Τεϊμουράζ Β΄ του Καχέτι
| Τεϊμουράζ Β΄ του Καχέτι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7 Νοεμβρίου 1700 Τιφλίδα |
| Θάνατος | 8 Ιανουαρίου 1762 Αγία Πετρούπολη |
| Τόπος ταφής | Cathedral of the Dormition |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γεωργία |
| Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | γεωργιανά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Tamar II of Kartli |
| Τέκνα | Ηρακλής Β΄ της Γεωργίας Princess Ketevan of Kakheti |
| Γονείς | Ηρακλής Α΄ του Καχέτι και Ana Tsolokashvili[1] |
| Αδέλφια | Κωνσταντίνος Β΄ του Καχέτι Δαβίδ Β΄ του Καχέτι |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Αγίου Ανδρέα |
| Υπογραφή | |
.svg) | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Tεϊμουράζ Β΄, γεωργιανά: თეიმურაზ II, (1680/1700–1762) από τον Οίκο των Βαγρατιδών της Γεωργίας (Μπαγκρατιόνι), ήταν βασιλιάς τού Καχέτι, δηλ. της ανατολικής Γεωργίας, από το 1732 έως το 1744, στη συνέχεια τού Κάρτλι από το 1744 έως το τέλος του. Ο Τεϊμουράζ ήταν και λυρικός ποιητής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού Ηρακλή Α΄ και της συζύγου του Άννας. Μαζί με τη μητέρα του, ο Τεϊμουράζ κυβέρνησε ως αντιβασιλέας για τον απόντα αδελφό του Δαυίδ Β΄ (Ιμάμ Κουλί-Χαν) από το 1709 έως το 1715. Το 1732 οι Τούρκοι σκότωσαν τον επόμενο βασιλιά και τον άλλο αδελφό τού Τεϊμουράζ, τον Κωνσταντίνο, και πήραν τον έλεγχο τού βασιλείου του. Ο διάδοχός του, Tεϊμουράζ, κατέφυγε στα βουνά της Ψάβι και από εκεί πολέμησε τους κατοίκους. Τον Ιούλιο του 1735, ο επεκτεινόμενος Πέρσης ηγεμόνας Nαντέρ σαχ Αφσάρ εισέβαλε στο Kαχέτι και ανάγκασε τους Τούρκους να φύγουν από το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Γεωργίας. Ο Nαντέρ κάλεσε τον Tεϊμουράζ στο αρχηγείο του στο Eριβάν και, μετά την άρνησή του να ασπαστεί το Ισλάμ, τον κράτησε. Το Kαχέτι τέθηκε υπό την ονομαστική κυβέρνηση τού μουσουλμάνου ανιψιού τού Tεϊμουράζ, Aλί Μιρζά. Τον Οκτώβριο του 1735, ο Tεϊμουράζ δραπέτευσε στα βουνά τού Kαχέτι και υποκίνησε αναταραχές ενάντια στην περσική κυριαρχία, αλλά συνελήφθη στα τέλη τού 1736.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, μέρος των Γεωργιανών ευγενών οργάνωσε μία ισχυρή εξέγερση ενάντια στο περσικό καθεστώς. Το 1738 ο σάχης έπρεπε να απελευθερώσει τον Tεϊμουράζ, για να αντιμετωπίσει τη γεωργιανή αντιπολίτευση και τον έκανε κυβερνήτη τού Καχέτι, ενώ ο γιος του Ηρακλή Β' εκστράτευσε με τον Ναντέρ στην Ινδία. [2] [3] Η εξέγερση μετατράπηκε τώρα σε έναν βάναυσο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ φιλοπερσικών και αντιπερσικών φατριών. Ο Τεϊμουράζ, βοηθούμενος από τον γιο του Ηρακλή Β΄, κατάφερε να συντρίψει τους επαναστάτες με επικεφαλής τον Γκίβι Αμιλαχβάρι. Ως ανταμοιβή, ο σάχης κατάργησε, το 1742, έναν βαρύ φόρο τιμής στο Καχέτι και βοήθησε τον Τεϊμουράζ να υποτάξει τα αυτόνομα δουκάτα των Αράγκβι και των Ξανί το 1743 και το 1744 αντίστοιχα. Για την υπηρεσία του εναντίον των Οθωμανών και εναντίον μίας αντιπερσικής εξέγερσης το 1744, ο Τεϊμουράζ επιβεβαιώθηκε από τον σάχη ως βασιλιάς τού Κάρτλι και στον γιο του Ηρακλή δόθηκε το στέμμα τού Καχέτι, θέτοντας έτσι το έδαφος για την τελική επανένωση αυτών των γεωργιανών βασιλείων. Το πιο σημαντικό είναι ότι αναγνωρίστηκαν ως χριστιανοί βασιλείς για πρώτη φορά από το 1632. Και οι δύο μονάρχες στέφθηκαν στον καθεδρικό ναό τού Ζωντανού Κίονα (Svetitskhoveli) στη Mτσχέτα την 1η Οκτωβρίου 1745.
