Σικελγκάιτα

Σικελγκάιτα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1040 (περίπου); Πριγκιπάτο της Κάπουα
Θάνατος	16 Απριλίου 1090; Cetraro
Τόπος ταφής	Territorial Abbey of Mont-Cassin
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Ροβέρτος Γυισκάρδος (από 1058)
Τέκνα	Ρογήρος Α΄ της Απουλίας; Γουίδων του Ωτβίλ; Μωντ της Απουλίας; Σίβυλλα των Ωτβίλ; Ροβέρτος Σκάλιο; Héria de Hauteville; Mabille de Hauteville; Κωνσταντία της Ωτβίλ; Olympias
Γονείς	Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο και Porpora de Tabellaria και Gemma of Capua
Αδέλφια	Γισούλφος Β΄ του Σαλέρνο; Σέργιος Δ΄της Νάπολης; Γκαϊτελγκρίμα του Σαλέρνο
Οικογένεια	Οίκος του Ωτβίλ
	δεδομένα

Η Σικελγκάιτα (επίσης Σιχελγκάιτα ή Σιγκελγκάιτα) (1040 - 16 Απριλίου 1090) ήταν πριγκίπισσα της Λομβαρδίας, κόρη του Γουαϊμάρος Δ΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο και δεύτερη σύζυγος του Ροβέρτου Γυισκάρδου δούκα της Απουλίας. Διοικούσε στρατεύματα από μόνη της. ^[5]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε τον Ροβέρτο το 1058, αφού ο Ροβέρτος διαζεύχθηκε την πρώτη του σύζυγο Αλμπεράντα, λόγω υποτιθέμενης συγγένειας εξ αίματος. Η αδελφή της Γκαϊτελγκρίμα είχε νωρίτερα παντρευτεί τον ετεροθαλή αδελφό του Ροβέρτου, Ντρόγκο. Το διαζύγιο από την Αλμπεράντα και ο γάμος με τη Σικελγκάιτα ήταν πιθανώς μέρος μίας στρατηγικής συμμαχίας με τους εναπομείναντες πρίγκιπες της Λομβαρδίας, των οποίων ο Γουαϊμάρος Δ΄ ήταν επικεφαλής. Η Αλμπεράντα από την πλευρά της φαίνεται, ότι δεν είχε καμία διαφωνία για τη λύση του γάμου της.

Η Σικελγκάιτα προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ του αδελφού της Γισούλφος Β΄ του Σαλέρνο και του συζύγου της, όταν οι σχέσεις τους έγιναν άσχημες, αλλά οι παρακλήσεις της δεν έγιναν δεκτές και δέχτηκε την επιλογή του αδελφού της σε πόλεμο με τον Γυισκάρδο (1078).

Ο Σικελγκάιτα συνόδευε συχνά τον Ροβέρτο στις κατακτήσεις του. Διεξήγαγε την πολιορκία του Τράνι (1080), ενώ ο Ροβέρτος κινήθηκε εναντίον του Τάραντα. Αν και στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει να μην επιτεθεί στη Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία, ωστόσο έφερε στρατεύματα και τον συνόδευσε στην εκστρατεία του εναντίον της. Στη μάχη του Δυρραχίου το 1081 βρισκόταν στο πεδίο με πλήρη πανοπλία, και συγκέντρωσε τα στρατεύματά της και του Ροβέρτου, όταν αρχικά αποκρούστηκαν από τον Βυζαντινό στρατό και κινδύνευαν να χάσουν τη συνοχή τους. Σύμφωνα με τη Βυζαντινή ιστορικό Άννα Κομνηνή, ήταν «σαν άλλη Παλλάδα, αν όχι μία δεύτερη Αθηνά» και, στην Αλεξιάδα, ^[6] η Άννα παραθέτει ένα απόσπασμα από την Ιλιάδα γι' αυτή.

Το 1083 ο Σικελγκάιτα επέστρεψε στην Ιταλία με τον Ροβέρτο, για να υπερασπιστεί τον πάπα Γρηγόριο Ζ ΄ ενάντια στον Ερρίκο Δ΄ της Γερμανίας. Αυτή συνόδευσε τον σύζυγό της σε μία δεύτερη εκστρατεία εναντίον των Βυζαντινών, κατά την οποία ο Ροβέρτος απεβίωσε στην Κεφαλληνία το 1085 με τη Σικελγκάιτα στο πλευρό του. Στις αρχές του 1086 η Σικελγκάιτα βρισκόταν στο Σαλέρνο και έκανε μία δωρεά στην πόλη Τσερτάρο προς τιμήν του στο Moντεκασίνο, στο οποίο το ζευγάρι είχε κάνει δωρεές σε όλη τη διάρκεια του έγγαμου βίου του. ^[7] Η Σικελγκάιτα χάρισε μεγάλη ποσότητα αργύρου υπέρ υγείας της, ενώ ήταν άρρωστη σε άλλη περίσταση. ^[8]

