Τύπος (δίκαιο)

Ο τύπος είναι ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η δικαιοπρακτική βούληση.

Αυτή η εκδήλωση μπορεί να λαμβάνει δύο μορφές:

•   σιωπηρή εκδήλωση: αποδεικνύεται με συγκεκριμένες πράξεις και συνίσταται σε μια συμπεριφορά που θα ήταν ασύμβατη με μια διαφορετική βούληση από αυτήν που συνάγεται από τις ίδιες τις πράξεις. Ειδικότερα, πρόκειται για την καθημερινή προφορική σύμβαση, η οποία,  συνεπώς, δεν απαιτεί έγγραφη διατύπωση ή μια καταγραφή σε κασέτα ήχου, όπως είναι για παράδειγμα μια μικρή αγορά σε ένα σούπερ μάρκετ, όπου ενώπιον της υλικής λήψης ενός αγαθού παρουσιάζονται στoν ταμία τα χρήματα για την αγορά του, απ' όπου συνάγεται η βούληση του προσώπου να συνάψει μία αγοραπωλησία.
•   ρητή εκδήλωση: είναι μια πραγματική δήλωση στην οποία παρατίθενται λίγο πολύ λεπτομερώς τα βασικά στοιχεία της σύμβασης (η συμφωνία των μερών, το αντικείμενο της σύμβασης και η αιτία της) καθώς και  οποιαδήποτε άλλα παρεμπίπτοντα στοιχεία (όρος, προθεσμία, τρόπος). Η δήλωση αυτή μπορεί να εκφράζεται προφορικά ή εγγράφως. Οι συμβάσεις που καταρτίζονται εγγράφως διακρίνονται σε ιδιωτικά έγγραφα (συμφωνίες γραμμένες και υπογεγραμμένες από τα συμβαλλόμενα μέρη) ή δημόσιες πράξεις, δηλαδή καταρτισμένες από έναν δημόσιο λειτουργό (π. χ. έναν συμβολαιογράφο) εξουσιοδοτημένο από το νόμο να προσδίδει σε αυτά τα έγγραφα "δημόσια πίστη"  (άρθρο 2699 Αρχειοθετήθηκε 2010-08-18 στο Wayback Machine. και επόμενα του Αστικού Κώδικα).

Αυτή η διάκριση αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί, όπως ορίζεται στοάρθρο 1350 Αρχειοθετήθηκε 2010-08-30 στο Wayback Machine. του Αστικού Κώδικα, ορισμένες πράξεις και ορισμένες συμβάσεις είναι άκυρες, εάν δεν περιβάλλονται τον έγγραφο τύπο (για παράδειγμα, η πώληση ενός ακινήτου απαιτεί τον τύπο δημόσιας πράξης ή ιδιωτικού εγγράφου και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί προφορικά, επί ποινή ολικής ακυρότητας, πράγμα που για παράδειγμα δε συμβαίνει στην αγορά μιας εφημερίδας από το περίπτερο).

Από τη στιγμή που, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο τύπος, η σύμβαση αποκτά νομική ισχύ μεταξύ των μερών, όταν ο προτείνων λαμβάνει γνώση της αποδοχής του άλλου μέρους, αυτή εμπίπτει στην κατηγορία των λεγόμενων απευθυντέων πράξεων.