Ρίτσαρντ Κλάιντερμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρίτσαρντ Κλάιντερμαν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Richard Clayderman (Γαλλικά)
ΨευδώνυμοRichard Clayderman[1]
Γέννηση28  Δεκεμβρίου 1953[2][3][4]
20ό δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ιδιότηταπιανίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής
Όργαναπιάνο
Είδος τέχνηςeasy listening
Σημαντικά έργαBallade pour Adeline
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ρίτσαρντ Κλάιντερμαν (γαλλικά: Richard Clayderman, γαλλική προφορά: Ρισάρ Κλεντερμάν, πραγματικό όνομα Φιλίπ Παζέ, Παρίσι, 28 Δεκεμβρίου 1953)[7] είναι Γάλλος πιανίστας που έχει κυκλοφορήσει πολυάριθμα άλμπουμ κυρίως με συνθέσεις των Πολ ντε Σενβίλ, Ολιβιέ Τουσέν και Μαρκ Μινιέ, οργανικές ερμηνείες ποπ μουσικής, διασκευές κινηματογραφικών σάουντρακ, έθνικ μουσική και διασκευές δημοφιλών έργων κλασικής μουσικής.

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλάιντερμαν έμαθε πιάνο από τον πατέρα του, δάσκαλο ακορντεόν.

Σε ηλικία δώδεκα ετών, έγινε δεκτός στο Κονσερβατόριο του Παρισιού[8] όπου θριάμβευσε στο τέλος της εφηβείας του. Οι οικονομικές δυσκολίες, που επιταχύνθηκαν από την ασθένεια του πατέρα του, εμπόδισαν μια πολλά υποσχόμενη καριέρα κλασικού πιανίστα.[7] Για να βγάλει τα προς το ζην, βρήκε δουλειά ως τραπεζικός υπάλληλος και ως μουσικός μοντέρνων συγκροτημάτων. Συνόδευε Γάλλους τραγουδιστές όπως ο Τζόνι Χαλιντέι, ο Τιερί Λε Λιρόν και ο Μισέλ Σαρνού.[8]

"Ballade pour Adeline"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1976, προσκλήθηκε από τον Γάλλο παραγωγό δίσκων Ολιβιέ Τουσέν και τον συνεργάτη του Πολ ντε Σανβίλ, να ηχογραφήσει μια απαλή μπαλάντα για πιάνο. Ο ντε Σανβίλ είχε συνθέσει αυτή τη μπαλάντα ως φόρο τιμής στη μικρή του κόρη, Αντλίν. Ο 23χρονος Παζέ πέρασε από ακρόαση μαζί με άλλους 20 πιανίστες και πήρε τη δουλειά. «Ήταν ενδιαφέρον μουσικός με απαλό άγγιγμα και καλή τεχνική», είπε ο Τουσέν. «Και με ωραία εμφάνιση».[9]

Το όνομα του Παζέ άλλαξε και έγινε Ρίτσαρντ Κλάιντερμαν (υιοθέτησε το επίθετο της προγιαγιάς του για να αποφύγει την εσφαλμένη προφορά του πραγματικού του ονόματος εκτός Γαλλίας) και το σινγκλ απογειώθηκε, πουλώντας 22 εκατομμύρια αντίτυπα σε 38 χώρες.[10] Ο τίτλος του ήταν "Ballade pour Adeline" (Μπαλάντα για την Αντλίν).[8]

Επιτυχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλάιντερμαν έχει ηχογραφήσει πάνω από 1.300 μελωδίες και έχει δημιουργήσει ένα νέο ρομαντικό ύφος μέσα από ένα ρεπερτόριο που συνδυάζει πρωτότυπά του κομμάτια με κλασικά και ποπ έργα.[8] Από το 2006, οι πωλήσεις των δίσκων του ανέρχονται σε περίπου 70 εκατομμύρια, και έχει στο ενεργητικό του 267 χρυσά και 70 πλατινένια άλμπουμ. Είναι δημοφιλής στην Ασία και αναφέρεται από το Βιβλίο ρεκόρ Γκίνες ως «ο πιο επιτυχημένος πιανίστας στον κόσμο».[11]

