Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ
| Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Rudolf von Ribbentrop (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 11 Μαΐου 1921 Βισμπάντεν, Δημοκρατία της Βαϊμάρης |
| Θάνατος | 20 Μαΐου 2019 (98 ετών) Ράτινγκεν, Γερμανία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανική |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[1] |
| Σπουδές | Σχολείο του Ουέστμινστερ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1939 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ[2] και Annelies von Ribbentrop[2] |
| Αδέλφια | Barthold von Ribbentrop |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Χάουπτστουρμφυρερ/Waffen-SS |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό |
Ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ (γερμανικά: Rudolf von Ribbentrop, 11 Μαΐου 1921- 20 Μαΐου 2019) ήταν πρώην Γερμανός λοχαγός στα Waffen-SS στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Γερμανού διπλωμάτη και υπουργού Εξωτερικών Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ. Ο Ρούντολφ διακρίθηκε στη διάρκεια του Πολέμου της Συνέχειας.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ φοίτησε ένα χρόνο στη Σχολή Ουεστμίνστερ του Λονδίνου, ενώ ο πατέρας του ήταν πρέσβης στη Βρετανία.
Ο Πίτερ Ουστίνοφ, στις δημοσιεύσεις του, ισχυρίστηκε ότι σπούδασε με τον Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ στην ίδια τάξη στη Σχολή Ουεστμίνστερ. Ωστόσο, ο Ρούντολφ αρνήθηκε αυτό και άλλα φανταστικά «γενικά» απομνημονεύματα του Ουστίνοφ.
Στη μεταπολεμική περίοδο, ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας και συγγραφέας βιβλίων. Εμφανίστηκε δημόσια στη Μόσχα στις 24 Οκτωβρίου 2015, για να παρουσιάσει το έργο του που συνέγραψε το 2008, με το τίτλο: Joachim von Ribbentrop: Mein Vater: Erlebnisse und Erinnerungen.
Στρατιωτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ρούντολφ προσχώρησε ως νεοπροσληφθής στο αντικαταστάσιμο τάγμα του συντάγματος πεζικού των Ες-Ες, Deutschland, στο Μόναχο.[3] Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1939, μεταφέρθηκε στο Σύνταγμα Πεζικού ,το οποίο βρισκόταν στο κατεχόμενο τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Σε αυτό το σύνταγμα, στρατολογήθηκε στον 11ο λόχο.[4] Υπηρέτησε σε αυτό το σύνταγμα κατά τη διάρκεια της Γερμανικής εισβολής στη Δύση, κερδίζοντας το Σιδηρού Σταυρό δεύτερης τάξης και προήχθη σε Sturmmann. Τραυματίστηκε επίσης για πρώτη φορά. Μετά την εκστρατεία στη δύση, ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ στάλθηκε στο SS-Junkerschule στο Μπράουνσβαϊγκ για να αποκτήσει εκπαίδευση ως ηγέτης διμοιρίας. Προήχθη στις 20 Απριλίου 1941 σε Untersturmführer. Του δόθηκε η ηγεσία μιας διμοιρίας στο 1ο λόχο του Τάγματος αναγνώρισης «Nord».[5] Μετά την εισβολή στη Ρωσία, ως SS-Kampfgruppe Nord στάλθηκε στη Φινλανδία όπου διακρίθηκε και του απονεμήθηκε ο Φινλανδικός Σταυρός Ελευθερίας, τέταρτης τάξης. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1941, τραυματίστηκε ξανά στο αριστερό του αντιβράχιο. Εστάλη στο νοσοκομείο των SS στο Hohenlychen, όπου παρέμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1942. Μετά από μία άδεια στο σπίτι, εντάχθηκε στο νεοσυσταθέν Σύνταγμα Πάντσερ της 1η Μεραρχίας Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» (LSSAH).
