Στοά Βερό-Ντοντά

Στοά Βερό-Ντοντά
Είδος	καλυμμένη στοά του Παρισιού
Αρχιτεκτονική	νεοκλασική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°51′46″N 2°20′25″E
Διοικητική υπαγωγή	1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού και Αλ
Τοποθεσία	Παρίσι
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1826
Γενικές διαστάσεις	80 μέτρα × 4 μέτρα
Προστασία	πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1965)
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Η στοά Βερό-Ντοντά (γαλλικά: La galerie Véro-Dodat) είναι μία εμπορική στοά που βρίσκεται στο 1ο διαμέρισμα του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1828 και έχει καταχωρηθεί ως ιστορικό μνημείο από τις 9 Ιουνίου 1965.

Τοποθεσία και πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η στοά Βερό-Ντοντά βρίσκεται ως στεγασμένο πέρασμα μεταξύ της οδού Ζαν-Ζακ Ρουσώ στα ανατολικά και της οδού Μπουλουά στα δυτικά, ανάμεσα στο Παλαί Ρουαγιάλ και την αγορά Λε Αλ.

Εξυπηρετείται από το σταθμό του μετρό Παλαί Ρουαγιάλ - Μουσείο του Λούβρου.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η στοά είναι διαμορφωμένη έτσι ώστε να δίνει μια ψευδαίσθηση βάθους με το διαγώνιο πλέγμα ασπρόμαυρων πλακιδίων, με το χαμηλό ύψος της οροφής που είναι διακοσμημένη με πίνακες όπου δεν έχει φεγγίτες και από την ευθυγράμμιση των καταστημάτων σε ένα αυστηρά οριζόντιο επίπεδο. Έχει μήκος 80 μέτρα και πλάτος 4 μέτρα.^[2]

Στις εισόδους της στοάς υπάρχουν καμάρες και από πάνω μπαλκόνι.

Η πρόσοψη της στοάς στην οδό Μπουλουά είναι διακοσμημένη με δύο αγάλματα σε κόγχες που αντιπροσωπεύουν τον θεό του εμπορίου Ερμή με το φτερωτό κράνος του και το έμβλημά του στο χέρι και ένα αντίγραφο του Σάτυρου του Πραξιτέλη.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι στοές στο Παρίσι

Στις αρχές του 19ου αιώνα οι στοές στο Παρίσι είχαν γίνει δημοφιλείς και πολυσύχναστες. Παρείχαν ζέστη και προστασία από τη βροχή για τους πλούσιους που έβγαιναν για να ψωνίσουν και να δειπνήσουν σε βροχερές και κρύες ημέρες. Σε μια εποχή πριν να πλακοστρωθούν όλοι οι δρόμοι και να ολοκληρωθεί το σύστημα αποχέτευσης, τα καταστήματα, τα μπιστρό και τα δημόσια λουτρά των στοών αποτελούσαν πόλο έλξης για την ανερχόμενη μεσαία τάξη. Στα μέσα του 19ου αιώνα, υπήρχαν περισσότερες από 150 στοές. Ωστόσο, με την έλευση των πολυκαταστημάτων στο Παρίσι γύρω στο 1850, οι στοές άρχισαν να μειώνονται. Σήμερα παραμένουν μόνο 18. ^[3]

Η στοά Βερό-Ντοντά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η στοά Βερό-Ντοντά κατασκευάστηκε το 1826 από δύο επιχειρηματίες, τον κρεοπώλη Μπενουά Βερό και τον χρηματιστή Ντοντά, μεταξύ της οδού Μπουλουά και της οδού Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, ανάμεσα στο Παλαί Ρουαγιάλ και την αγορά Λε Αλ. Το εγχείρημα ήταν επιτυχημένο. Συντόμευε το δρόμο ανάμεσα στις δύο πολυσύχναστες περιοχές και κατακλύσθηκε γρήγορα από το κοινό. Επί πλέον, απέναντι από την είσοδο στην οδό Ζαν-Ζακ Ρουσώ βρισκόταν ένας σταθμός ταξιδιωτικών αμαξών. Οι ταξιδιώτες που περίμεναν τις άμαξες πήγαιναν να περπατήσουν στα μοντέρνα καταστήματα της στοάς και συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία αυτού του χώρου.

Η στοά Βερό-Ντοντά ήταν μία από τις πρώτες στοές του Παρισιού που φωταγωγήθηκε με αέριο το 1830 και μία από τις τελευταίες που παρήκμασαν. Η πτώση της άρχισε κατά τη διάρκεια της Β' Αυτοκρατορίας (1852-1870) μετά το κλείσιμο του σταθμού ταξιδιωτικών αμαξών.

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζεράρ ντε Νερβάλ έτρωγε συχνά στο εστιατόριο Καφέ ντε λ'Επόκ, που ακόμη βρίσκεται στη μία είσοδο της στοάς και λέγεται ότι εκεί πήρε το τελευταίο ποτό του πριν αυτοκτονήσει. ^[4] Η διάσημη ηθοποιός της εποχής Ρασέλ Φελίξ έμενε σε ένα διαμέρισμα πάνω από τη στοά από το 1838 έως το 1842. Ο εκδότης του σατυρικού περιοδικού Η καρικατούρα, εγκαταστάθηκε εκεί και στο χώρο του σύχναζαν γνωστοί δημοσιογράφοι της εποχής.

Η στοά ανακαινίστηκε πλήρως το 1997 και επανήλθε στη νεοκλασική αίγλη του 19ου αιώνα, με τα κομψά μαγαζιά της που πλέον ειδικεύονται σε αντίκες, αντικείμενα τέχνης, βιβλία τέχνης αλλά και καταστήματα πολυτελείας ^[5]και αξεσουάρ μόδας.^[6]