Συζήτηση:Συνέδριο της Βερόνας
Η φράση "...δεν αποφασίστηκε επέμβαση, λόγω μη συμφωνίας του τσάρου που επηρεαζόταν από τον Ι. Καποδίστρια" είναι τελείως λάθος, ποια πηγή αναφέρει αυτό; Δεν θα αμφέβαλα αν είναι η Ιστορία της Εκδοτικής! Το ενδιαφέρον της Ρωσίας για τη Βαλκανική είχε εκδηλωθεί πριν το 1800. Είναι δυνατόν λοιπόν ο Τσάρος να ήταν αυτός που δεν ήθελε την επέμβαση; Όσον αφορά ότι ο τσάρος επηρεαζόταν από τον Καποδίστρια πρόκειται για ανοησία. Ο Καποδίστριας αν και σπούδασε ιατρική αναδείχθηκε μέγας σπιούνος των Ρώσων κατά των Αγγλογάλλων. Πανέξυπνος ο Τσάρος τον πήρε ως σύμβουλο στις ευρωπαϊκές διπλωματικές συναντήσεις του για θέματα που αφορούσαν κυρίως τα Επτάνησα και την εσχατιά του Αίμου και τίποτα περισσότερο. Συνεπώς ο τσάρος μπορεί να φαινόταν ότι επηρεαζόταν απ' αυτόν, αλλά ουσιαστικά εκμεταλλευόταν τις γνώσεις του επί της τακτικής και των θέσεων - στόχων που ακολουθούσαν συνηθέστερα οι Αγγλογάλλοι για τον συγκεκριμένο χώρο και την ευρύτερη περιοχή του. Το πως παρουσιάζεται ο Τζοβάνι του Κάπο (κάβου, ακρωτηρίου) της Ιστρίας στην ευρύτερα αποδεκτή (σιδερωμένη) ελληνική ιστορία είναι έτερο ζήτημα. Templar52 (συζήτηση) 12:30, 25 Ιουλίου 2014 (UTC).
@ Templar52 : Φράσεις και χαρακτηρισμοί του τύπου "πρόκειται για ανοησία", "μέγας σπιούνος", "σιδερωμένη ιστορία" κλπ, πέραν του ότι αποτελούν εκφράσεις αναπόδεικτης προσωπικής κρίσης, επιπλέον προσβάλλουν τους συνεισφέροντες στη δημιουργία των λημμάτων. Προτιμότερο είναι να εισερχόμαστε στην ουσία, ανασκευάζοντας (με τη χρήση αξιόπιστων πάντα πηγών) τα όποια αμφιλεγόμενα ή αστήρικτα σημεία του άρθρου και να αποφεύγουμε τις "ασιδέρωτες" μεγαλοστομίες. --ΑΝώΔυΝος (συζήτηση) 15:52, 24 Οκτωβρίου 2014 (UTC)
Παρατήρηση: Ολόκληρο το επόμενο κείμενο:
... Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι την εποχή εκείνη το όνομα ραγιάς δεν σήμαινε σκλάβος αλλά χριστιανός νομοταγής υπήκοος στον Σουλτάνο υπόχρεος στην οθωμανική φορολογία. Γενικά οι χριστιανοί υπήκοοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία λέγονταν ρωμιοί, όρος που είχε επιβληθεί από τους Φαναριώτες σε ιστορικό απόηχο του Ρωμαίου, τον οποίο είχε υιοθετήσει και το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Αντίθετα η ονομασία Έλληνας που είχε μεταλαμπαδεύσει στη Δύση ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων την εποχή αυτή είχε υιοθετηθεί - αναγεννηθεί από τον λεγόμενο ελληνικό διαφωτισμό που όμως βρισκόταν σε σύγκρουση με την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Εν τούτοις ως Ελλην πολίτης υπέγραφαν πολλοί αγωνιστές του 1821 με συνέπεια στην Ευρώπη ο όρος να ταυτιστεί με τους αγωνιστές της Επανάστασης και μόνο, ο οποίος και συνήγειρε τον εκδηλούμενο φιλελληνισμό. Συνεπώς όταν ο Μέτερνιχ υποστήριζε ότι δεν υφίσταται ελληνικό έθνος ή λαός εν μέρει είχε δίκιο. Επίσης όσον αφορά για τις μεγάλες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης: Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφοσύνη, αυτές φέρονταν με διαφορετική αντίληψη στους επαναστατημένους Έλληνες από εκείνη στην Ευρώπη, όπως επίσης και το σύνθημα "Λα Λιμπερτέ ου λα Μορ" που βεβαίως είναι παλαιότερο της Γαλλικής Επανάστασης, για τους Έλληνες σήμαινε ουσιαστικά "Ανεξαρτησία ή Θάνατος". Κατά μετάφραση όμως "Ελευθερία ή Θάνατος" για τον Μέτερνιχ αποτελούσε ενάντιο σύνθημα στην αρχή της νομιμότητας που συνιστούσε η Ιερά Συμμαχία μη αντιλαμβανόμενος ίσως την διαφορετικότητα.
(απόσπασμα από συνεισφορά στο λήμμα), είναι αστήρικτο (δεν παρατίθενται πηγές), περιέχει μάλλον προσωπικές, αυθαίρετες κρίσεις και εμένα τουλάχιστον μου δείχνει ότι αποσκοπεί στην "ωραιοποίηση" ("σιδέρωμα") της -αποδεδειγμένα- ανθελληνικής πολιτικής του Μέτερνιχ. Ή κάνω λάθος; --ΑΝώΔυΝος (συζήτηση) 16:02, 24 Οκτωβρίου 2014 (UTC)