Σεμέν Γλούζμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεμέν Γλούζμαν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση10  Σεπτεμβρίου 1946
Κίεβο
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ουκρανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΕθνικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο Μπογκομόλετς
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταψυχίατρος
αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
συγγραφέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςFellow of the Royal College of Psychiatrists
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σεμέν (Συμεών) Φισέλεβιτς Γλούζμαν (ουκρανικά: Семе́н Фі́шельович Глу́зман‎‎ , ρωσικά: Семён Фи́шелевич Глу́зман‎‎; γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1946, Κίεβο) είναι Ουκρανός ψυχίατρος [1] και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. [2]

Είναι επίσης πρόεδρος [3] και ιδρυτής της Ουκρανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, [4] ιδρυτής του Αμερικανικού-Ουκρανικού Γραφείου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, [5] διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Ιατρικής Αποκατάστασης για τα Θύματα του Πολέμου και των ολοκληρωτικών καθεστώτων, [6] μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής της Ουκρανίας. [7] Είναι επίσης συμπρόεδρος της Επιτροπής Babi Yar και πρώην αντιφρονών και πολιτικός κρατούμενος. [8] Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών. [9]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας του Φίσελ Αμπράμοβιτς Γλούζμαν (1904-1987) ήταν γιατρός ιατρικών επιστημών. Το 1968, αποφοίτησε από το Ιατρικό Ινστιτούτο του Κιέβου. [10] Μετά την αποφοίτησή του, ο Γλούζμαν άρχισε να εργάζεται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία της Ουκρανίας και του προσφέρθηκε θέση στο Ειδικό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Ντνιπροπετρόφσκ σε μια πόλη, που δεν απέχει πολύ από τη Μαύρη Θάλασσα. [11]

Ο Συμεών Γλούζμαν ήταν ο πρώτος ψυχίατρος στη Σοβιετική Ένωση, που αντιτάχθηκε ανοιχτά στη σοβιετική κατάχρηση ψυχιατρικής εναντίον των αντιφρονούντων. [12] Το 1971, ο Γλούζμαν έγραψε μια ερήμην ψυχιατρική έκθεση για τον στρατηγό Πέτρο Γκριγκορένκο, [13] ο οποίος μίλησε κατά των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σοβιετική Ένωση. [14] Ο Γλούζμαν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Γκριγκορένκο ήταν ψυχικά υγιής και είχε μεταφερθεί σε ψυχιατρεία για πολιτικούς λόγους. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Γλούζμαν αναγκάστηκε να υπηρετήσει επτά χρόνια στο στρατόπεδο εργασίας και τρία χρόνια στην εξορία της Σιβηρίας για την υπεράσπιση του Γκριγκορένκο κατά της κατηγορίας της φρενοβλάβειας. Στις 28 Νοεμβρίου 1977, η Διεθνής Αμνηστία πρόσθεσε τον Γλούζμαν στη λίστα 92 μελών του ιατρικού επαγγέλματος, που φυλακίστηκαν για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. [15] Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Γλούζμαν και ο σύντροφος κρατούμενος Βλάντιμιρ Μπουκόφσκι έγραψαν από κοινού Ένα εγχειρίδιο για την Ψυχιατρική για τους Διαφωνούντες, που δημοσιεύτηκε στα ρωσικά, [16] αγγλικά, [17] γαλλικά, [18] ιταλικά, [19] γερμανικά, [20] δανικά. [21]

Τη δεκαετία του 1980 ο Γλούζμαν (που είναι Εβραίος) απέρριψε προσφορές να μεταναστεύσει στο Ισραήλ από "ανθρώπους, που στάλθηκαν από αμερικανικές συναγωγές " και ακόμη και από σοβιετικούς αξιωματούχους. [22]

Το 1991, ο Γλούζμαν ίδρυσε την Ουκρανική Ψυχιατρική Ένωση (UPA) ως μία ανεξάρτητη φωνή και δημιούργησε μια επιτροπή για την αντιμετώπιση παραπόνων για παραβιάσεις πολιτικών δικαιωμάτων από τους διαχειριστές ψυχικής υγείας. [23]

Αναγνωρίζοντας το θάρρος και τη δέσμευσή του για την δεοντολογία στην ψυχιατρική, ο Γλούζμαν έλαβε τον τίτλο Διακεκριμένου Συνεργάτη της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχιατρικής και τον τίτλο Επίτιμου Μέλους του Βασιλικού Κολλεγίου Ψυχιατρών το 1980. [24]

Το 2008, ο Συμεών Γλούζμαν τιμήθηκε με το Βραβείο της Γενεύης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ψυχιατρική, που του απονεμήθηκε στο XIV Συνέδριο της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας στην Πράγα για το εξαιρετικό θάρρος και την προσήλωση στα ιδανικά του ανθρωπισμού, για την αποκήρυξη της χρήσης της ψυχιατρικής κατά των πολιτικών αντιφρονούντων καθώς επίσης για τη διάδοση των ηθικών αρχών κατά τη διάρκεια της μεταρρύθμισης της υπηρεσίας ψυχικής υγείας στην Ουκρανία. [25]

