από το 1244, μεταξύ των εκπροσώπων των κυριότερων εμπορικών οικογενειών και του ηγούμενου, η πόλη πέρασε υπό την άμεση εξάρτηση του Φιλίππου Δ΄ του Ωραίου το 1302. Ο βασιλιάς της παραχώρησε το σπάνιο προνόμιο να κόβει χρήματα. Χάρη στην ευημερούσα βιοτεχνία, η πόλη πλούτισε και αναπτύχθηκε.

Το 1371, το Φιζάκ κατελήφθη από τους Άγγλους στα πλαίσια του Εκατονταετούς πολέμου, αλλά την εγκατέλειψαν το επόμενο έτος έπειτα από καταβολή αποζημίωσης.

Μονοπάτια μεγάλων αποστάσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δύο μονοπάτια πεζοπορίας μεγάλων αποστάσεων περνούν από το Φιζάκ:

Μνημεία - Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεσαιωνικά σπίτια στο ιστορικό κέντρο του Φιζάκ
Η εκκλησία των Καρμελιτών

Το Φιζάκ φέρει τον επίσημο τίτλο Πόλη Τέχνης και Ιστορίας και έχει αναγνωρισθεί από το Περιφερειακό συμβούλιο των Μιντί-Πυρενέ ως ένα από τα 40 Μεγάλα αξιοθέατα της Οξιτανίας. Η παλιά πόλη διατηρεί ουσιαστικά τον μεσαιωνικό της χαρακτήρα. Υπάρχουν ακόμα πολλά σπίτια από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα. Το τυπικό αρχιτεκτονικό στιλ αποτελείται από τριώροφα κτίρια με στοές στο ισόγειο, πίσω από τα οποία υπάρχουν κυρίως καταστήματα. Στις προσόψεις υπάρχουν συχνά παράθυρα σε προεξοχές και πλούσια διακοσμημένες πόρτες.

  • Το υπέροχο Οτέλ ντε λα Μοναί, το παλαιό νομισματοκοπείο του 13ου αιώνα, στεγάζει τώρα το Γραφείο Τουρισμού και το μουσείο της πόλης.
  • Στο Μουσείο Σαμπολιόν, τιμάται η ζωή και το έργο του Ζαν-Φρανσουά Σαμπολιόν, που γεννήθηκε στην πόλη και ήταν γλωσσολόγος και αιγυπτιολόγος που κατέκτησε παγκόσμια φήμη με τη μετάφραση στήλης της Ροζέττας το 1822 και την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. Στην Πλας ντεζ Εκριτύρ (Πλατεία επιγραφών) βρίσκεται ένα υπερμεγέθες αντίγραφο της στήλης της Ροζέττας, το πρωτότυπο της οποίας φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου.
  • Οι τέσσερις γέφυρες της πόλης.
  • Οι στρογγυλοί οβελίσκοι στα δυτικά και νότια της πόλης είναι γνωστοί ως βελόνες Σινγκλ και Λισάκ. Ο καθένας είναι κατασκευασμένος σε κυλινδρική πέτρινη βάση και έχει ύψος 14,5 και 11,5 μέτρα. Ο σκοπός των μνημείων είναι άγνωστος. Πιστεύεται ότι χρησίμευαν ως ορόσημα ή ως ενδείξεις για τους προσκυνητές του Αγίου Ιακώβου.
  • Η εκκλησία του Σαιν-Σωβέρ ήταν μέρος της πρώην μονής και καθαγιάσθηκε το 1092. Παρά την προσθήκη πλευρικών παρεκκλησιών τον 14ο αιώνα και την καταστροφή κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου και των Θρησκευτικών πολέμων, το αρχικό σχέδιο διατηρήθηκε σε μεγάλο βαθμό.
  • Η εκκλησία των Καρμελιτών, στην είσοδο της πόλης κοντά στο νοσοκομείο, είναι το τελευταίο ορατό κατάλοιπο του παλαιού μοναστηριού των Καρμελιτών.
  • Η εκκλησία Νοτρ-Νταμ ντυ Πυί, ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές ανάμεσα στον 14ο και τον 18ο αιώνα. Το χοροστάσιο περιέχει όμορφα ρομανικά γλυπτά και εκκλησιαστικό όργανο του 1696.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]