Τότης Καραλίβανος
| Τότης Καραλίβανος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Καραλίβανος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1901 Αθήνα |
| Θάνατος | 1987 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ωδείο Αθηνών (1918–1925) Ελληνικό Ωδείο (1925–1926) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικός συνθέτης |
| Εργοδότης | Ελληνικό Μελόδραμα (1926–1943) Ωδείο Αθηνών (1937–1940) Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (1937–1964) Εθνική Λυρική Σκηνή (1943–1964) |
Ο Τότης (Παναγιώτης) Καραλίβανος (1901–1987) ήταν Έλληνας μουσικός.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1901 στην Αθήνα και μεταξύ 1918 και 1925 φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών με δασκάλους τον Αρμάνδο Μαρσίκ και τον Ζαν Μπούτνικωφ. Ωστόσο εγκατέλειψε αυτό το ωδείο και αποφοίτησε από το Ελληνικό Ωδείο, στο οποίο φοίτησε τον επόμενο χρόνο, το 1926, μαθαίνοντας τα θεωρητικά από τον Μανώλη Καλομοίρη. Ξεκινώντας από το 1920 υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας Αθηνών, ενώ η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε με τη διεύθυνση της όπερας Ριγκολέττο στο Ελληνικό Μελόδραμα του Διονυσίου Λαυράγκα το 1926. Μεταξύ 1926 και 1943 συμμετείχε στις περιοδείες του θιάσου του Λαυράγκα σε Ρουμανία, Κωνσταντινούπολη και Αίγυπτο διευθύνοντας συνολικά 25 όπερες. Από το 1936 διαδέχθηκε τον Λαυράγκα στην ηγεσία του θιάσου και από το 1943 έως το 1970 συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή όπου διηύθυνε 28 όπερες και οπερέτες, πολλές εκ των οποίων εκτελέστηκαν για πρώτη φορά. Εργάστηκε στο ΕΙΡ ως ρυθμιστής ήχου και αρχιμουσικός (1937-1964), και υπήρξε διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας Αθηνών (1937-1974) και της Ορχήστρας Ελαφράς Μουσικής (1937-1976). Παράλληλα από το 1937 έως το 1940 δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών. Ήταν επίτιμο μέλος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, ενώ τιμήθηκε με τον Σταυρό του Αποστόλου Παύλου Β΄ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄. Πέθανε στην Αθήνα το 1987.[1][2]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον θάνατο του κατέλειπε ανέκδοτα κείμενα σχετικά με την ενασχόλησή του με τη Λυρική Σκηνή και το Ελληνικό Μελόδραμα. Μεταξύ των σημαντικότερών έργων που διηύθυνε ήταν τα εξής[2]:
- Ο Κουρέας της Σεβίλλης, 1942, 1960-1963, 1968
- Η Γιορτή της λευτεριάς, 1944
- Καβαλερία Ρουστικάνα, 1944-1945
- Ο Βαφτιστικός, 1950-1952, 1957, 1959, 1968-1969
- Τραβιάτα, 1950-1952, 1968
- Ριγκολέττο, 1951, 1958
- Τόσκα, 1952-1953, 1960-1961, 1963, 1965-1966
- Κάρμεν, 1958
- Ο τροβαδούρος, 1958, 1960, 1967
- Τουραντότ, 1958-1959
- Ναμπούκο, 1959-1960, 1962, 1968-1969
- Βέρθερος, 1962, 1969
- Σιμόν Μποκανέγκρα, 1963-1964
- Αΐντα, 1964
- Μανόν, 1965-1966
- Το ελιξίριο του έρωτα, 1965
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Καραλίβανος, Τότης (Παναγιώτης) (Αθήνα, 1901 - 1987)». Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. 4. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 2014, σελ. 277. https://www.greekencyclopedia.com/karalivanos-totis-panagiwtis-athina-1901-1987-p20794.html. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 «Τότης (Παναγιώτης) Καραλίβανος». virtualmuseum.nationalopera.gr. Εθνική Λυρική Σκηνή. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019.