Ρωσικό μέτωπο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταφέρθηκε στη 1η διμοιρία του 3ου Λόχου ως ηγέτης της διμοιρίας. Ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ έφτασε μέσω της Πομερανίας και της Ανατολικής Πρωσίας στο Χάρκοβο τον Φεβρουάριο του 1943. Σύντομα, το Σώμα SS-Πάντσερ, διοικούμενο από τον Πάουλ Χάουσσερ, κινδύνεψε να περικυκλωθεί από τους Σοβιετικούς. Ο Χάουσερ διέταξε μια επίθεση προς το νότο για να σπάσει τον κλοιό. Ο αντισυνταγματάρχης των Ες-Ες Κουρτ Μάιερ οδήγησε το σύνταγμά του προς την Alexeyevska.[5] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ρούντολφ ήταν διοικητής τεθωρακισμένων οχημάτων.[6] Ο Γερμανικός 7ος λόχος επιτέθηκε στο θωρακισμένο δόρατο του εχθρού σε μια ελώδη περιοχή. Ο 6ος λόχος στάθηκε να προστατεύσει τον αδελφικό του λόχο και να εξασφαλίσει την απόσυρσή του. Κατέστρεψαν αρκετά σοβιετικά άρματα μάχης και αντιαρματικά όπλα. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ άκουσε τη φωνή του χειριστή ασύρματου του λόχου, του υπολοχαγού Αλτ, ο οποίος τον ενημέρωσε ότι ο διοικητής του τεθωρακισμένου λόχου είχε καταρρεύσει. Λίγο αργότερα, το Panzer IV του Ρούντολφ δέχτηκε ένα μικρό χτύπημα που κατέστρεψε την κεραία του και απενεργοποίησε την επικοινωνία. Οι ελαφριές σοβιετικές δυνάμεις οδηγήθηκαν πίσω το βράδυ.[7] Το σχέδιο διάσωσης του Χάουσσερ ξεκίνησε το πρωί, δύο ημέρες μετά, ενώ ο Ρούντολφ ήταν με το λόχο του στη Μερέφα. Εκεί συνάντησε τον Χάουσσερ για πρώτη φορά, ο οποίος τους είπε «Καλή τύχη!»[7] Ο Μάιερ έλαβε μια εντολή να χτυπήσει το σοβιετικό κλοιό στο πιο αδύναμο σημείο του, στη Νοβάγια Βολολάγκα. Ο στόχος του ήταν να δημιουργήσει μια σύνδεση με την ομάδα μάχης του Φριτς Βιττ. Η δεύτερη διμοιρία του 6ου λόχου, με επικεφαλής τον υπολοχαγό των Ες-Ες Έρχαρντ, είχε ως αποστολή να ηγηθεί της επιχείρησης. Αργότερα, ο Έρχαρντ δέχτηκε πυρά σε ένα χωριό και σκοτώθηκε σύντομα. Ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ έλαβε διαταγή να τον αντικαταστήσει. Αφού ανέλαβε τη διοίκηση της 2ης διμοιρίας, διέταξε μια πρόοδο με μεγάλη ταχύτητα. Πέρασαν διάσπαρτα σοβιετικά στρατεύματα και, κατά τη διάρκεια της προόδου, κατέστρεψαν λίγα ελαφριά τανκς και αντιαρματικά όπλα χωρίς να επιβραδύνουν την πρόοδό τους. Ένα τέτοιο ελιγμό έθεσε τον Μάιερ 40 χιλιόμετρα πίσω από τη σοβιετική αιχμή του δόρατος. Ο Μάιερ έμεινε πίσω από τα άρματα του Ρούντολφ στο αυτοκίνητό του και δεν άφησε άλλα να σταματήσουν. Τα άρματα προχώρησαν ελεύθερα μέσω του Χάρκοβο, αντιμετωπίζοντας μερικούς σχηματισμούς από τους Σοβιετικούς στα αριστερά και στα δεξιά τους. Λίγο πριν το σκοτάδι, έφτασαν στο Γιεφρέμοβκα, ένα χωριό κοντά στην Αλεξέγιεφσκα, που ήταν ο στόχος τους για την ημέρα εκείνη. Η Αλεξέγιεφσκα κατελήφθη στις 13 Φεβρουαρίου.[8] Προκειμένου να απελευθερώσουν την Αλεξέγιεφσκα, οι Σοβιετικοί ξεκίνησαν μια σκληρή επίθεση. Ωστόσο, οι Γερμανοί κατάφεραν να υπερασπιστούν την πόλη με μεγάλες απώλειες. Κατά τη διάρκεια της δράσης, ένας σοβιετικός σκοπευτής τραυμάτισε τον Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ μέσω του πνεύμονα. Ο Ρούντολφ αρνήθηκε να σταλθεί σε νοσοκομείο και αντ' αυτού πήγε να διασώσει τραυματίες στρατιώτες.[8] Του απονεμήθηκε ο Σιδηρούς σταυρός 1ης τάξης για την προσωπική του γενναιότητα σε αυτές τις μάχες. Αφού υπηρέτησε για λίγο στο προσωπικό του συντάγματος ως επιχειρηματικός αξιωματικός, στάλθηκε στη συνέχεια στον 6ο λόχο, του 2ου Τάγματος του 1ου SS Συντάγματος Πάντσερ, ως επικεφαλής της διοίκησης της πρώτης διμοιρίας, όπου ανέλαβε δράση κατά τη διάρκεια της υποχώρησης από τον Χάρκοβο. Ο Ρούντολφ τραυματίστηκε για τρίτη φορά κατά τη διάρκεια αυτών των μαχών αφού πυροβολήθηκε στη δεξιά ωμοπλάτη και στον αριστερό ώμο. Την 1η Μαρτίου 1943 διαδέχτηκε τον υπολοχαγό των Ες-Ες Αλτ ως διοικητής του 7ου λόχου[9] και σε αυτήν τη θέση παρέμεινε στη διάρκεια ανακατάληψης του Χαρκόβου. Μετά τη ανακατάληψη του, ο Ρίμπεντροπ τοποθετήθηκε ως υπασπιστής του συντάγματος. Ένα μήνα αργότερα του δόθηκε η ευθύνη της εκπαίδευσης των μελών της Λούφτβαφφε που στάλθηκαν στη 1η Μεραρχία Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ». Στις 15 Ιουνίου επέστρεψε στις μάχες και διορίστηκε διοικητής του 6ου λόχου. Ένα μήνα αργότερα, στις 20 Ιουλίου του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Ιππότη.[9]