Ο Γλούζμαν συνέταξε πολλές ερευνητικές εργασίες, που κάλυπταν την ψυχιατρική στην Ουκρανία, [26] τις συνέπειες στην υγεία του ατυχήματος στο Τσερνομπίλ, [27] τις αντιλήψεις τους για τον κίνδυνο, [28] τον ιδεασμό αυτοκτονίας, [29]τη βαριά χρήση αλκοόλ, [30] την εξάρτηση από τη νικοτίνη, [31]την επιθετική συμπεριφορά των ερωτικών συντρόφων. [32]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Dr Semyon Gluzman». The Lancet 314 (8149): 946. 3 November 1979. doi:10.1016/S0140-6736(79)92635-7. PMID 91034. 
  2. ↑ Максименко, Наталья (22 Σεπτεμβρίου 2007). «Семен Глузман: СНБО – абсолютно импотентный орган». УНIАН. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2016. 
  3. ↑ «Руководство Ассоциации психиатров Украины». Ассоциация психиатров Украины. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2011. 
  4. ↑ Neria, Yuval· Galea, Sandro (2009). Mental Health and Disasters. Cambridge University Press. σελ. 451. ISBN 978-0-521-88387-0. 
  5. ↑ Voren, Robert van (2009). On Dissidents and Madness: From the Soviet Union of Leonid Brezhnev to the "Soviet Union" of Vladimir Putin. Amsterdam—New York: Rodopi. σελ. 159. ISBN 978-90-420-2585-1. 
  6. ↑ «Онлайн-конференция c руководителем Ассоциации психиатров Украины Семеном Глузманом». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2010. 
  7. ↑ Учотова, Ирина; Глузман, Семён (October 2009). «Семён Глузман: "Смысл нашей работы заключается в том, чтобы помочь человеку жить полноценной жизнью…"». Нейроnews: Психоневрология и нейропсихиатрия (№ 6 (17)). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-12-24. https://web.archive.org/web/20161224210231/http://neuronews.com.ua/page/semen-gluzman-smysl-nashej-raboty-zaklyuchaetsya-v-tom-chtoby-pomoch-cheloveku-zhit-polnocennoj-zhiznyuE280A6. Ανακτήθηκε στις 26 July 2011. 
  8. ↑ Луканов, Юрий (20 November 2009). «С бандеровцами мы ели на одной тумбочке». Газета по-українськи № 933. http://gazeta.ua/ru/articles/history-newspaper/_s-banderovcami-my-eli-na-odnoj-tumbochke/316549. Ανακτήθηκε στις 2 January 2014. 
  9. ↑ Moran, Mark (5 November 2010). «Psychiatric abuses once led to Cold War confrontation». Psychiatric News 45 (21): 6–7. doi:10.1176/pn.45.21.psychnews_45_21_009. http://psychnews.psychiatryonline.org/doi/10.1176/pn.45.21.psychnews_45_21_009. 
  10. ↑ «Psychiatric abuse in the Soviet Union». American Journal of Psychotherapy XXIX (3). July 1975. 
  11. ↑ Masters, Kay (1 December 1984). «The 'conscience' of Soviet psychiatry won't give up in his struggle to gain freedom from Soviet oppression». The Evening Independent: σελ. 13-A. https://news.google.com/newspapers?nid=950&dat=19841201&id=aukLAAAAIBAJ&pg=6915,69873. 
  12. ↑ Landau, Eli (1980). Semyon Gluzman: the first psychiatrist in the U.S.S.R. who openly opposed Soviet abuse of psychiatry against dissenters. 
  13. ↑ Medicine betrayed: the participation of doctors in human rights abuses. Zed Books. 1992. σελ. 73. ISBN 1-85649-104-8. 
  14. ↑ Sabshin, Melvin (2008). Changing American psychiatry: a personal perspective. American Psychiatric Pub. σελ. 95. ISBN 978-1-58562-307-5. 
  15. ↑ «92 medical prisoners are listed by Amnesty». The Washington Post. 29 November 1977. https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1977/11/29/92-medical-prisoners-are-listed-by-amnesty/238450bf-726d-438f-8518-8e0d9095cc3c/. 
  16. ↑ Bukovsky & Gluzman 1975a.
  17. ↑  ([[#CITEREF|]])
  18. ↑ Boukovsky & Glouzmann 1975.
  19. ↑ Bukovskij, Gluzman & Leva 1979.
  20. ↑ Bukowski & Gluzman 1976.
  21. ↑ Bukovskiĭ & Gluzman 1975e.
  22. ↑ [<https://www.bbc.com/news/magazine-39082466 Semyon Gluzman: Meeting a Soviet-era dissident again after 35 years], BBC News (26 February 2017)
  23. ↑ Bonnie, Richard (2001). «Semyon Gluzman and the unraveling of Soviet psychiatry». The Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law 29 (3): 327–329. PMID 11592461. http://www.jaapl.org/content/29/3/327.full.pdf. 
  24. ↑ Bloch, Sidney (1 March 1990). «Athens and beyond: Soviet psychiatric abuse and the World Psychiatric Association». Psychiatric Bulletin 14 (3): 129–133. doi:10.1192/pb.14.3.129. http://pb.rcpsych.org/content/14/3/129.full-text.pdf+html. 
  25. ↑ «XIV Всемирный конгресс по психиатрии». Nezavisimiy Psikhiatricheskiy Zhurnal (№ 4): 86–88. 2008. http://www.npar.ru/journal/2008/4/19-congress.htm. 
  26. ↑ Gluzman & Kostyuchenko 2006; Ougrin, Gluzman & Dratcu 2006; Gluzman και άλλοι 1998; Moiseenko και άλλοι 2012; Gluzman, Golovakha & Panina 1992
  27. ↑ Taormina και άλλοι 2008; Litcher και άλλοι 2000; Bromet και άλλοι 2000; Bromet και άλλοι 2002
  28. ↑ Adams και άλλοι 2011; Bromet και άλλοι 2011; Bromet και άλλοι 2009; Guey και άλλοι 2008
  29. ↑ Bromet και άλλοι 2007; Nock και άλλοι 2008
  30. ↑ Webb και άλλοι 2005; Bromet και άλλοι 2005
  31. ↑ Webb και άλλοι 2007.
  32. ↑ O'Leary και άλλοι 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Semyon Gluzman στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σεμέν_Γλούζμαν&oldid=10010679"