Τιαμάτ και Απσού
Πρόλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με έναν Βαβυλωνιακό μύθο που μιλά για τη δημιουργία του κόσμου, η Βαβυλωνιακή δράκαινα Τίαματ ήταν το αλμυρό νερό της κοσμικής αβύσσου ενώ ο σύζυγός της, ο Άπσου, ήταν το γλυκό νερό. Από την ένωση των νερών τους δημιουργήθηκε μια γενιά θεών. Τα παιδιά των θεών σκότωσαν τον Άπσου. Η Τίαματ ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση γεννώντας μια γενιά δράκων και άλλων τεράτων. Ένας από τους νεαρότερους θεούς, ο Μαρδούκ, εκτόξευσε ένα βέλος στο στόμα της, ενώ εκείνη βρισκόταν μέσα στη σπηλιά της, και έπειτα την έκοψε στα δύο δημιουργώντας το γνωστό μας σύμπαν.
Τίαματ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην αρχαία Βαβυλώνα, η Τίαματ [Tiamat στα Αγγλικά και Θαλάττη (Thaláttē) στα αρχαία ελληνικά], θεά της αλμυρής θάλασσας, μαζί με τον Άμπζου (Abzu) ή αλλιώς Άπσου (Absu), θεός του γλυκού νερού και σύζυγος της Τίαματ, ζευγάρωσαν και γέννησαν μια γενιά θεών. Η Τίαματ συμβολίζει το χάος της αρχέγονης δημιουργίας. Είναι θηλυκιά, ωστόσο σε έναν παρόμοιο αρχαίο μύθο της Κίνας, η Τίαματ λέγεται αντίστοιχα Πάνγκου (Pangu). Επίσης αναφέρεται ως 'η αστραφτερή'. Η Τίαματ απεικονίζεται ως δράκαινα, αν και υπάρχουν κάποιες θεωρίες που λένε πως είναι ένα θαλάσσιο ερπετό.
Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο μύθος στην Ένουμα ελίς (Enûma Elish) όπως αναφέραμε, μαζί με τον Άμπζου δημιουργούν την πρώτη γενιά θεών. Ωστόσο, ο Άμπζου δεν μπορούσε να ανεχτεί τη φασαρία των παιδιών τους. Αν και η Τίαματ παρακάλεσε τον Άμπζου να έχει υπομονή, εκείνος ορκίστηκε να τα σκοτώσει. Κήρυξε πόλεμο με τα παιδιά του. Τα παιδιά του, με τη βοήθεια ενός θεού, του Ία (Ea) ή αλλιώς Ένκι (Enki), έβαλαν τον Άμπζου σε έναν μόνιμο ύπνο, ουσιαστικά σκοτώνοντάς τον. Η Τίαματ κυριεύτηκε από την οργή της και αποφάσισε να σκοτώσει και εκείνη τα παιδιά της για να εκδικηθεί τον τώρα κοιμισμένο σύζυγό της. Οι θεοί επέλεξαν τον Μάρδουκ (Marduk) να πολεμήσει την Τίαματ, καθώς αναγνώριζαν τη δύναμή της. Η Τίαματ, μαζί με ένα από τα παιδιά της, τον Κίνγκου (Kingu), γέννησε 11 παιδιά τα οποία, αντί για αίμα στις φλέβες τους, είχαν δηλητήριο.
Ο Μάρδουκ βάζει τέλος στη μάχη γεμίζοντας την Τίαματ με αέρα και εκτοξεύοντας ένα βέλος στην κοιλιά της. Με το άνω μισό της σώμα δημιούργησε τον ουρανό και με το κατώτερο τη Γη. Τα μάτια της έγιναν οι πηγές των ποταμών Ευφράτη και Τίγρη και η ουρά της σχημάτισε τον γαλαξία μας. Με το αίμα του Κίνγκου, ο Μάρδουκ δημιούργησε τους ανθρώπους, οι οποίοι θα υπηρετούσαν τις νεαρές Igigi θεότητες. Σημαντικό είναι επίσης να αναφέρουμε πως η Τίαματ, πριν τη μάχη, έδωσε στον Κίνγκου το Δισκίο των Πεπρωμένων, το οποίο πήρε ο Μάρδουκ αφού τον σκότωσε και συνεπώς τον ρόλο ως επικεφαλής του Βαβυλωνιακού πανθέου.
Εμφάνιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με βάση την Ένουμα ελίσ, η Τίαματ έχει ουρά, μηρούς, "κάτω μέρη", κοιλιά, λαιμό, μάτια, κρανίο, κεφάλι, στόμα, χείλια, μήτρα και στο εσωτερικό του σώματός της καρδιά, αρτηρίες και αίμα. Ο Αλεξάντερ Χέηντελ, ένας ασσυριολόγος και βιβλικός μελετητής στο πανεπιστήμιο του Chicago, υποστηρίζει πως δεν μπορεί η Τίαματ να απεικονιστεί ως δράκαινα με σιγουριά, πολλοί όμως μελετητές αμελούν αυτόν τον ισχυρισμό.
Αν και στο παιχνίδι 'Dungeons & Dragons' η Τίαματ έχει πέντε (5) κεφάλια, κανονικά έχει μόνο ένα (1).