Συζήτηση:Τζανέτος Γρηγοράκης
Τα αναφερόμενα με τον Βεζίρη της Τριπολιτσάς είναι λάθος. Αν προέρχονται από την πηγή (που έχει λάθος url) είναι ιστορική ανακρίβεια. Ο Πασάς της Τρίπολης ή Μόρα Βαλεσί δεν είχε καμιά αρμοδιότητα στο Μπεηλίκι της Μάνης που εποπτευόταν μόνο από τον αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου. Αυτός που ζήτησε την ανάληψη, κατ΄ εντολή της Υψηλής Πύλης, ήταν ο ελληνικής καταγωγής δραγουμάνος του οθωμανικού στόλου Νικόλαος Μαυρογένης σε συνεννόηση με την καγκελαρία των Σπετσών που παραπονιόταν για τις πειρατικές καταδρομές των Μανιατών. Το κείμενο θα υποστεί σχεδόν ολοκληρωτική αλλαγή.--Templar52 (συζήτηση) 13:28, 30 Σεπτεμβρίου 2014 (UTC)
δραση του Τζανέτου Γρηγοράκη[επεξεργασία κώδικα]
Το 1770 στα Ορλωφικά ο Τζανέτος Γρηγοράκης πρωταγωνιστεί στην πολιορκία και κατάληψη του Μυστρά [1] και το 1780 οδηγεί τους Μανιάτες, από το Σκουτάρι στην κατάληψη του κάστρου του Πασαβά.
Μετά την κατάληψη του Πασαβά ο Τζανέτος Γρηγοράκης επεκτείνει τα όρια της Μάνης πέρα από τον εύφορο κάμπο που αρχίζει από τον Πασαβά και τελειώνει στο Μελίσσι (το σημερινό Μαυροβούνι), τον όρμο μετά την Κρανάη, όπου η θάλασσα εισχωρεί στην ξηρά και προσφέρεται για λιμάνι (σημερινό Γύθειο), μέχρι τα Τρίνησα, πριν το Κακοσκάλι (σημερινή Σκάλα), όπου οι εκβολές του Βασιλοπόταμου (Ευρώτας) [2].
Στην κορυφή του Μελισσιού αναγείρει τον Γουλά, την κατοικία του μέσα σε περιτοίχισμα τετράπλευρο (περίπου τετράγωνο, πλευράς σαράντα μέτρων) για να εποπτεύει την περιοχή από τον κάβο του Σκουταριού μέχρι τα Τρίνησα. Δίπλα στον Γουλά αναγείρει την εκκλησία των Τριών Ιεραρχών, όπου και τα μνήματα του ίδιου και των κατιόντων του.
Με την υπόθαλψη και την διατροφή, την «άδειαν και τη δύναμιν» που παρέχει ο Τζανήμπεης, ο Αντώνης Τσακώνης, Υδραίος πειρατής με Μανιάτες συντρόφους, βρίσκει καταφύγιο στην απόκρημνη ακτή κάτω από το Μελίσσι, όποτε δεν κουρσεύει στον Σαρωνικό και τα κοντινά νησιά [3].
Ο Ζαχαριάς στα Μπαρδούνια – τη ζώνη από το Γύθειο μέχρι τον Μυστρά - και ο Τσακώνης στις ανατολικές ακτές της Μάνης προστατεύουν και προστατεύονται από τον Τζανήμπεη και όλοι μαζί αποτελούν μέρος της «Ομοσπονδίας των Αρματωλών της Πελοποννήσου» [4].
Με την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο, το 1797, τα Επτάνησα προσαρτώνται στην Γαλλική Δημοκρατία και ο Βοναπάρτης αποβιβάζει στρατό στην Κέρκυρα. Τον Ιούνιο 1797 ο Τζανήμπεης στέλνει επιστολή στον Βοναπάρτη [5] με την προτροπή να χρησιμοποιήσει για ελλιμενισμό τον όρμο κάτω από το Μελίσσι. Τον καλούσε να έχει την Μάνη ορμητήριο κατά την εκστρατεία στην Αίγυπτο. Με την αποστολή των Στεφανόπολι στη Μάνη το 1797, ο Βοναπάρτης θέλησε να διερευνήσει τις δυνατότητες αυτής της πρότασης.
Με αυτές τις ενέργειες και συμμαχίες ο Τζανήμπεης προσπάθησε να απαλλάξει την Μάνη από τα δεσμά της Οθωμανικής Πύλης. Αυτός είναι ο λόγος που το 1797 παύεται από μπέης και έξι χρόνια μετά, 6 Αυγούστου 1803, υφίσταται επίθεση, διεξάγεται πόλεμος με τα πλοία του Οθωμανικού στόλου υπό τον Χουμαγιούν Σερεμέτμπεη , που σταθμεύουν κάτω από τον Γουλά [6]. Ο Τζανέτος καταφεύγει στον Βαχό στην αρχή και μετά, μέχρι το 1810 κρύβεται κυνηγημένος σε χωριά και σε σπηλιές του Ταυγέτου. Τα Οθωμανικά πλοία βομβαρδίζουν και καταστρέφουν τον Γουλά και οι Οθωμανοί δημεύουν την περιουσία του Τζανέτου.
Καθ’ υπόδειξη του Σερεμέτμπεη και με ενέργειες του μετέπειτα μπέη Αντώνη Γρηγοράκη, ξαδέλφου του Τζανέτου, πολλοί από τους καπετάνιους της Μάνης υπογράφουν συνυποσχετικό για την καταδίωξη και σύλληψη του Τζανέτου, των παιδιών του και των οπαδών του. Στο ίδιο έγγραφο δηλώνουν υποταγή και πίστη στην Οθωμανική Πύλη [7].
Οι γιοί του Τζανέτου, Πιέρρος και Γεωργάκης μεταβαίνουν στην Ζάκυνθο όπου σε συνεργασία με τους αξιωματικούς του Ρωσικού στρατού Παπαδόπουλο και Πάγκαλο, οργανώνουν σώμα Μανιατών πρόθυμων να πολεμήσουν για την αποκαθήλωση των φιλοτουρκικών δυνάμεων από την ηγεμονία της Μάνης.
[1] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ, Ανάργυρος Κατσιλιέρης, εκδόσεις Παπαδήμα, σελ. 300
[2] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ, σελ. 351 και 352
[3] Ο ΑΡΜΑΤΟΛΙΣΜΟΣ της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, Τάκης Κανδηλώρος, τόμος 2ος, σελ. 219,220
[4] Ο ΑΡΜΑΤΟΛΙΣΜΟΣ της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, σελ. 173
[5] ΤΑΞΙΔΙ του ΔΗΜΟΥ και ΝΙΚΟΛΟ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΛΙ στην ΕΛΛΑΔΑ, εκδόσεις Αφοι Τολίδη, Αθήνα 1974, προλεγόμενα Τάσου Βουρνά, σελ. 19
[6] Ο ΑΡΜΑΤΟΛΙΣΜΟΣ της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, σελ. 355
[7] Ο ΑΡΜΑΤΟΛΙΣΜΟΣ της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, σελ. 356 John Larry Chaos (συζήτηση) 21:04, 11 Μαΐου 2024 (UTC)