Σικονόλφος του Σαλέρνο

Σικονόλφος του Σαλέρνο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	9ος αιώνας; Ιταλία
Θάνατος	849;
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Principality of Salerno
Οικογένεια
Σύζυγος	Itta
Τέκνα	Σίκο του Σαλέρνο
Γονείς	Σίκο του Μπενεβέντο
Αδέλφια	Σικάρδος του Μπενεβέντο
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Σίκονουλφ (Siconulf, Siconolf, Sikenolf, Siconolfo ή Siconulfus) ήταν ο πρώτος πρίγκιπας του Σαλέρνο, αδελφός του Σίκαρντ πρίγκιπα του Μπενεβέντο (832-839), ο οποίος δολοφονήθηκε από τον Ράντελχις. Σε απάντηση στη δολοφονία του Σίκαρντ, οι κάτοικοι του Σαλέρνο ανακήρυξαν τον Σίκονουλφ πρίγκιπα σε αντίθεση με τον Ράντελχις. Την εποχή αυτή ο Ράντελχις κρατούσε τον Σίκονουλφ αιχμάλωτο στον Τάραντα. Μία ομάδα ανθρώπων από τις πόλεις Σαλέρνο και Αμάλφι πήγε εκεί, μεταμφιεσμένοι ως Αμαλφινοί έμποροι και έσωσαν τον Σίκονουλφ από τη φυλακή, φέρνοντάς τον στο Σαλέρνο. ^[1]

Ήταν ο Ράντελχις, που κάλεσε για πρώτη φορά τη βοήθεια των Σαρακηνών εναντίον του Σίκονουλφ το 841, αν και ο Σίκονουλφ σύντομα ανταπέδωσε, κάνοντας το ίδιο εναντίον τού αντιπάλου του. Ο πόλεμος κράτησε δέκα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι καταστροφές των Σαρακηνών επιδεινώθηκαν και οι εκκλησίες λεηλατήθηκαν. Τελικά το 849 ο βασιλιάς της Λομβαρδίας Λουδοβίκος Β΄ κατέβηκε στη Νότια Ιταλία και επιβεβαίωσε τη διαίρεση του πριγκιπάτου του Μπενεβέντο, αναγκάζοντας τους δύο αντιπάλους να υπογράψουν ειρήνη και να κάνουν τον Σίκονουλφ πρίγκιπα του Σαλέρνο. Οι μεγάλες πόλεις στο νέο πριγκιπάτο ήταν ο Τάραντας, το Κασάνο Ιρπίνο, το Παίστουμ, η Κόντσα, το Σάρνο, η Τσιμιτίλε (Νόλα), η Κάπουα, το Τεάνο και η Σόρα. Απεβίωσε αμέσως μετά και τον διαδέχθηκε ο γιος του Σίκο Β΄.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Kreutz, Barbara M. Before the Normans: South Italy in the Ninth and Tenth Centuries. (University of Pennsylvania Press: Philadelphia, 1991) p. 23.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Gwatkin, HM, Whitney, JP, edd. The Cambridge Medieval History: Volume III . Cambridge University Press, 1926.

[1] Kreutz, Barbara M. Before the Normans: South Italy in the Ninth and Tenth Centuries. (University of Pennsylvania Press: Philadelphia, 1991) p. 23.

[1]