Συνηρημένα ρήματα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στα αρχαία και νέα ελληνικά, συνηρημένα (ή και περισπώμενα, επειδή στα αρχαία ελληνικά τα συνηρημένα σε -άω και -έω περισπώνται όταν συναιρούνται)[1] λέγονται τα ρήματα των οποίων το θέμα λήγει σε φωνήεν και των οποίων ο χαρακτήρας, α, ε, ή ο, συναιρείται με το φωνήεν της κατάληξης.

Οι συναιρέσεις αφορούν μόνο τους ενεστώτα και παρατατικό στα αρχαία, με τον μέλλοντα σε ορισμένα ρήματα να σχηματίζονται σε έω κατά το πρότυπο του ποιῶ. Τα ρήματα συναιρούνται ως εξής: α+ε, α+η = α, α+ει και α+ῃ = ᾳ, α+ο, α+ου, α+ω = ω και α+οι = ῳ. Το ε+ω συναιρείται ως ῶ, ενώ το ο+ω συναιρείται επίσης ῶ (π.χ. δηλόω - δηλῶ).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Συνηρημένα Ρήματα Α' Τάξης σε -άω, ῶ: Θεωρία - Ασκήσεις». Filologika.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2023.