Υποτίθεται ότι προσπάθησε να δηλητηριάσει τον γιο του Ροβέρτου Βοημούνδο Α΄ από την πρώτη του σύζυγο. Και οι δύο τελικά κατέληξαν σε συμφωνία, με την οποία ο γιος της Ρογήρος Α΄ Μπόρσα επιτρεπόταν να διαδεχθεί τον Ροβέρτο στο δουκάτο. Με τον γιο της έθεσε τους Εβραίους του Μπάρι υπό τον αρχιεπίσκοπο της πόλης. ^[9] Στην Εκκλησιαστική Ιστορία του ο Ορντέρικ Βιτάλις αναφέρει, ότι αυτή είχε σπουδάσει και είχε μάθει για τη χρήση δηλητηρίων μεταξύ των γιατρών της Ιατρικής Σχολής του Σαλέρνο. ^[10]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Ροβέρτο Γυισκάρδο κόμη της Απουλίας & Καλαβρίας, η Σικελγκάιτα απέκτησε οκτώ παιδιά:

Mαφάλντα (1059/1060 – 1108), παντρεύτηκε τον Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο Β΄ κόμη της Βαρκελώνης και στη συνέχεια τον Αιμερίκ Α΄ υποκόμη του Ναρμπόν.
Ρογήρος Α΄ Μπόρσα (1060/1061 - 1111), δούκας της Απουλίας & Καλαβρίας.
Γουίδων/Γκυ (απεβ. 1107), δούκας του Αμάλφι.
Ροβέρτος Σκάλιο (απεβ. 1110), υπηρέτησε τους μεγαλύτερους αδελφούς του.
Σίβυλλα, παντρεύτηκε τον Εμπλ Β΄ κόμη του Ρουσύ.
Mαμπίλια (Μάμπελ), παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο του Γκραντμεσνίλ.
Χερία, παντρεύτηκε τον Ούγο Ε΄ κόμη του Mαιν.
Ολυμπιάς, μνηστεύθηκε το 1074 με τον Κωνσταντίνο Δούκα, γιο του Μιχαήλ Ζ΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και της Μαρίας Μπαγκρατιόνι (Αλανής).

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ p70421.htm#i704204. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 ^2,8 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.
↑ ^4,0 ^4,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
↑ Valerie Eads, "Sichelgaita of Salerno: Amazon or Trophy Wife?" Journal of Medieval Military History 3 (2005), pp. 72–87.
↑ The Dominion of Gender: Women's Fortunes in the High Middle Ages, Susan Stuard, Becoming Visible: Women in European History, ed. Renate Bridenthal, Claudia Koonz and Susan Stuard, (Houghton Mifflin Company, 1987), 157.
↑ Bloch, 214.
↑ Loud, 823.
↑ Loud, 828.
↑ Ordericus Vitalis, 1075-1143? (1853). The ecclesiastical history of England and Normandy. Pratt - University of Toronto. London : Bohn. σελ. 367.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Valerie Eads, "Sichelgaita of Salerno: Amazon or Trophy Wife;" Εφημερίδα της Μεσαιωνικής Στρατιωτικής Ιστορίας 3 (2005), σελ. 72–87.
Νόριτς, Τζον Τζούλιους . Οι Νορμανδοί στο Νότο 1016-1130 . Longmans: Λονδίνο, 1967.
Loud, Graham A. The Age of Robert Guiscard: Southern Italy and the Norman Conquest . 2000
Loud, Graham A. " Νομισματοκοπία, πλούτος και λεηλασία στην εποχή του Robert Guiscard. " The English Historical Review, Vol. 114, Αρ. 458. (Σεπ., 1999), σελ. 815 – 843.
Μπλοχ, Χέρμπερτ. «Το Μόντε Κασσίνο, το Βυζάντιο και η Δύση στον προηγούμενο Μεσαίωνα ». Dumbarton Oaks Papers, Vol. 3. (1946), σελ. 163 – 224.
Σκίνερ, Πατρίτσια. "'Παύση! Γίνετε Άνδρες! ' : Sikelgaita of Salerno, Gender, and the Norman Conquest of Italy ». Gender and History, 12: 3 (2000).
Άννα Κομνηνή . Αλεξιάδα Αρχειοθετήθηκε 2014-08-14 στο Wayback Machine.. μεταγλ. Elizabeth A. Dawes. Λονδίνο, 1928.
Peterson-Gouma, Θάλεια. Η Άννα Κομνηνή και οι καιροί της . 2000
Garland, Lynda. Βυζαντινές αυτοκράτειρες . 1999

[1de1ecb45aab24fd032c3434f57f24867b926b6c-1] 70421.htm#i704204. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 ^2,8 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[5eceb5afc2932855509cde94e870a662879b8bb5-3] Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.

[f5453a05cecb4e0e67a374bc0fef8504e08350ea-4] 4,0 ^4,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.

[5] Valerie Eads, "Sichelgaita of Salerno: Amazon or Trophy Wife?" Journal of Medieval Military History 3 (2005), pp. 72–87.

[6] The Dominion of Gender: Women's Fortunes in the High Middle Ages, Susan Stuard, Becoming Visible: Women in European History, ed. Renate Bridenthal, Claudia Koonz and Susan Stuard, (Houghton Mifflin Company, 1987), 157.

[Bloch,_214-7] Bloch, 214.

[8] Loud, 823.

[9] Loud, 828.

[10] Ordericus Vitalis, 1075-1143? (1853). The ecclesiastical history of England and Normandy. Pratt - University of Toronto. London : Bohn. σελ. 367.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]