Φίλιππος του Έχμοντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φίλιππος του Έχμοντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1558[1][2]
Κομητεία του Αινώ
Θάνατος14  Μαρτίου 1590
Ivry-la-Bataille
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΟλλανδία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟλλανδικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςMary of Horne (από 1579)
ΓονείςΛάμοραλ, κόμης του Έχμοντ και Σαβίνα του Παλατινάτου-Ζίμμερν
ΑδέλφιαΜαρία Χριστίνα του Έχμοντ
Σαβίνα του Έχμοντ
Lamoraal II van Egmont
Karel II van Egmont
d:Q53673516
ΟικογένειαΟίκος του Έχμοντ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φίλιππος, ολλανδ.: Filips graaf van Egmont (1558 - Ιβρύ 14 Mαρτίου 1590) από τον Οίκο του Έχμοντ ήταν 5ος κόμης του Έχμοντ, πρίγκιπας του Γκάβερε και 12ος και τελευταίος κύριος των Πούρμερεντ, Πούρμερλαντ και Ίλπενταμ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος τού Λάμοραλ κόμη του Έχμοντ, που αποκεφαλίστηκε από τους Ισπανούς το 1568 στις Βρυξέλλες. Η μητέρα του Σαβίνα των Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Ιωάννη Β΄ κόμη του Παλατινάτου-Ζίμμερν.

Ο Γουλιέλμος Α΄ πρίγκιπας της Οράγγης ήταν ο προστάτης του, και στα πρώτα χρόνια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας ο Φίλιππος πολέμησε στο στρατό των Ολλανδών επαναστατών. Ήταν παρών στη μάχη του Γκέμπλουξ το 1578, που οι Ολλανδοί ηττήθηκαν.

Αλλά το 1579 ο Φίλιππος διέκοψε κάθε επαφή με τον Γουλιέλμο Α΄ και προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας, για τον οποίο ανέκτησε πολλές πόλεις.

Γι' αυτό έγινε ιππότης στο Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος.

Σκοτώθηκε το 1590 στη Μάχη του Iβρύ εναντίον του νέου βασιλιά Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας.

Παραπομπές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 132303841. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00079934. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2020.