Ταϊτσί Όνο
| Ταϊτσί Όνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 大野耐一 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 29 Φεβρουαρίου 1912 ή 1912[1] Νταλιάν |
| Θάνατος | 28 Μαΐου 1990[2] Τογιότα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά[3] Αγγλικά[4] |
| Σπουδές | Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επιχειρηματίας μηχανικός βιομηχανίας εφευρέτης μηχανικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Medal with Blue Ribbon Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τρίτη κλάση |
Ο Ταϊτσί Όνο (Taiichi Ohno) ήταν Ιάπωνας μηχανικός της βιομηχανικής παραγωγής και επιχειρηματίας. Θεωρείται ο πατέρας του συστήματος παραγωγής της Toyota, το οποίο ενέπνευσε τη Βελτιστοποιημένη Παραγωγή στις ΗΠΑ.[5] [6] Προσδιόρισε τα επτά απόβλητα (ή muda στα ιαπωνικά) ως μέρος αυτού του συστήματος. Έγραψε πολλά βιβλία σχετικά με το σύστημα, συμπεριλαμβανομένου του: Σύστημα Παραγωγής της Toyota: Πέρα από την παραγωγή μεγάλης κλίμακας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1912 στο Νταλιάν της Κίνας και αποφοίτησε από το Τεχνικό Λύκειο της Ναγκόγια (Ιαπωνία), εντάχθηκε στην Κλωστοϋφαντουργία της οικογένειας Τογιόντα (Toyoda Spinning) μετά την αποφοίτησή του το 1932, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, χάρη στις σχέσεις του πατέρα του με τον Τογιόντα Κιιχίρο, το γιο του ιδρυτή της Toyota, Σακίτσι Τογιόντα.[7] Μεταφέρθηκε στην εταιρεία κινητήρων της Toyota το 1943, όπου εργάστηκε ως υπεύθυνος καταστήματος στο κατάστημα του εργοστασίου παραγωγής κινητήρων και βαθμιαία ανέβηκε στην ιεραρχία, για να γίνει στέλεχος της διοίκησης. Λόγω αυτού που θεωρήθηκε λανθασμένη κίνηση, ίσως επειδή μίλησε δημοσίως για το σύστημα παραγωγής, του απαγορεύθηκε η κανονική ανέλιξη στην ιεραρχία, κι έτσι, αργότερα στην καριέρα του, εργάστηκε ως σύμβουλος των προμηθευτών.
Οι αρχές της Όνο επηρέασαν τομείς εκτός της παραγωγής και έχουν επεκταθεί στον τομέα των υπηρεσιών. Για παράδειγμα, ο τομέας του σχεδιασμού πωλήσεων έχει δείξει πώς η έννοια του Just In Time (JIT) μπορεί να βελτιώσει τις πωλήσεις, το μάρκετινγκ και την εξυπηρέτηση πελατών.[8] [9]
Ο Όνο συνέβαλε επίσης καθοριστικά στην ανάπτυξη του τρόπου με τον οποίο οι οργανισμοί εντοπίζουν τα απόβλητα, με το μοντέλο των «Επτά αποβλήτων», το οποίο καταλαμβάνει πλέον κεντρική θέση σε πολλές ακαδημαϊκές προσεγγίσεις.[10] Τα επτά απόβλητα είναι τα εξής:
- Καθυστέρηση, αναμονή ή χρόνος που δαπανάται στην «ουρά», χωρίς να προστίθεται
- Παραγωγή μεγαλύτερου όγκου προϊόντων απ' ό, τι χρειάζεται
- Υπερ-επεξεργασία ή δραστηριότητες που δεν προσθέτουν αξία
- Μεταφορά
- Περιττές μετακινήσεις ή κινήσεις
- Κατάλογος εμπορευμάτων (inventory)
- Ελαττώματα στο Προϊόν.
Ο Όνο είναι επίσης γνωστός για τους «Δέκα Κανόνες» που οδηγούν στην επιτυχία.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 OL8540903A.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ohno-Taiichi. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ CONOR.SI. 12926819.
- ↑ Nakamuro, Jun. «Re-Translating Lean from Its Origin». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.
- ↑ Nakamuro, Jun. «Beyond Toyota - The Continuous Evolution of TPS and Kaizen». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Ohno, Taiichi (1988). Toyota Production System: Beyond Large-Scale Production (English translation έκδοση). Portland, Oregon: Productivity Press. σελίδες 75–76. ISBN 0-915299-14-3.
- ↑ Selden, Paul H (1997). Sales Process Engineering: A Personal Workshop. Milwaukee, WI: ASQ Quality Press. σελίδες 113–120.
- ↑ Emiliani, Bob· Stec, David (2007). Better thinking, better results: case study and analysis of an enterprise-wide lean transformation (2nd έκδοση). Kensington, Conn: Center for Lean Business Management. ISBN 978-0-9722591-2-5.
- ↑ Dumas, Marlon· La Rosa, Marcello (2013). Fundamentals of Business Process Management. Heidelberg: Springer. ISBN 978-3-642-33143-5.
- ↑ «What every LEAN COACH should know and teach -- Ohno's Precepts». 5 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016.
|