Με τη δύναμή τους να γίνεται όλο και πιο ισχυρή, ο Τεϊμουράζ και ο Ηρακλής αρνήθηκαν σύντομα την πίστη τους στον Πέρση επικυρίαρχο. Ο Nαντέρ σαχ διέταξε 30.000 Πέρσες στρατιώτες να μετακινηθούν στη Γεωργία και ανέθεσε σε έναν Γεωργιανό προσήλυτο (και πρώην ηγέτη κατά των Περσών) Aμιλαχβάρι την τιμωρητική επιχείρηση. Ο σάχης, ωστόσο, δολοφονήθηκε το 1747 και η αυτοκρατορία του βυθίστηκε σε απόλυτο χάος. Οι ηγεμόνες τού Κάρτλι και τού Καχέτι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και έδιωξαν όλες τις περσικές φρουρές από τα βασίλειά τους. Από το 1749 έως το 1750 έλεγξαν αρκετές προσπάθειες Περσών διεκδικητών να δημιουργήσουν τη βάση ισχύος τους στην ανατολική Υπερκαυκασία και έκαναν παραπόταμους τους τα γειτονικά χανάτα τού Ερεβάν, της Γκάντζα και τού Ναχιτσεβάν. Πολέμησε τότε εναντίον των φυλών τού Νταγκεστάν, που έκαναν συχνά επιδρομές στις γεωργιανές περιφέρειες, αλλά χωρίς απόλυτη επιτυχία.
Όπως αρκετοί προηγούμενοι γεωργιανοί ηγεμόνες, ήλπιζε ότι η επεκτεινόμενη ρωσική Αυτοκρατορία θα ήταν ο μόνος προστάτης για τους χριστιανούς τού Καυκάσου ενάντια στις οθωμανικές και περσικές επιθέσεις. Έστειλε μία πρεσβεία στην Αγία Πετρούπολη το 1752, αλλά δεν προήλθε κάτι από αυτή την αποστολή. Το 1760 επισκέφτηκε ο ίδιος τη ρωσική Αυλή, για να κερδίσει υποστήριξη για το σχέδιό του μίας γεωργιανής αποστολής στην Περσία, για να βάλει έναν Ρώσο υποψήφιο στον θρόνο τού σάχη. Οι Ρώσοι ήταν πολύ απασχολημένοι με τον Επταετή Πόλεμο για να εξετάσουν σοβαρά την ιδέα του Tεϊμουράζ. Απεβίωσε ξαφνικά στη ρωσική πρωτεύουσα στις 8 Ιανουαρίου 1762 (μόλις ένα δεκαπενθήμερο μετά την Ελισάβετ της Ρωσίας παρεμπιπτόντως) και τάφηκε δίπλα στον πεθερό του Βαχτάνγκ ΣΤ΄ στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Αστραχάν. Μετά το τέλος του, ο Ηρακλής τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς τού Κάρτλι, ενώνοντας και τα δύο ανατολικά γεωργιανά βασίλεια σε ένα ενιαίο κράτος ( βασίλειο τού Κάρτλι και τού Καχέτι).
