Στέλιος Κουκουναράς
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
| Στέλιος Κουκουναράς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Μαΐου 1936 Αθήνα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[2] |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτης[3] |
Ο Στέλιος Κουκουναράς (Stelios Coucounaras) είναι Συνθέτης κλασσικής μουσικής και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12.5.1936, από γονείς Μικρασιάτες.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα συστηματικά μαθήματα πιάνου και θεωρίας πήρε από την Μαρία Πουλάκη, αδελφή του Διευθυντού της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Φιλοκτήτη Οικονομίδη.
Ακολούθως διδάχθηκε αρμονία, αντίστιξη και μορφολογία από τον Μάριο Βάρβογλη, ενώ παραλλήλως ενεγράφη στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία όμως μετά δυο έτη εγκατέλειψε, για να συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές στην Ανωτάτη Μουσική Ακαδημία του Αμβούργου.
Εκεί μελέτησε σύνθεση με τον Ernst-Gernot Klussmann, ο οποίος ως συνεργάτης του Richard Strauss είχε μεταγράψει τις δυο τελευταίες του όπερες, συμφωνική jazz με τον Werner Fritsch και πιάνο με τον Willi Schulz-Klingstroem. Παραλλήλως σε ειδικά σεμινάρια της Ακαδημίας παρακολούθησε τις ποικίλες μορφές γραφής του 12-φθογγου συστήματος, το σύστημα του P. Hindemith; και το σύνολο των τότε νεωτεριστικών φάσεων, στοιχεία των οποίων σποραδικώς χρησιμοποίησε και στις δικές του συνθέσεις, ως ηχόχρωμα.
Βραβείο επιδόσεως της Ακαδημίας το 1962.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να ωριμάζει μέσα του η πεποίθηση, ότι μόνον μια, υπό την ευρύτατη έννοια επιστροφή στα τονικά κέντρα θα μπορούσε να εγγυηθεί μιαν ιστορική συνέχεια στην σύγχρονη Μουσική, και όχι ο εκ προοιμίου αποκλεισμός όλων όσων έγιναν στο παρελθόν, οι ατέρμονες πειραματισμοί στους χώρους της ατονικότητας, αλλά και η κυνική αντιμετώπιση του κοινού των συναυλιών, το οποίο θα όφειλε πλέον να συνηθίσει στο “who cares if you hear or not.”
Την δε γνώμη του Ernst Krenek , ότι οι συνθέτες οφείλουν να είναι ευγνώμονες στο 12-φθογγο σύστημα, γιατί αυτό τους απάλλαξε από την τυραννία (!) της εμπνεύσεως, την χαρακτήρισε ως διαστροφή του σκέπτεσθαι (perversion of thinking). Οι απόψεις αυτές του Κουκουναρά βρήκαν απήχηση σε κορυφαία ραδιοφωνικά συστήματα, όπως η Βαυαρική Ραδιοφωνία, η Βορειογερμανική Ραδιοφωνία, η Βασιλική Σουηδική Ραδιοφωνία, αλλά και η Ελληνική Ραδιοφωνία όπου και του αφιέρωσαν εκτεταμένες παρουσιάσεις.
Το 2002 κορυφαίοι καλλιτέχνες του φεστιβάλ του Bayreuth του ανέθεσαν την μεταγραφή έργων του Μπράμς και του Βάγκνερ, τα οποία εκτελέστηκαν κατά την διάρκεια του φεστιβάλ, στην βίλλα Wahnfried, το σπίτι όπου έζησε και απέθανε ο Ριχάρδος Βάγκνερ, και στο φεστιβάλ του Zeilitzheimer.
Το 2004 το Ανώτατο Μουσικό Συμβούλιο της Γερμανίας, κατόπιν συστάσεως, του επίτιμου προέδρου του, του καθηγητού, δόκτορος Β. Κρύτσφελντ, τον προσκάλεσε να συμμετάσχει ως ομιλητής σε μια σειρά διαλέξεων στις γερμανικές Μουσικές Ακαδημίες με αντικείμενο το μέλλον της σύγχρονης κλασσικής μουσικής.
Συνθέσεις του Στέλιου Κουκουναρά έχουν παιχθεί στην Ελλάδα (Ελληνική Ραδιοφωνία, Καμεράτα Αθηνών Αρχειοθετήθηκε 2015-05-02 στο Wayback Machine., Ωδείο Νάκα, κ.α.) σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, στις Η.Π.Α. και το Ισραήλ. Είναι μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Μουσουργών και μέλος της Ενώσεως Γερμανών Μουσουργών.
Στίς 8-12-2014 του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση Μουσικολογικού Συγγράμματος 2014 της Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών για το βιβλίο "Λαικισμός και Μουσική, Μπλουζ, ροκ, ρεμπέτικο. Τρεις μυθολογίες, μια αληθινή, δύο κάλπικες".
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 4 συμφωνίες για μεγάλη ορχήστρα
- 5 συμφωνικά κοντσέρτα (Βιόλα, Βιολοντσέλο, Τρομπέτα, Κλαρινέτο, Άρπα), Μουσική δωματίου, Lieder, Ντιβερτιμέντο για Βιολοντσέλο και ορχήστρα εγχόρδων, Καντάτα για τενόρο, γυναικεία χορωδία, εκκλησιαστικό όργανο και ορχήστρα, στο ποίημα του Ερρίκου Χάινε «Ερωτήσεις», μουσική για το θέατρο, κ.α.
- Συγγραφεύς του βιβλίου «Λαϊκισμός και Μουσική, Μπλουζ, ροκ, ρεμπέτικο. Τρεις μυθολογίες, μια αληθινή, δυο κάλπικες». Αθήνα 2009, εκδόσεις ΤΗΝΟΣ
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ένωση Ελλήνων Μουσουργών
- Ένωση Γερμανών Μουσουργών
- Εκδοτικός Οίκος ADU
- Εκδοτικός Οίκος Marc Reift
- Εκδοτικός Οίκος Merseburger
- Stelios Coucounaras English Biography
- Βραβεία Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών 2014
- Symphony No.1 I Symphony No.1 II Symphony No.1 III Symphony No.1 IV
- Symphony No.2 I Symphony No.2 II Symphony No.2 III Symphony No.2 IV
- Symphony No.3 I Symphony No.3 II Symphony No.3 III Symphony No.3 IV
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2017973296. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2017973296. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2017973296. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
|