Δυτικό Μέτωπο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την 1η Αυγούστου μεταφέρθηκε στη νεοσυσταθείσα 12η μεραρχία Πάντσερ Νεολαία του Χίτλερ των Ες-Ες και επιφορτίστηκε με την εκπαίδευση 2 νεαρών αξιωματικών. Τέσσερις μήνες αργότερα διορίστηκε διοικητής του 3ου λόχου, του 2ου SS Πάντσερ συντάγματος. Στις 3 Ιουνίου 1944, επιστρέφοντας στο Λε Νεμπούρ μετά από μαθήματα εκπαίδευσης, το αυτοκίνητό του δέχθηκε επίθεση από ένα σπιτφάιρ και ο ίδιος τραυματίστηκε για τέταρτη φορά. Μέχρι τις 9 Ιουνίου, είχε επιστρέψει στη διοίκηση του λόχου του. Κατά τη διάρκεια των αμυντικών μαχών στη Νορμανδία, του απονεμήθηκε ο Γερμανικός Σταυρός σε Χρυσό και το Badzer Assault Badge. Μετά την έξοδο από το Φαλαίζ, ο Ρούντολφ έγινε ο συνταγματικός υπασπιστής του 12ου SS Πάντσερ συντάγματος. Παρέμεινε με αυτό το σχηματισμό κατά την διάρκεια των μαχών στις Αρδέννες. Στις 20 Δεκεμβρίου τραυματίστηκε για πέμπτη φορά από θραύσμα οβίδας στο στόμα του. Του απονεμήθηκε το σήμα πληγής σε χρυσό και του δόθηκε η διοίκηση του 12ου SS Πάντσερ συντάγματος. Το τμήμα μεταφέρθηκε στην Ουγγαρία τον Ιανουάριο και ο Ρούντολφ συμμετείχε στις μάχες των τελευταίων μηνών στο Ανατολικό Μέτωπο πριν παραδοθεί στις αμερικανικές μονάδες στις 8 Μαΐου 1945.
Μεταπολεμικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ κατέληξε σε Βρετανικό στρατόπεδο κρατούμενων στο Αμβούργο, όπου οι συνθήκες, όπως δήλωσε αργότερα, ήταν χειρότερες από αυτές στο Γουέστμινστερ.
Στις 16 Οκτωβρίου 1946, ο πατέρας του ήταν ο πρώτος που εκτελέστηκε διά απαγχονισμού από αυτούς που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο στη δίκη της Νυρεμβέργης αφού κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου. Στα απομνημονεύματά του, ο Ρούντολφ έκρινε τις δίκες ως «τόσο δομημένες ώστε η όλη η διαδικασία να καταλήξει σε θανατική ποινή».
Μετά τον πόλεμο, η μητέρα του Ρούντολφ, Αννελίζ, προσπάθησε να πάρει τον γιο της στη δουλειά στην οικογενειακή επιχείρηση κρασιού. Ωστόσο άλλα μέλη της οικογένειας θεώρησαν ότι το όνομα Ρίμπεντροπ θα ήταν κακό για τις επιχειρήσεις. Τελικά μετά από μία δικαστική διαμάχη η μητέρα του κατάφερε να συμπεριλάβει το γιο της στην εταιρεία.
Το 1958 ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ διορίστηκε στην ιδιωτική τράπεζα της οικογένειας Έτκερ, Bankhaus Lampe, στο Μπίλεφελντ και έγινε διευθυντής της τράπεζας. Το 1960 παντρεύτηκε τη βαρόνη Ίλζε-Μαρί φον Μουνχάουζεν, η οποία πέθανε το 2010. Ο Ρούντολφ φον Ρίμπεντροπ πέθανε πλήρης ημερών στις 20 Μαΐου 2019.[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Kurowski 2004, σελ. 185.
- ↑ Kurowski 2004, σελ. 196.
- ↑ 5,0 5,1 Kurowski 2004, σελ. 143.
- ↑ Kurowski 2004, σελ. 144.
- ↑ 7,0 7,1 Ailsby 1998, σελ. 58.
- ↑ 8,0 8,1 Kurowski 2004, σελ. 152.
- ↑ 9,0 9,1 Kurowski 2004, σελ. 184.
- ↑ «Obituary: Rudolf von Ribbentrop». independent.ie. 2 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ailsby, Christopher (1998). SS: Hell on the Eastern Front: The Waffen-SS War in Russia, 1941-1945. Zenith Imprint. ISBN 3-7909-0284-5.
- Fellgiebel, Walther-Peer (2000). Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945 (στα Γερμανικά). Podzun-Pallas. ISBN 3-7909-0284-5.
- Kurowski, Franz (2004). Panzer Aces: German Tank Commanders in World War II. Stackpole Books. ISBN 9780811731737.
- Patzwall, Klaus D.· Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 - 1945 Geschichte und Inhaber Band II (στα Γερμανικά). Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 3-931533-45-X.
|