Το 2013, ο Κλάιντερμαν πρωτοτύπησε δίνοντας ένα ξεχωριστό κονσέρτο στον ζωολογικό κήπο του Λονδίνου, επιχειρώντας με τη ρομαντική του μουσική να βοηθήσει τις γιγάντιες χελώνες των Γκαλαπάγκος στο ζευγάρωμά τους, αν και χωρίς επιτυχία.[12]

Η μουσική του Κλάιντερμαν έχει επικριθεί από κάποιους ως υπερβολικά γλυκερή ή και "ξενέρωτη", στην ευρύτερη ουδέτερη κατηγορία "μουσική-ασανσέρ".[13][14]

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο άλμπουμ, 1977–90[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Richard Clayderman (ή Ballade pour Adeline, 1977)
  • A Comme Amour/Les Fleurs Sauvages (1978)
  • Rêveries (1979)
  • Lettre à Ma Mère (1979)
  • Medley Concerto (1979)
  • Les Musiques de l’Amour (1980)
  • Rondo Pour un Tout Petit Enfant (1981)
  • Christmas (1982)
  • Rêveries No. 2 (1982)
  • Couleur Tendresse (1982)
  • Les Rêves d'Amour (ή A Dream of Love, 1983)
  • Le Premier Chagrin d’Elsa (1983)
  • Italie Mon Amour (1984)
  • The Music of Love (1984)
  • Cœur fragile (1984)
  • Concerto (με τη Royal Philharmonic Orchestra, 1985)
  • Divorce à Hollywood/Irreconcilable Differences (σάουντρακ, 1985)
  • From Paris with Love (1985)
  • Les Sonates (με τον Nicolas de Angelis, 1985)
  • Hollywood and Broadway (1986)
  • Romantic (1986)
  • Eléana (1987)
  • Songs of Love (1987)
  • A Little Night Music (1988)
  • Deutsche Volkslieder (με τους Schöneberger Sängerknaben, 1988)
  • Quel Gran Genio Del Mio Amico – Richard Clayderman Interpreta Lucio Battisti (1988)
  • Romantic America (1988)
  • Zodiacal Symphony (1988)
  • The Love Songs of Andrew Lloyd Webber (1989)
  • Amour Pour Amour (with Berdien Stenberg, 1989)
  • Il Y A Toujours du Soleil Au-Dessus des Nuages (με τον Τζέιμς Λαστ, 1990)
  • My Classic Collection (1990)
  • The Fantastic Movie Story of Ennio Morricone (1990)
  • Anemos (1990)

Ζωντανά άλμπουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • En Concert (1981)
  • A Pleyel (1983)
  • Brasil Tour '86 (Βραζιλία, 1986)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 25  Σεπτεμβρίου 2019.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  3. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6x93j3d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Αγγλικά) Discogs. 168684. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ www.lesgensducinema.com/affiche_acteur.php?mots=Clayderman&nom_acteur=CLAYDERMAN+Richard&ident=28570&debut=0&record=0&from=ok.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Richard Clayderman». Clayderman.co.uk. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Colin Larkin, επιμ. (1992). The Guinness Encyclopedia of Popular Music (Πρώτη έκδοση). Guinness Publishing. σελ. 500. ISBN 0-85112-939-0. 
  9. ↑ «Olivier Toussaint Interview». 16 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ «Biography». 25 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2021. 
  11. ↑ «'Kenny G of the piano' is ready to woo». Taipeitimes.com. 8 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2021. 
  12. ↑ Team, Flash (14 Φεβρουαρίου 2013). «Κονσέρτο για χελώνες που θέλουν να... ζευγαρώσουν! | Flash.gr». www.flash.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2023. 
  13. ↑ «H ανιαρή βρεφική ηλικία του αθηναϊκού μετρό». Η Καθημερινή. 7 Νοεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2023. 
  14. ↑ Πολύδωρος, Άγγελος. «Βερολίνο, αντίο (Tschick / Goodbye, Berlin) (2016)». m.myfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρίτσαρντ_Κλάιντερμαν&oldid=10397122"