Αν και ήταν συνεχώς σε πόλεμο ή σε φρουρά, ο Τεϊμουράζ βρήκε λίγο χρόνο για να μεταφράσει από τα περσικά και να συνθέσει, σχεδόν έφιππος, δικά του ποιήματα και στίχους.
Ανακομιδή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιούλιο του 2013, η Γεωργία ζήτησε να μεταφερθούν τα λείψανα του Tεϊμουράζ στη Γεωργία για εκ νέου ταφή. [4]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τρεις φορές. Χώρισε την πρώτη του σύζυγο, κόρη τού δούκα Μπααντούρ των Aράγκβι, που πιθανότατα ονομαζόταν Ταμάρ, το 1711. Δύο χρόνια αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1712, ξανανυμφεύτηκε την κόρη του Βαχτάνγκ ΣΤ΄, Ταμάρ (γενν. το 1696), η οποία απεβίωσε στις 12 Απριλίου 1746. Την ίδια χρονιά, στις 19 Αυγούστου, ο Tεϊμουράζ παντρεύτηκε την τρίτη σύζυγό του, Άννα-Χανούμ (1716 — Μάρτιος 1788), κόρη τού πρίγκιπα Μπεγιάν Παλαβανχοσροσβίλι-Μπατασβίλι και πρώην σύζυγο τού πρίγκιπα Kαϊχοσρό Τσιτσισβίλι. Απέκτησε δύο γιους και τέσσερις κόρες από τον δεύτερο και τον τρίτο γάμο του.
Τα παιδιά τού Τεϊμουράζ από τον 2ο γάμο του με την Tαμάρ τού Κάρτλι ήταν:
- Ηρακλής Β΄ (7 Νοεμβρίου 1720 – 11 Ιανουαρίου 1798), ο μελλοντικός βασιλιάς τού Καχέτι (μόνο), και μετά τού Κάρτλι και τού Καχέτι (μαζί).
- Kετεβάν, παντρεύτηκε το 1737 στο Mασχάντ τον Aντίλ σαχ τού Ιράν (1719–1749).
- Ελένη (άκμασε 1743–1784), παντρεύτηκε, π. 1743, τον πρίγκιπα Ζάζα Τσιτσισβίλι.
- Άννα (1720 – 4 Δεκεμβρίου 1788), παντρεύτηκε πρώτα το 1744 τον πρίγκιπα Ντιμίτρι Oρμπιελιάνι (απεβ. το 1776) και δεύτερον τον πρίγκιπα Iοάνε Ορμπιελιάνι (περίπου 1702 – 1781).
Η 3η ένωση τού Τεϊμουράζ, με την Άνα-Χανούμ Μπατασβίλι παρήγαγε:
- Σολομών (24 Μαΐου 1747 – 28 Ιουλίου 1749).
- Ελισάβετ (25 Μαρτίου 1750 – 8 Μαΐου 1770), η οποία αρραβωνιάστηκε με τον πρίγκιπα Γκιόργκι Αμιλαχβάρι το 1762, αλλά ο γάμος διακόπηκε για πολιτικούς λόγους το 1765 και η Ελισάβετ παντρεύτηκε, στις 16 Νοεμβρίου 1765, τον Κάτσια Β΄ Νταντιάνι, πρίγκιπα της Μινγκρελία (απεβ. το 1788).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Suny 1994, σελ. 55.
- ↑ Hitchins 1998.
- ↑ Georgian patriarch to arrive in Moscow. Retrieved 2013-08-02.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hitchins, Keith (1998). «EREKLE II». Encyclopaedia Iranica, Vol. VIII, Fasc. 5, σσ. 541–542. http://www.iranicaonline.org/articles/erekle-ii.
- Suny, Ronald Grigor (1994). The Making of the Georgian Nation. Indiana University Press. ISBN 978-0253209153.
- (in αγγλική) Iranian-Georgian Relations in the 16th- 19th Centuries in Encyclopædia Iranica
- Donald Rayfield, The Literature of Georgia: A History (August 16, 2000), Routledge, (ISBN 0-7007-1163-5), page 126-7 (about Teimuraz’s poetry)